Διδαχές τοῦ Ἱερομάρτυρος Ἀνδρόνικου

 «Τα σημάδια της ασέβειας», σημείωνε, «είναι φανερά στη ζωή του λαού μας. Όλοι βλέπουμε με θλίψη τα μεθύσια, τους ξυλοδαρμούς μέχρι θανάτου, την κραιπάλη και την ακολασία, ιδιαίτερα των νέων, την κατάπτωση των οικογενειακών ηθών, προπάντων την ανυποταξία των παιδιών στους γονείς, το εξεζητημένο ή και έξαλλο ντύσιμο, την αισχρή και αντικοινωνική συμπεριφορά, τη σκληρότητα και την εκδικητικότητα, το ψεύδος και την απάτη. Όλα αυτά δείχνουν την απομάκρυνσή μας από τον Θεό. Τα παιδιά και οι νέοι μεγαλώνουν χωρίς κανέναν ελπιδοφόρο και αυστηρό κανόνα διαγωγής. Στα πρόσωπά τους είναι ζωγραφισμένη η σκληρότητα. Τι θα γίνει, λοιπόν, αργότερα, όταν η σκληρότητα της ίδιας της ζωής, της ανελέητης ζωής, θα βάλει πάνω τους και τη δική της σφραγίδα, καθώς αυτοί θα κυνηγούν τις υλικές ή μάλλον τις κτηνώδεις απολαύσεις; Γιατί το ξέφρενο κυνηγητό των απολαύσεων αποτελεί το χαρακτηριστικό ιδεοληπτικό γνώρισμα των σημερινών ανθρώπων, που έχουν απαρνηθεί τις υψηλές, τις πνευματικές αξίες... Όλα αυτά είναι περισσότερο από θλιβερά, είναι απογοητευτικά και δυσοίωνα. Αγωνιώ γιά το μέλλον του λαού μας...».

«Κανείς», έγραφε, «ας μην ακούει τους λαοπλάνους, που υποστηρίζουν ότι για τον χριστιανό είναι εντελώς αδιάφορο το πολιτικό σύστημα. Όχι! Εμείς οι χριστιανοί, όπως όλοι οι άνθρωποι, ζούμε σ' αυτόν τον κόσμο, από τον οποίο δεν μπορούμε να φύγουμε παρά μόνο όταν το θελήσει ο Πλάστης μας. Δεν πρέπει, λοιπόν, ν' αδιαφορούμε για την πολιτική κατάσταση, καθώς ένα καθεστώς ή ένα πολίτευμα ή μιά κρατική εξουσία μπορεί είτε να διευκολύνει το έργο της σωτηρίας μας είτε να το δυσχεραίνει είτε ακόμα και να το εμποδίζει με θανάσιμους διωγμούς... 

Έτσι, έχουμε την υποχρέωση να εξετάσουμε το παλαιό πολιτικό σύστημα, που υπάρχει ως τώρα, και το νέο, που μας προτείνουν, για να διαπιστώσουμε ποιο από τα δύο συμβάλλει περισσότερο στην επίτευξη του προορισμού της ζωής μας. Κάτω απ' αυτό το πρίσμα πρέπει να εξετάζει ο χριστιανός όλα τα εγκόσμια πράγματα, ένα από τα οποία είναι και το πολιτικό σύστημα... 

»Σ' όλους είναι γνωστό, τόσο από άλλες χώρες παλαιότερα όσο και από τη δική μας τώρα, τι γίνεται κατά τις περιόδους των εκλογών: Θυσιάζονται τα πάντα -η πίστη, η πατρίδα, η οικογένεια- στον βωμό της νίκης ενός κόμματος, οποιουδήποτε κόμματος. Τρία μόνο χρόνια έχουν περάσει από τις συνταγματικές μεταρρυθμίσεις, και η χώρα μας έχει γίνει αγνώριστη· όχι, βέβαια, καλύτερη, αλλά χειρότερη. Η πίστη αδυνάτισε και τα ήθη κατέπεσαν. Η αθεΐα, η απροκάλυπτη διαφθορά, οι λεηλασίες και οι ληστείες δεν αποτελούν πια σπάνια φαινόμενα. Η προεκλογική κομματική προπαγάνδα καταντά πλήρης παραφορά, στην οποία παραδίνονται ολοκληρωτικά οι άνθρωποι, ξεχνώντας όλα τα άλλα. Και μετά τις εκλογές, όποιο κόμμα καταλάβει την εξουσία με μια ευκαιριακή πλειοψηφία, αυτό κυβερνά ανεξέλεγκτα το κράτος και διοικεί όλους τους πολίτες του, διακηρύσσοντας ότι είναι ο μοναδικός εκφραστής της θελήσεως του λαού. Αλλά ποιος μπορεί να το πιστέψει;... Μήπως υπήρχε και υπάρχει πραγματικό ενδιαφέρον για τον λαό και την πατρίδα, όταν όλα συνδέονταν και συνδέονται με την πάλη και τη νίκη του κόμματος; 

»Και η ορθόδοξη πίστη περιφρονείται σε τέτοιο βαθμό, που ακόμα και στην "Επιτροπή Ομολογίας της Πίστεως" εξελέγησαν όχι μόνο χλιαροί ή και άπιστοι Ρώσοι, αλλά και Εβραίοι και ρωμαιοκαθολικοί Πολωνοί και μουσουλμάνοι. Κι αυτό σε μια χώρα που ο πληθυσμός της στη συντριπτική του πλειοψηφία είναι ρωσικός, ορθόδοξος και πιστός! Μια μικρή ομάδα, λοιπόν, τολμά να παρουσιάζει τον εαυτό της σαν λαό και τα παραληρήματά της σαν φωνή του λαού! Μα αυτό είναι ξεκάθαρος εμπαιγμός του συντάγματος, στο οποίο, όπως φαίνεται, ούτε οι ίδιοι πιστεύουν....... 

«...Το ρεύμα του φιλελευθερισμού θα κατακτήσει το σχολείο, οπότε και οι αντιχριστιανικοί του στόχοι θα είναι εξασφαλισμένοι. Να γιατί οι οπαδοί του φιλελευθερισμού δείχνουν τόση εύνοια προς κάθε αίρεση του Χριστιανισμού και προς τις άλλες θρησκείες. Και οι αιρετικοί δεν κοιμούνται· πλησιάζουν τώρα και τα μικρά παιδιά. 

«Πρόσφατα κάποια σέκτα οργάνωσε στη Μόσχα μια εκδήλωση για τα παιδιά, με σκοπό να τα μάθει πώς να φερθούν στον διάβολο, αν εμφανιστεί μπροστά τους! Και τι τα συμβούλεψαν; Να του φερθούν με καλοσύνη και ευγένεια, όπως έκανε τάχα και ο Χριστός, όταν ήταν στη γη ως άνθρωπος!... 

«Και όταν, βέβαια, τα παιδιά μεγαλώσουν και μπουν στο πανεπιστήμιο, ο Μιλιούκωφ και ο Κ. θα τα διδάξουν πως η επιστήμη έχει αποδείξει την καταγωγή του ανθρώπου από τον πίθηκο! Έτσι, θα τα κάνουν πραγματικά θηρία, όχι πάντως όμοια με τον πίθηκο. Γιατί ενώ αυτός είναι ζώο ταπεινό και υπάκουο, οι άνθρωποι-θηρία θα είναι υπερήφανοι, θρασείς και άσπλαχνοι. 

«Και αυτά είναι μόνο τα άνθη· όταν δέσουν οι καρποί, τότε θα γνωρίσετε μια ελευθερία τέτοιας λογής, που θα θρηνήσετε απελπισμένα, θα θρηνήσετε πιο  πικρά απ' όσο οι προγονοί μας πριν από πεντακόσια χρόνια, κατά την επιδρομή των Τατάρων. Να, λοιπόν, τι κρύβεται πίσω από τη λεγόμενη "απελευθέρωση": η συνωμοσία εναντίον του Χριστού, όχι η βελτίωση της ζωής του ανθρώπου, η οποία θα επιτευχθεί τάχα μ' ένα νέο πολιτικό σύστημα. Γι' αυτό πρέπει να διαφυλάξουμε προσεκτικά εκείνο που μας εξασφαλίζει την άγια κληρονομιά της χριστιανικής πίστεως, εμμένοντας σ' αυτό θαρρετά και σταθερά. Ας αποφεύγουμε σαν θανάσιμο φαρμάκι όλα όσα μας προτείνονται αντί για τον γνωστό και αγαπημένο μας παραδοσιακό τρόπο ζωής...».
 

* * * 

Στο χωριό Στανοβόι τον Πετροπαβλόφσκ, αφού συζήτησε για πολλή ώρα με τα παιδιά του σχολείου, στράφηκε στους ενηλίκους και είπε: 

«Για να ζει κανείς θεάρεστα, πρέπει να γνωρίζει το θέλημα του Θεού, τον νόμο του Χριστού, τη διδασκαλία Του, την οποία μπορεί να μάθει από το άγιο Ευαγγέλιο. Γι' αυτό πρέπει όλοι να έχουν το Ευαγγέλιο, να το μελετούν και να θυμούνται ότι περιέχει τα λόγια του Κυρίου μας Ιησού. 

«Τις Κυριακές και τις γιορτές δεν είναι καλό να καθόμαστε στα σπίτια μας και να καταγινόμαστε στις συνηθισμένες ασχολίες και μέριμνες. Τις μέρες αυτές πρέπει να τις προσφέρουμε στον Θεό για τη σωτηρία της ψυχής μας και να πηγαίνουμε στην εκκλησία για κοινή προσευχή. 

«Να ζείτε με ευσέβεια, όπως οι άγιοι. Γι' αυτό να διαβάζετε τα συναξάρια και άλλα καλά βιβλία, από τα οποία θα μάθετε την πολιτεία και τη διαγωγή των αγίων. Στη χριστιανική αρχαιότητα τα πνευματικά βιβλία, ως χειρόγραφα, ήταν πολύ ακριβά. Ωστόσο οι πιστοί και τα αγόραζαν και τα αντέγραφαν και τα διάβαζαν με μεγάλη προθυμία. Τώρα τα πνευματικά βιβλία είναι έντυπα και φτηνά, αλλά η προθυμία των χριστιανών για την αγορά και τη μελέτη τους είναι μικρή. Όσοι είστε γονείς, και οι ίδιοι να μελετάτε και τα παιδιά σας να προτρέπετε να κάνουν το ίδιο...
 

* * * 

Στο χωριό των Κοζάκων Πρεσνογκόρσκ είπε:
«Δεν βλεπόμαστε συχνά. Και όμως, σήμερα πολύ λίγοι έχετε έρθει στην εκκλησία. Αυτό δείχνει ότι οι περισσότεροι είστε πνευματικά ράθυμοι και αμελείς. Κι αν είστε τέτοιοι, που θα δουν τα παιδιά σας το καλό παράδειγμα; Προσέξτε, γιατί αυτά θ' ακολουθήσουν ακόμα χειρότερο δρόμο και θα κλείσουν τον ναό. 

«Τον σταυρό του Χριστού τον φοράτε, αλλά τις εντολές του Χριστού δεν τις τηρείτε. Ζώντας έτσι, μοιάζετε μ' εκείνον τον Κοζάκο που φόρεσε όλα τα πολεμικά του παράσημα, αλλά, μόλις επιτέθηκε ο εχθρός, δείλιασε και το 'βαλε στα πόδια. 

«Ονομάζεστε χριστιανοί, αλλά αμαρτάνετε σαν άπιστοι. Και δεν κάνετε τίποτε για να λυτρωθείτε από τα αμαρτήματά σας. Δεν μετανοείτε. Δεν ζείτε με ευσέβεια, ούτε και στα παιδιά σας διδάσκετε την ευσέβεια. Οι καλές μητέρες του παλιού καιρού, μόλις τα παιδάκια τους άρχιζαν να καταλαβαίνουν και να μιλούν, φύτευαν στις καρδιές τους την αγιότητα, εξιστορώντας τους τα κατορθώματα και τις αρετές των αγίων. Δυστυχώς, αυτό δεν το κάνουν οι σημερινές μητέρες... 

«Άκουσα ότι δεν θέλετε να εγκαταστήσετε στον ναό σύστημα θερμάνσεως. Αν αυτό αληθεύει, να ξέρετε ότι ο ναός σας θα κλείσει, και ο Κύριος θα σας τιμωρήσει... Αναλογιστείτε πως η ζωή μας αρχίζει από τον ναό, με τη Βάπτισή μας, και τελειώνει στον ναό, με την τέλεση της κηδείας μας...» 

* * *

«Σήμερα είναι γενική και ολοφάνερη στον λαό μας και στην κοινωνία μας η άμβλυνση της ηθικής συνειδήσεως, η οποία, πάντως, δεν παρουσιάστηκε ούτε ξαφνικά ούτε τυχαία. Την απεργάζονται, εδώ και πολύν καιρό, με τρόπο μεθοδικό σκοτεινά κέντρα, που στοχεύουν στην απαξίωση της χριστιανικής πίστεως και ηθικής. Κορυφώθηκε, βέβαια, και θριάμβευσε τώρα, στα χρόνια της λεγόμενης "απελευθερώσεως". Τώρα, ελευθερία θεωρείται η αποχαλίνωση των παθών, η ανηθικότητα, η ρυπαρότητα και καθετί που ευτελίζει τον άνθρωπο ως εικόνα του Θεού.

»Ένα, λοιπόν, από τα συμπτώματα της κοινωνικής παθολογίας, που οφείλεται σ' αυτήν την ψευδώνυμη ελευθερία, είναι και η μέθη. Αδειάζουν οι ναοί και γεμίζουν τα κρασοπωλεία, οι μπυραρίες, οι κάθε λογής λέσχες, τα κέντρα διασκεδάσεως και διαφθοράς. Οι άνθρωποι δεν ακούνε πια το κήρυγμα της Εκκλησίας και περιφρονούν την κοινή λατρεία του Θεού. Συχνάζουν, ωστόσο, στους κινηματογράφους και τα θέατρα, απολαμβάνουν τη βότκα και την μπύρα.
Οι δωρεές για τις εκκλησιαστικές, κατηχητικές και φιλανθρωπικές δραστηριότητες έπαψαν, ενώ αυξήθηκαν κατακόρυφα τα κέρδη των παραγωγών και εμπόρων οινοπνευματούχων ποτών. Κοντολογίς, αιτία της διαδόσεως της μέθης είναι η γενική πνευματική παρακμή, που οφείλεται στην απομάκρυνση του λαού μας από τον Θεό και τον νόμο Του...

* * *

«Πολύ συχνά», έγραφε, ο ζηλωτής Επίσκοπος, «Οι χριστιανοί μας αγνοούν, επίσης, τους βίους των αγίων, ακόμα και τον βίο του αγίου του οποίου το όνομα φέρουν. Έτσι, φυσικά, δεν έχουν αναπτύξει καμμιά πνευματική σχέση ούτε με τον προστάτη τους άγιο. Η σημερινή γενιά, όπως είναι φανερό, έχει αποκοπεί από τα πρότυπα της ενάρετης, της αληθινά χριστιανικής ζωής, την οποία αυτά διδάσκουν με το σιωπηλό παράδειγμά τους... Με τα συναξάρια και τα λόγια των αγίων διαπαιδαγωγούνταν οι πρόγονοί μας. Τα μάθαιναν όχι από βιβλία αλλά από τις διηγήσεις άλλων.

Οι διηγήσεις για τους αγίους, που διαδίδονταν από στόμα σε στόμα, ήταν πολύ δημοφιλείς. Όλοι τις άκουγαν άπληστα και τις έκλειναν στα βάθη των ψυχών τους. Έτσι, συνήθιζαν από την παιδική τους ηλικία να σκέπτονται όπως οι άγιοι και να ζουν όπως οι άγιοι, οι οποίοι κατά κάποιον τρόπο ήταν πάντοτε νοερά παρόντες ανάμεσά τους...

«Με πολύ πόνο βλέπουμε ότι τώρα οι άνθρωποι δεν διδάσκονται τους βίους των αγίων και δεν παραδειγματίζονται από την πολιτεία τους, γι' αυτό και δεν έχουν τον ιερό εκείνο ζήλο, τον οποίο μπορεί να εμπνεύσει κάθε φωτεινό παράδειγμα αληθινής αρετής. Την πίστη μας δεν τη γνωρίζουν. Τον νόμο του Θεού δεν τον τηρούν με επίγνωση. Τα πρότυπα της ευσέβειας δεν τα μιμούνται. Ελάχιστοι χριστιανοί είναι σε θέση να αποκριθούν με γνώση, σαφήνεια και ορθότητα σε ερωτήματα που αναφέρονται στην ορθόδοξη πίστη. Κι αυτό, μολονότι σήμερα σχεδόν όλοι ξέρουν γράμματα και σχεδόν όλοι μπορούν ν' αγοράσουν χριστιανικά βιβλία, τα οποία προσφέρονται σε προσιτές τιμές.

«Αυθόρμητα, λοιπόν, αναρωτιέται κανείς: Μα, επιτέλους, τι το χριστιανικό έχει απομείνει σ' αυτούς τους χριστιανούς; Οι περισσότεροι, βλέπετε, έχουν εγκαταλείψει ακόμα και τις εξωτερικές ευλογημένες συνήθειες των παλαιοτέρων χριστιανών. Έτσι, για παράδειγμα, είτε δεν κάνουν το σημείο του σταυρού είτε το κάνουν εσφαλμένα, κουνώντας ακανόνιστα και βιαστικά το χέρι πάνω στο στήθος. Επίσης, δεν φιλούν πια τα χέρια των αρχιερέων και των ιερέων, για να λάβουν μέσω αυτών την ευλογία του Θεού. Δεν γνωρίζουν, επομένως, τη σημασία και τη δύναμη του σημείου του σταυρού, με το οποίο, σαν με τον ίδιο τον Σταυρό του Χριστού, διώχνουμε τους δαίμονες μακριά μας. Δεν γνωρίζουν τη σημασία και τη δύναμη ούτε της ιερατικής ευλογίας, με την οποία μεταβιβάζεται η ευλογία του Θεού. Ύστερ' απ' όλα αυτά, πώς να μιλήσουμε για την πνευματική ζωή, για τη θεία χάρη, για τα σωτήρια μυστήρια της πίστεώς μας;»....

* * *

Ο ιεράρχης αντιλαμβανόταν ότι πίσω από τις κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές μεταρρυθμίσεις κρυβόταν μια νέα ειδωλολατρία. Και αυτή «η νέα ειδωλολατρία προσπαθεί να ξεθεμελιώσει την πίστη στον Σωτήρα Χριστό με διαφορετικές μεθόδους, μεθόδους πιο εύσχημες, πιο "πολιτισμένες". Επιχειρεί να αφαιρέσει το προζύμι της πίστεως από τη ζωή των χριστιανικών λαών. Για να το πετύχει, προστατεύει πρόσκαιρα κάθε ομολογία, κάθε αίρεση, κάθε πίστη, εκτός μόνο από την ορθόδοξη, που επικρατεί στη Ρωσία. Αυτήν θέλει να την γκρεμίσει, έχοντας την πεποίθηση ότι στη συνέχεια όλες οι άλλες πίστεις και αιρέσεις θα εξαφανιστούν γρήγορα και εύκολα...».

* * *

Πριν ακόμη αλλάξει το καθεστώς των σχέσεων Εκκλησίας και Κράτους, ο επίσκοπος Ανδρόνικος έγραφε με θαυμαστή διορατικότητα:

«Περιμένετε όλοι εσείς οι επίδοξοι μεταρρυθμιστές της Αγίας Εκκλησίας! Θα γίνει και εδώ χωρισμός της Εκκλησίας από το Κράτος -δίχως τη θέλησή μας- και θα ακολουθήσει αναπόφευκτα διωγμός της Εκκλησίας από το όχι απλώς άθρησκο αλλά αντιχριστιανικό κράτος... Είτε το θέλουμε είτε όχι, μια τέτοια εξέλιξη δεν είναι μακριά. Πρέπει, λοιπόν, να ετοιμαζόμαστε, γιατί η πίστη μας θα δοκιμαστεί σαν σε φωτιά από το πνεύμα του Αντίχριστου πρώτα και από τον ίδιο τον Αντίχριστο έπειτα...».

* * *

Στον μητροπολίτη Μόσχας και μετέπειτα πατριάρχη άγιο Τύχωνα έγραφε: «Όσο βλέπω τη φαυλότητα να αυξάνεται, τόσο θέλω να τινάξω τη σκόνη από τα πόδια μου και ν' αποσυρθώ... Προτείνω κι εσάς ως μέλος της Προσυνοδικής Επιτροπής. Αλλά δεν πιστεύω σε συνεδριάσεις και συνελεύσεις οι άνθρωποι έχουν φθαρεί τόσο... Είναι οδυνηρό να βλέπεις το γκρέμισμα της Εκκλησίας και της πατρίδας. Μήπως είναι κοντά και ο τελευταίος εχθρός του Χριστού;...».

* * *

Στις 22 Νοεμβρίου ο επίσκοπος Ανδρόνικος απευθύνθηκε στο ποίμνιό του με μιαν εγκύκλιο, όπου έγραφε:
«Η ζωή έχει γίνει πια τρομερή για όλους. Αλλού λεηλάτησαν και έκαψαν περιουσίες, αφού έσφαξαν ακόμα και τα άκακα ζώα. Αλλού άρπαξαν και το τελευταίο κομμάτι γης της ενορίας, ξεχνώντας πως οι σφετεριστές της ιερής εκκλησιαστικής περιουσίας κλέβουν τον ίδιο τον Παντοκράτορα και θα δώσουν λόγο σ' Αυτόν. Αλλού οι ενορίτες έδιωξαν τον αθώο εφημέριο, βρίζοντας τον ίδιο και την οικογένειά του. Και αλλού στέρησαν από τους κληρικούς ακόμα και τα ψίχουλα με τα οποία μόλις που συντηρούνταν.

Τώρα, μάλιστα, αφού έχασαν και τον θείο και τον ανθρώπινο φόβο, φωνάζουν ότι και τους ναούς πρέπει να τους μετατρέψουμε σε θέατρα και τα σπίτια των ιερέων να τα αρπάξουμε και τα μοναστηριακά κτήματα να τα δημεύσουμε, χωρίς να σκέφτονται ότι μερικά μόνο μέτρα γης αναλογούν σε κάθε αδελφό. Τι να πούμε και για τις ληστείες, τις κλοπές, τις χυδαιότητες και τις προγραφές, που έχουν αναστατώσει όλη τη χώρα! Έχουμε αυτοεξευτελιστεί μπροστά σ' όλους τους λαούς του κόσμου. Μας αποφεύγουν σαν την πανούκλα και συνεννοούνται ήδη, όσο εμείς αλληλοτρωγόμαστε, να μοιραστούν τη λατρευτή μας πατρίδα.

«Αγαπητά μου πνευματικά παιδιά, όλους όσοι πιστεύετε στον Θεό, στην ψυχή σας και στην αιώνια ζωή, όλους όσοι αγαπάτε την αγιασμένη πατρίδα μας, σας καλώ και σας ικετεύω: Πάρτε θάρρος και σταθείτε όρθιοι, υπερασπίζοντας την πίστη μας και τη γη μας. Ο λαός αγρίεψε, επειδή απομακρύνθηκε από τον Θεό. Τυφλωμένοι όλοι από τον διάβολο, ξεσηκώθηκαν ο ένας εναντίον του άλλου. Βοηθήστε τους να συνέλθουν, γιατί βρισκόμαστε ήδη όχι στην άκρη του γκρεμού αλλά στο βάθος του. Εμείς οι ίδιοι ρημάξαμε την πατρίδα μας. Σώστε την όσοι βλέπετε και κατανοείτε το μέγεθος της καταστροφής!

«Και πρώτα απ’ όλα, αδελφοί μου, ας στραφούμε όλοι με καρδιά γεμάτη συντριβή στον Θεό, που μας τιμώρησε δίκαια για τα άνομα έργα μας. Ας καταφύγουμε στους ναούς, ιδιαίτερα στις μέρες των εορτών, και ας ικετέψουμε θερμά τον Κύριο να μας λυπηθεί. Το ίδιο ας κάνουμε και στα σπίτια μας κάθε πρωί και κάθε βράδυ. Ας παρακινήσουμε και τα παιδιά μας και τους συγγενείς μας όλους να ζητήσουν το έλεος του Θεού. Μόνο Εκείνος μπορεί να μας σώσει τώρα, όπως σε παλαιότερα δύσκολα χρόνια έσωσε τους προγόνους μας...».

* * *

Τον Ιανουάριο του 1918 απηύθυνε με πόνο ψυχής εγκύκλιο προς τον κλήρο της επαρχίας του:
«...Πατέρες και αδελφοί! Ως τώρα όλοι στη Ρωσία ταλαιπωρήθηκαν πολύ. Αλλά έφτασε η ώρα ακόμα μεγαλύτερης, ακόμα φοβερότερης ταλαιπωρίας, που θα καθορίσει το μέλλον της πατρίδας μας. Ήδη άρχισε σχεδόν φανερός διωγμός της αγίας πίστεώς μας. Ήδη κραυγάζουν οι αποστάτες ότι οι εκκλησίες και τα μοναστήρια πρέπει να μετατραπούν σε θέατρα και άλλα παρόμοια κέντρα.

Ήδη επιχειρούν ν' αρπάξουν την περιουσία και τα πολύτιμα αφιερώματα, τις ιερές προσφορές των πατέρων και των παππούδων μας. Αναμφίβολα, τα πράγματα θα γίνονται όλο και χειρότερα για την αγία Εκκλησία μας. Έρχεται εποχή φοβερή, αν όχι η εποχή του Αντίχριστου, οπωσδήποτε, όπως δείχνουν τα σημάδια, η εποχή του προδρόμου του. Κι εμείς τι θα κάνουμε; Θα μείνουμε αδρανείς; Ας μη μας βαρύνει ποτέ τέτοια κατηγορία!...

