Να κάνουμε το καλό από αγάπη για τον Χριστό
- Γέροντα, φοβάμαι, όταν σκέφτωμαι τα δύσκολα χρόνια που περιμένουμε.
- Τί φοβάσαι, μήπως πας στην κόλαση και βασανίζεσαι μαζί με τα ταγκαλάκια;
Το να λές: «βοήθησε με, Χριστέ μου, να πάω στον Παράδεισο, για να μη Σε στενοχωρήσω, γιατί είναι βαρύ μετά από όσα έκανες για μένα να με νιώθης στην κόλαση», αυτό το καταλαβαίνω.
Αλλά να θέλης να πας στον Παράδεισο, για να βολευτής, αυτό δεν έχει φιλότιμο.
Δεν το λέω αυτό, για να αφήσουμε ρέμπελη την ζωή μας, να κάνουμε αταξίες και να πάμε στην κόλαση, αλλά πολλές φορές μπαίνει μιά προσπάθεια (1): να κάνω το καλό, για να μη χάσω τον Παράδεισο.
Αν έχουμε φιλότιμο, θα σκεφθούμε: «Τόσοι άνθρωποι θα πάνε στην κόλαση, οι καημένοι, που και σ' αυτήν την ζωή δεν ένιωσαν λίγη αληθινή χαρά, κι εγώ θα σκεφθώ τον εαυτό μου; ».
Ειλικρινά σας λέω, δεν με απασχολεί που θα πάω. Τον εαυτό μου τον έχω πετάξει.
Όχι ότι θέλω να είμαι μακριά από τον Χριστό και γι' αυτό δεν με απασχολεί αν πάω στον Παράδεισο, αλλά δεν είναι σκοπός μου να κάνω το καλό, για να πάω στον Παράδεισο.
«Και να με πετάξης, λέω, Χριστέ μου, ευχαριστημένος θα είμαι. δεν αξίζω για τον Παράδεισο».
Σήμερα η ζωή μας έγινε άχαρη και δύσκολη, γιατί λιγόστεψε ο ηρωισμός, το φιλότιμο.
Ακόμη και πνευματικοί άνθρωποι σκέφτονται μπακαλίστικα.
Φθάνουν να ζουν μία ζωή δήθεν πνευματική. Κοιτάνε να απολαύσουν ό,τι θέλουν, μέχρι εκεί που δεν κολάζονται.
Λογαριάζουν: Αυτό κολάζει; δεν κολάζει. Άρα μπορώ να το απολαύσω.
Στο θέμα της νηστείας π.χ. λένε: «Αύριο είναι Παρασκευή. Έ, απόψε μπορώ νά φάω κρέας μέχρι δώδεκα παρά πέντε τήν νύχτα. φέρε λοιπόν νά φάμε. Μετά τις δώδεκα όμως δέν κάνει. αλλάζει ή μέρα. είναι αμαρτία».
Δηλαδή, θέλουν και τον Παράδεισο να μη χάσουν, αλλά και αυτήν την ζωή να την απολαύσουν. Έτσι αντιμετωπίζουν και την αμαρτία και την κόλαση με τρόπο μπακαλίστικο.
Αν όμως σκέφτονταν φιλότιμα, θα έλεγαν: « Ο Χριστός σταυρώθηκε και υπέφερε τόσα για μένα κι εγώ πως να Τον πληγώσω με μιά αμαρτωλή πράξη μου;
Δεν θέλω να πάω στην κόλαση, όχι για τίποτε άλλο, αλλά γιατί δεν θα αντέξω να στενοχωριέται ο Χριστός, που θα είμαι στην κόλαση».
Να μην κάνουμε το καλό με υπολογισμό, για να πάρουμε μισθό, αλλά να αγωνιζώμαστε από αγάπη για τον Χριστό.
Ο,τι κάνουμε, να το κάνουμε καθαρό, για τον Χριστό. να προσέχουμε να μην έχη μέσα το ανθρώπινο στοιχείο, φιλαυτία, ιδιοτέλεια κ.λπ.
Να έχουμε στον νου μας ότι ο Χριστός μας βλέπει, μας παρακολουθεί, και να προσπαθούμε να μην Τον στενοχωρούμε. Διαφορετικά ξεφτίζει και η πίστη μας και η αγάπη μας.
Και αν εξετάσουμε αυτά που κάνουμε στην πνευματική ζωή, άσκηση, νηστεία, αγρυπνία κ.λπ., θα δούμε ότι όλα βοηθούν να έχουμε και καλή σωματική υγεία.
Κοιμάται κανείς σε σκληρό κρεββάτι; Και οι γιατροί συνιστούν: «»Νά κοιμάσαι σε σκληρό στρώμα, γιατί δεν ωφελεί να κοιμάσαι στα μαλακά».
Ή κάνει μετάνοιες; Οι άλλοι κάνουν γυμναστική, για να δυναμώσουν οι μύες.
Κοιμάται λίγο; Ο πολύς ύπνος αποχαυνώνει τον άνθρωπο. «Αυτός είναι κοιμισμένος, ο άλλος είναι ξύπνιος», δεν λένε;
Δηλαδή τα πνευματικά που κάνει τον βοηθούν και στην σωματική του υγεία.
Υστερα η εγκράτεια βοηθάει πολύ τον άνθρωπο. Βλέπεις, και όσοι ασχολούνται με έρευνες κ.λπ. κοιτάζουν να ζουν αγνή ζωή, να μην είναι ζαλισμένοι, για να έχουν διαύγεια.
Εμείς βέβαια δεν εγκρατευόμαστε γι' αυτόν τον λόγο, αλλά μέσα από αυτά τα πνευματικά που κάνουμε βγαίνει και αυτό το οποίο επιδιώκουν οι κοσμικοί.
Κάνουμε το πνευματικό και μέσα από τό πνευματικό βγαίνει και η υγεία του σώματος.
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Γ’
(1) Στην ασκητική γλώσσα η λέξη «προσπάθεια» σημαίνει εμπαθή προσκόλληση σε κάτι ή επιδίωξη για την ικανοποίηση μιας φίλαυτης επιθυμίας.
http://forum.christian-orthodox.gr/viewtopic.php?f=2&t=772&start=435
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
- ΑΓΑΠΗ (26)
- ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΟ (7)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου