18 Δεκεμβρίου Συναξαριστής. Σεβαστιανού, των Αγίων Νικοστράτου, Ζωής, Τραγκυλινού, Μαρκίας, Κλαυδίου, Τιβουρτίου, Κάστωρα, Καστούλου, Μάρκου και Μαρκελλίνου, Ευβίωτου, Φλώρου Επισκόπου, Φωκά και Ερμύλου, Ζακχαίου και Αλφειού, Σοφίας Θαυματουργής, Μνήμη εγκαινίων Ναού Θεοτόκου, Μιχαήλ οσίου, Μοδεστού Ιερομάρτυρα, Νόμων Οσίου

Ο Άγιος Σεβαστιανός

Γεννήθηκε στα Μεδιόλανα της Ιταλίας, το 250 με 256 μ.Χ. Οι γονείς του τον ανέθρεψαν με μεγάλη χριστιανική επιμέλεια. Καθώς ήταν και από γένος διακεκριμένο, είλκυσε την εύνοια του αυτοκράτορα Καρίνου, που γρήγορα τον ανέδειξε σαν στρατιωτικό. Έπειτα, ο Διοκλητιανός τον έκανε αρχηγό του πρώτου συντάγματος των πραιτοριανών. Φιλάνθρωπη ψυχή ο Σεβαστιανός, από τη θέση αυτή πολλές φορές υπήρξε προστάτης των φτωχών και των πασχόντων χριστιανών. Πρόθυμα επίσης, βοηθούσε στις ανάγκες της Ρωμαϊκής Εκκλησίας. Γι' αυτό και ο πάπας Γάιος του απένειμε τον τίτλο του υπερασπιστή της Εκκλησίας. Όταν όμως άρχισε ο διωγμός κατά των χριστιανών, συνελήφθη μια ομάδα χριστιανών. Ο Σεβαστιανός, προκειμένου να τους εμψυχώσει την ώρα που αυτοί δικάζονταν, προς γενική κατάπληξη όλων δήλωσε ότι είναι χριστιανός. Ο Διοκλητιανός διέταξε το θάνατό του. Και ο Σεβαστιανός δεν άργησε να πέσει κάτω, τρυπημένος στο στήθος από βέλος. Το σώμα του παρέλαβε κάποια ευσεβής χήρα, η Λουκίνα. Διαπίστωσε όμως, ότι ανέπνεε ακόμα.

Αφού τον περιποιήθηκε, μετά από λίγες ήμερες ο Σεβαστιανός ανέκτησε την υγεία του. Αλλά και πάλι επεδίωξε και συνάντησε το Διοκλητιανό και τον ήλεγξε για τη σκληρότητά του. Τότε αυτός διέταξε και τον μαστίγωσαν μέχρι θανάτου. Έτσι, ο Σεβαστιανός έγινε παράδειγμα αγωνιστικότητας για την πίστη "άχρι θανάτου".

Απολυτίκιο. Ήχος α’. Της ερήμου πολίτης.
 
Συγκλήτου σφαλλομένης παριδών τα συνέδρια, Σεβαστιανέ πανολβίαν, συναγείρεις συνέλευσιν, Μαρτύρων αληθώς πανευκλεών, συν σοι καταβαλόντων τον εχθρόν, μεθ' ων θείας συναυλίας αξιωθείς, φαιδρύνεις τους βοώντας σοι, δόξα τω δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δια σου, πάσιν ιάματα.

Οι Άγιοι Νικόστρατος, Ζωή η σύζυγός του, Τραγκυλίνος και η σύζυγός του Μαρκία, Κλαύδιος, Τιβούρτιος, Κάστωρ, Καστούλος, Μάρκος και Μαρκελλίνος

Όλοι μαρτύρησαν κατά τον διωγμό που κίνησε ο Διοκλητιανός (284-304) εναντίον των χριστιανών, μαζί με τον Άγιο Σεβαστιανό, που αναφέραμε πιο πάνω. Και οι μεν σύζυγοι Νικόστρατος και Ζωή πέθαναν από ασφυξία, τους είχαν κρεμάσει ανάποδα και από κάτω δημιούργησαν ειδική εστία φωτιάς, ώστε να βγαίνει πολύς καπνός και να πηγαίνει απ' ευθείας στο πρόσωπό τους. Ο Τραγκυλίνος πέθανε δια λιθοβολισμού,

τον Κλαύδιο και τον Κάστορα έπνιξαν μέσα στη θάλασσα, ο Τιβούρτιος θανατώθηκε δια λιθοβολισμού, ο Καστούλος θανατώθηκε μέσα σε βόθρο

και τέλος, τον Μάρκο και τον Μαρκελλίνο τους θανάτωσαν με τις λόγχες. (Οι δύο τελευταίοι ήταν αδέλφια και γιοι του Τραγκυλίνου και Μαρκίας, οι οποίοι ήταν εθνικοί και πήγαν στη φυλακή να μεταστρέψουν από την χριστιανική πίστη τους δύο γιους τους. Στο τέλος όμως, με τη συμπαράσταση του Άγιου Σεβαστιανού, έγιναν και αυτοί χριστιανοί με τις συνέπειες που περιγράψαμε πιο πάνω, αφού προηγουμένως ο Τραγκυλίνος χειροτονήθηκε από τον επίσκοπο Γάιο επίσκοπος και οι δύο γιοι του Διάκονοι. Για δε τη σύζυγο του Τραγκυλίνου, Μαρκία, δεν βρίσκουμε κανένα στοιχείο ότι μαρτύρησε, παρά μόνο ότι έγινε χριστιανή).

Ο Άγιος Ευβίωτος

Ακατάβλητος και τολμηρός στρατιώτης της χριστιανικής πίστης ο Ευβίωτος, έζησε τον 3ο αιώνα μετά Χριστόν. Γεννήθηκε στο χωριό Πτωκετό ή Πωκετός της επαρχίας Οψικίου και διακρινόταν για το θάρρος και τη θερμή πίστη του. Κατά τον διωγμό εναντίον της Εκκλησίας επί Διοκλητιανού, υποβλήθηκε σε πολλά βάσανα και φυλακίσεις.

Αλλά η θεία χάρη τον προστάτευε και τον έσωζε. Λιθοβολήθηκε, ραβδίσθηκε, μαστιγώθηκε, σχίστηκαν οι σάρκες του και παρ' όλα αυτά επέζησε και έφερε πολλούς στο δρόμο της σωτηρίας. Αργότερα ο θρίαμβος του Μεγάλου Κωνσταντίνου, τον βρήκε στην απομόνωση με βαριά δεσμά. Ελευθερώθηκε και δόξασε τον Θεό για τη νίκη που έδωσε στην Εκκλησία. Ο Ευβίωτος πέθανε το 320 μ.Χ.

Ο Όσιος Φλώρος

Ο Όσιος Φλώρος, έζησε την εποχή που βασίλεψαν οι Ιουστινιανός ο Β', ο Τιβέριος και ο Μαυρίκιος και επί των πατριαρχών Κωνσταντινουπόλεως Ευτυχίου και Ιωάννου του Γ'. Ο πατέρας του ονομαζόταν και αυτός Φλώρος η δε μητέρα του Ευφυΐα. Επειδή ήταν μορφωμένος και γνώριζε τις Θείες Γραφές διακρίθηκε στην Κωνσταντινούπολη και προσλήφθηκε σαν γραμματέας στο παλάτι. Σύντομα λόγω των ικανοτήτων του αναδείχθηκε σε πατρίκιο. Νυμφεύτηκε κόρη σεμνή και πιστή και απέκτησε ένα τέκνο. όμως είδε να πεθαίνουν και η σύζυγός του και το παιδί του. Γι' αυτό αποφάσισε να αποσυρθεί σε ένα μικρό κτήμα, αφού μοίρασε όλη του την περιουσία πρώτα. Εκεί καθώς μελετούσε τα θρησκευτικά βιβλία και προσευχόταν, αποφάσισε να ενταχθεί στον κλήρο. Διακρίθηκε για την διδακτικότητά του και την αρετή του και έγινε επίσκοπος Αμισού. Υπήρξε αρχιερέας από τους λέγοντας και τους ποιούντας. Παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο, σε βαθιά γεράματα, εν ειρήνη.

Οι Άγιοι Φωκάς και Ερμύλος

Μαρτύρησαν δια ξίφους.

Οι Άγιοι Ζακχαίος ο Διάκονος και Αλφειός ο Αναγνώστης

Μαρτύρησαν στην Καισαρεία.

(Ίσως είναι οι ίδιοι μ' αυτούς τη 18ης Νοεμβρίου).

Η Αγία Σοφία η θαυματουργή

Δεν έχουμε καμία πληροφορία για τη ζωή της, μόνο το δίστιχο:

"Θεού σοφίαν ηγάπησε Σοφία, όθεν χάριν δέδεκτο και των θαυμάτων".

Μνήμη Εγκαινίων Ναού της Θεοτόκου "εν τοις Χαλκοπρατείοις"

Δεν έχουμε λεπτομέρειες για το γεγονός.

Ο Όσιος Μιχαήλ ο Σύγκελος και Ομολογητής

Γεννήθηκε στην Παλαιστίνη το 761 ή κατ' άλλους, το 763. Οι πρόγονοί του ήταν Πέρσες και οι ευσεβείς γονείς του τον αφιέρωσαν στη διακονία του Θεού. Ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Θεόδωρος τον έκειρε αναγνώστη στον ναό της Ανάστασης και στην Ιερουσαλήμ εκπαιδεύτηκε κατά τον καλύτερο τρόπο. Σε ηλικία 25 ετών έγινε μοναχός στη Μονή του Αγίου Σάββα και μετά 12 χρόνια άσκησης, χειροτονήθηκε από τον Πατριάρχη Θωμά πρεσβύτερος, με πρόταση του ηγουμένου της Μονής. Μετά δύο χρόνια αποσύρθηκε από τη Μονή σ' ένα κελί, όπου καλλιέργησε πολύ την προσευχή. Μάλιστα ο ηγούμενος της Λαύρας, εμπιστεύτηκε στον Μιχαήλ την πνευματική μόρφωση των δύο αδελφών Γραπτών Θεοδώρου και Θεοφάνη. Αλλά ο Πατριάρχης Θωμάς, έχοντας ανάγκη τον Μιχαήλ, τον μετακινεί μαζί με τους δύο μαθητές του στα Ιεροσόλυμα και τον καθιστά σύγκελλο και σύμβουλό του. Αργότερα τον στέλνει στη Ρώμη για κάποια εκκλησιαστικά ζητήματα, επέδωσε μάλιστα μέσω αυτού και επιστολές στον τότε αυτοκράτορα Λέοντα τον εικονομάχο, τον οποίο ο Πατριάρχης Θωμάς παρατηρούσε σκληρά για τον διωγμό κατά των εικόνων. Εξοργισμένος απ' αυτό ο Λέοντας, έριξε την πατριαρχική πρεσβεία στη φυλακή, όπου έμεινε για αρκετά χρόνια μέχρι τη δολοφονία του Λέοντα. Αλλά και μετά την ανάρρηση του Μιχαήλ Τραυλού στο θρόνο (820) και αφού για λίγο ο όσιος αποφυλακίζεται, συλλαμβάνεται και πάλι, φυλακίζεται και αυτή η φυλάκισή του παρατάθηκε μέχρι και όλη τη βασιλεία του Θεοφίλου. Αποφυλακίστηκε από τη Θεοδώρα και τον γιο της Μιχαήλ και αποδόθηκε στην Εκκλησία σαν Ομολογητής, αφού στο σώμα του έφερε τα στίγματα των αγώνων του. Μετά την καθαίρεση του εικονομάχου Πατριάρχου Ιωάννη, η ψήφος όλων για τη διαδοχή, ήταν με το μέρος του Μιχαήλ. Αλλά ο Μιχαήλ, 80 χρονών πλέον και ασθενής, αρνήθηκε να δεχτεί το θρόνο και ζήτησε να του παραχωρηθεί η μονή της Χώρας για να αναπαυθεί. Εκεί πέρασε και τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του ειρηνικά και όταν πέθανε τον έθαψαν κοντά στους τάφους των ομολογητών Γερμανού και Πατριάρχη και Θεοδώρου του Γραπτού (846). (Η μνήμη του περιττώς επαναλαμβάνεται - από ορισμένα Αγιολόγια - και την 4η Ιανουαρίου).

Ο Άγιος Μοδεστός Αρχιεπίσκοπος Ιεροσολύμων

Όσα αναφέρονται για τον Άγιο αυτό στους περισσότερους Συναξαριστές, είναι συγκεχυμένα. Τον πατέρα του Ευσέβιο και τη μητέρα του Θεοδούλη από τη Σεβάστεια της Παλαιστίνης, τους θέλουν επί Μαξιμιανού (286-305) να πεθαίνουν στη φυλακή, ενώ γνωρίζουμε ότι τα χρόνια της πατριαρχίας του Αγίου αυτού ήταν από το 632 μέχρι το 634. Ο Άγιος Μόδεστος, ανακαίνισε τα Ιερά προσκυνήματα, που καταστράφηκαν από τους Πέρσες και ζήτησε τη συνδρομή των χριστιανών από την Ανατολή. Οσιακά αφού έζησε και πολλά για τους Αγίους τόπους αφού έκανε, απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Βίος του επαναλαμβάνεται και την 16η Δεκεμβρίου.

Ο Όσιος Νόμων

Η μνήμη του αναφέρεται επιγραμματικά στο "Μικρόν Ευχολόγιον ή Αγιασματάριον" έκδοση "Αποστολικής Διακονίας" 1956, χωρίς άλλες πληροφορίες. Πουθενά άλλου δεν αναφέρεται η μνήμη του. (Μάλλον είναι Άγιος της Κυπριακής Εκκλησίας).


synaxarion.gr
Αναβάσεις