«Πρέπει να θυμόμαστε πάντοτε πως οριστήκαμε φύλακες του λαού του Θεού και πως θα δώσουμε λόγο για κάθε χαμένο πρόβατο. Αν δεν γίνουμε καθοδηγοί της λαϊκής συνειδήσεως τώρα, σ' αυτή τη δεινή περίσταση, θα φανεί πως δεν έχουμε κανέναν προορισμό και καμιάν έγνοια για τον λαό. Ο Θεός ας μας βοηθήσει όλους!...

«Μαζί με τ' άλλα που θα κάνετε, να συγκροτήσετε οπωσδήποτε και δίχως αναβολή ενοριακές ενώσεις ευσεβών χριστιανών, στους οποίους θα μπορείτε να στηρίζεστε και με τους οποίους θα συνεργάζεστε για κάθε καλό έργο. Σας υπενθυμίζω ότι παρόμοια σύσταση σας έκανα μόλις ανέλαβα τη διαποίμανση του λαού της Περμ. Αν με είχατε ακούσει τότε, σε κάθε ενορία θα υπήρχε ήδη ο σπόρος της ευσέβειας, η οποία θα μπορούσε να απλωθεί σταθερά μέσω αυτών των ενώσεων σ' όλους σχεδόν τους ενορίτες. Δυστυχώς, λίγοι εφημέριοι ακολούθησαν τη συμβουλή μου. Και να που τώρα διαπιστώνουμε την πλήρη διάλυση της εκκλησιαστικής μας ζωής, μην έχοντας που να στηριχθούμε...

«Και τα βιβλία και οι εφημερίδες και το σχολείο και διάφοροι εκπρόσωποι της ιντελιγκέντσιας συστηματικά δηλητηρίαζαν τον λαό με μύθους και ολέθριες ιδέες, προκειμένου να θανατώσουν την πίστη του σαν ξεπερασμένη δεισιδαιμονία. Έβλεπε, λοιπόν, ο λαός συχνά τους εκφραστές της σύγχρονης κουλτούρας να αντιμετωπίζουν με φανερή περιφρόνηση την Ορθόδοξη Εκκλησία. Τους έβλεπε, όταν σπάνια προσέρχονταν στους ναούς για κάποια πανηγυρική ακολουθία, όχι μόνο να μην προσεύχονται, αλλά και να φλυαρούν ασύστολα με κάποιους άλλους από την παρέα τους, έχοντας τα χέρια πίσω. Έβλεπε ο λαός αυτούς τους ανθρώπους, που καμάρωναν για την εξυπνάδα και τη μόρφωσή τους, να καταργούν τις νηστείες, να ειρωνεύονται τον κλήρο, να περιφρονούν τις εκκλησιαστικές παραδόσεις. Έβλεπε ο λαός τα παιδιά να αποκόβονται στα πρώτα κιόλας σχολικά τους χρόνια από την αληθινή μας ιστορία, την ιστορία που έγραψε ο ίδιος με τους αγώνες του και την ψυχή του. Έβλεπε ο λαός τους δασκάλους και τις δασκάλες να κομπάζουν για την επιπόλαιη αθεΐα τους. Τα έβλεπε ο λαός όλα αυτά, που δεν ήταν παρά καρπός του ψευδώνυμου διαφωτισμού. Αυτά, λοιπόν, κλόνισαν την πίστη, προκάλεσαν τον ηθικό ξεπεσμό, διέλυσαν την οικογένεια, κατάντησαν τη νέα γενιά κοπάδι μεθυσμένων ταραχοποιών...

«Να πώς φτάσαμε στην παρακμή του ποιμαντικού έργου, στην παραμέληση της ψυχικής καλλιέργειας του λαού. Κατάπτωση του κηρύγματος, κατάπτωση της λατρείας, κατάπτωση συνεπώς και της λαϊκής ευσέβειας...

«Ο λαός έκρινε ότι δεν τον ωφέλησαν καθόλου όλοι αυτοί οι σπουδαγμένοι που κάθησαν στον σβέρκο του. Δυστυχώς, όμως, έκρινε ότι δεν τον ωφελήσαμε ούτε κι εμείς, οι πνευματικοί πατέρες του. Κι αυτό γιατί δεν καταφέραμε να κερδίσουμε τη λαϊκή ψυχή, να την κρατήσουμε κοντά μας και να την καθοδηγήσουμε σωστά. Έτσι, δεν εξοφλήσαμε και το χρέος μας προς τον λαό, με τα χρήματα του οποίου σπουδάσαμε. Από δω ξεκινά και η οργή του εναντίον όλων των σπουδαγμένων...

