ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Ἡμέρας. Τετ. β΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Ῥωμ. δ΄ 13-25).
Ρωμ. 4,13 οὐ γὰρ διὰ
νόμου ἡ ἐπαγγελία τῷ Ἀβραὰμ ἢ τῷ
σπέρματι αὐτοῦ, τὸ κληρονόμον αὐτὸν εἶναι
τοῦ κόσμου, ἀλλὰ διὰ δικαιοσύνης πίστεως.
Ρωμ. 4,13 Διότι η υπόσχεσις, που εδόθη στον Αβραάμ, ότι με
την πνευματικήν βασιλείαν του κατά σάρκα απογόνος του Ιησού Χριστού, θα γίνη
αυτός κληρονόμος του κόσμου, δεν του εδόθη δια μέσου κανενός νόμου, αλλά δια
μέσου της δικαιώσεως, που έλαβε από την πίστιν.
Ρωμ. 4,14 εἰ γὰρ οἱ
ἐκ νόμου κληρονόμοι, κεκένωται ἡ πίστις καὶ κατήργηται ἡ
ἐπαγγελία·
Ρωμ. 4,14 Διότι, εάν κληρονόμοι του πνευματικού κόσμου
γίνωνται αυτοί μόνον που έλαβαν και τηρούν τον Νομον, τότε έχει γίνει αδειανή
και ανωφελής η πίστις και έχει καταργηθή πλέον η υπόσχεσις του Θεού, ότι η
κληρονομία αυτή θα δοθή δωρεάν δια της πίστεως στον Χριστόν.
Ρωμ. 4,15 ὁ γὰρ νόμος
ὀργὴν κατεργάζεται· οὗ γὰρ οὐκ ἔστι
νόμος, οὐδὲ παράβασις.
Ρωμ. 4,15 (Η παράβασις του Νομου του Θεού είναι αμαρτία. Ως
τοιαύτη δε συνεπάγεται την οργήν του Θεού και την καταδίκην του αμαρτωλού). Ο
Νομος, επειδή βέβαια δεν τηρείται από τους ανθρώπους, επιφέρει ως συνέπειαν την
οργήν του Θεού εναντίον των παραβατών, τους οποίους φυσικά και αποξενώνει από
τας πνευματικάς δωρεάς, Οπου όμως δεν υπάρχει νόμος, εκεί φυσικόν είναι να μη
υπάρχη ούτε παράβασις.
Ρωμ. 4,16 διὰ τοῦτο ἐκ
πίστεως, ἵνα κατὰ χάριν, εἰς τὸ εἶναι βεβαίαν τὴν
ἐπαγγελίαν παντὶ τῷ σπέρματι, οὐ τῷ ἐκ τοῦ
νόμου μόνον, ἀλλὰ καὶ τῷ ἐκ πίστεως Ἀβραάμ,
ὅς ἐστι πατὴρ πάντων ἡμῶν,
Ρωμ. 4,16 Δια τούτο η σωτηρία και η κληρονομία των αγαθών
δίδεται δια μέσου της πίστεως δωρεάν και κατά χάριν και όχι ως ανταμοιβή έργων
του Νομου. Ετσι δε είναι σταθερά και ασφαλής η υπόσχεσις του Θεού περί
δικαιώσεως εις όλους τους απογόνους του Αβραάμ· όχι μόνον εις εκείνους, είχαν
τον Νομον, αλλά και εις εκείνους, που χωρίς τον Νομον είχαν την πίστιν του
Αβραάμ, ο οποίος κατ' αυτόν τον τρόπον είναι πατέρας όλων μας, των Εβραίων και των
εθνικών, εφ' όσον έχουν την πίστιν.
Ρωμ. 4,17 καθὼς γέγραπται ὅτι
πατέρα πολλῶν ἐθνῶν τέθεικά σε, κατέναντι οὗ ἐπίστευσε
Θεοῦ τοῦ ζωοποιοῦντος τοὺς νεκροὺς καὶ καλοῦντος
τὰ μὴ ὄντα ὡς ὄντα·
Ρωμ. 4,17 Αλλωστε έτσι έχει γραφή και στο θεόπνευστον βιβλίον
της Γενέσεως· ότι δηλαδή “πατέρα πολλών εθνών σε έχω θέσει” ενώπιον του Θεού,
στον οποίον επίστευσε και ο οποίος δίδει ζωήν στους νεκρούς, καλεί δε εκ του
μηδενός και ονομάζει και εκείνα τα οποία δεν έλαβαν ακόμη ύπαρξιν, ως εάν
υπάρχουν ήδη εις την πραγματικότητα.