«Είμαι βέβαιος ότι το κοντινό μέλλον μας επιφυλάσσει την αναρχία και το μίσος -ο αδελφός θα σκοτώνει τον αδελφό, ο πατέρας τον γιο, ο γιος τον πατέρα και τη μάνα. Αλλά το κακό αυτό οφείλεται στην ολέθρια κουλτούρα του αιώνα μας και στον λεγόμενο διαφωτισμό. Πώς να μην εξεγερθεί ο λαός, αφού έριξαν από τα χέρια του κι έδιωξαν από την ψυχή του όλες τις πνευματικές αξίες με τις οποίες ζούσε και οι οποίες τον έκαναν αληθινά θεοφόρο; Αυτές τις αξίες τώρα τις χλευάζουν, τις πετούν στη λάσπη και τις ποδοπατούν. Και τον λαό τον έκαναν άρρωστο και δυστυχισμένο.

«Συμπέρασμα: Όλοι μας πρέπει με καθαρή καρδιά να συνειδητοποιήσουμε τη ζοφερή κατάσταση της χώρας μας και να λάβουμε μέτρα για τη διόρθωσή της, μέτρα όχι επιδεικτικά αλλά σοβαρά και ρεαλιστικά. Όλοι μας πρέπει με καθαρή καρδιά να συνειδητοποιήσουμε την ευθύνη μας και να πλησιάσουμε τον λαό, που η αθεϊστική προπαγάνδα τον έβγαλε από την τροχιά της αληθινής ζωής. Ας του προσφέρουμε ό,τι του χρειάζεται για να ξαναβρεί την υγεία της ψυχής και το φως της ελπίδας. Ας μιλήσουμε τη γλώσσα του, ας εισχωρήσουμε στο πνεύμα του, ας φέρουμε στην καρδιά του ειρήνη και παρηγοριά. Προπάντων, όμως, ας του ξαναδώσουμε τη χαμένη του πίστη -αφού, βέβαια, γίνουμε πρώτα εμείς αυθεντικοί φορείς της-, την πίστη με την οποία ως τώρα ζούσε και αποκτούσε τη σωτηρία. Ας βιώσουμε και ας εμπνεύσουμε την αληθινή αδελφοσύνη και την αληθινή ισότητα, που δημιουργούνται στη σύναξη των πιστών μέσα στον ιερό ναό. Εκεί πλούσιοι και φτωχοί, διάσημοι και άσημοι, εγγράμματοι και αγράμματοι είναι ίσοι μπροστά στον Θεό. Έπειτα, ας δώσουμε στον λαό υγιή γνώση από τη δική μας γνώση και ας φωτίσουμε τη ζωή του με το αληθινό φως, το φως της αρετής, της δικαιοσύνης, της τιμιότητας, της νηφαλιότητας...

«Πατέρες και αδελφοί! Σπλαχνιστείτε τον παραζαλισμένο και σκοτισμένο αλλά πιστό λαό. Βοηθήστε τον να ξεπεράσει τη θανάσιμη πνευματική κρίση, που περνά, και να συνέλθει. Θα συνέλθει ο λαός με τη δική σας συμπαράσταση, συμπαράσταση πατρική και διακριτική, για την οποία θα σας ανταμείψει με την υιική αγάπη του και με την ολόθυμη υπακοή του. Εύχομαι να μη διαψευσθεί η βαθιά μου πίστη σ' αυτόν τον τρόπο εξόδου από την κρίση».

* * *

Από τον Φεβρουάριο του 1918, μετά τη δημοσίευση του διατάγματος για τον χωρισμό της Εκκλησίας από το Κράτος, ξέσπασε όλη η αντιχριστιανική μανία των μπολσεβίκων, οι οποίοι άρχισαν να σφραγίζουν ναούς, να καταργούν και να λεηλατούν εκκλησιαστικές σχολές, να μετατρέπουν ιερούς χώρους σε κέντρα χορού.

Προσφορά στον δοκιμαζόμενο λαό
από τις εκδόσεις "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2012

Περισσότερα, σχετικά με την διδασκαλία και την ζωή του ιερομάρτυρος Ανδρόνικου, θα βρήτε στο βιβλίο ΕΝΑΣ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣ της εκδόσεως Ιεράς Μονής Παρακλήτου. Θα το βρήτε στα χριστιανικά βιβλιοπωλεία.

 http://www.impantokratoros.gr/ieromartys-andronikos-didaches.el.aspx