Ρωμ. 4,18 ὃς παρ᾿ ἐλπίδα
ἐπ᾿ ἐλπίδι ἐπίστευσεν, εἰς τὸ γενέσθαι αὐτὸν
πατέρα πολλῶν ἐθνῶν κατὰ τὸ εἰρημένον·
οὕτως ἔσται τὸ σπέρμα σου·
Ρωμ. 4,18 Ο Αβραάμ, καίτοι λόγω της γεροντικής του ηλικίας
δεν είχε καμμίαν ελπίδα κατά το ανθρώπινον να αποκτήση τέκνον, εν τούτοις
ήλπισεν εις την παντοδυναμίαν του Θεού και επίστευσεν εις ότι θα εγίνετο αυτός
“πατέρας πολλών εθνών”, σύμφωνα με τον λόγον του Θεού, ο οποίος του είπεν ότι
οι απόγονοί σου θα είναι πολυάριθμοι ωσάν την άμμον και λαμπροί ωσάν τ' αστέρια.
Ρωμ. 4,19 καὶ μὴ ἀσθενήσας
τῇ πίστει οὐ κατενόησε τὸ ἑαυτοῦ σῶμα ἤδη
νενεκρωμένον, ἑκατονταέτης που ὑπάρχων, καὶ τὴν
νέκρωσιν τῆς μήτρας Σάῤῥας·
Ρωμ. 4,19 Και επειδή δεν έδειξεν αδυναμίαν η κλονισμόν εις
την πίστιν του, δεν έλαβε υπ' όψιν του το σώμα του, το οποίον ήτο πλέον νεκρόν
δια παιδοποιΐαν, αφού ήτο περίπου εκατό ετών ούτε και εσυλλογίσθη την νέκρωσιν
της μήτρας της Σαρρας.
Ρωμ. 4,20 εἰς δὲ τὴν
ἐπαγγελίαν τοῦ Θεοῦ οὐ διεκρίθη τῇ ἀπιστίᾳ,
ἀλλ᾿ ἐνεδυναμώθη τῇ πίστει, δοὺς δόξαν τῷ
Θεῷ
Ρωμ. 4,20 Εις την υπόσχεσιν δε αυτήν, που του έδωσεν ο Θεός,
δεν εκλονίσθη από αμφιβολίας της απιστίας, αλλά τουναντίον επήρε δύναμιν δια
της πίστεως και εδόξασεν έτσι τον Θεόν, ωσάν νε είχε γίνει πραγματικότης η
υπόσχεσις αυτή.
Ρωμ. 4,21 καὶ πληροφορηθεὶς
ὅτι ὃ ἐπήγγελται δυνατός ἐστι καὶ ποιῆσαι.
Ρωμ. 4,21 Και έλαβε βεβαίαν και ακλόνητον την εσωτερικήν
πληροφορίαν, ότι ο Θεός είναι δυνατός να πραγματοποιήση αυτό, το οποίον
υπεσχέθη.
Ρωμ. 4,22 διὸ καὶ ἐλογίσθη
αὐτῷ εἰς δικαιοσύνην.
Ρωμ. 4,22 Δια τούτο η ακλόνητος και σταθερά αυτή πίστις του,
του κατελογίσθη ως δικαίωσις.
Ρωμ. 4,23 Οὐκ ἐγράφη
δὲ δι᾿ αὐτὸν μόνον ὅτι ἐλογίσθη αὐτῷ,
Ρωμ. 4,23 Δεν εγράφη δε εις την Αγίαν Γραφήν δι' αυτόν μόνον,
ότι η πίστις του κατελογίσθη εις δικαίωσιν,
Ρωμ. 4,24 ἀλλὰ καὶ
δι᾿ ἡμᾶς οἷς μέλλει λογίζεσθαι, τοῖς πιστεύουσιν ἐπὶ
τὸν ἐγείραντα Ἰησοῦν τὸν Κύριον ἡμῶν ἐκ
νεκρῶν,
Ρωμ. 4,24 αλλ' εγράφη και δι' ημάς, στους οποίους μέλλει να
καταλογισθή εις δικαίωσίν μας, δι' ημάς οι οποίοι πιστεύομεν στον Θεόν Πατέρα,
ο οποίος ανέστησεν εκ νεκρών τον Κυριον μας Ιησούν Χριστόν.
Ρωμ. 4,25 ὃς παρεδόθη διὰ
τὰ παραπτώματα ἡμῶν καὶ ἠγέρθη διὰ τὴν
δικαίωσιν ἡμῶν.
Ρωμ. 4,25 Αυτόν, ο οποίος παρεδόθη εις σταυρικόν λυτρωτικόν
θάνατον, δια τα αμαρτήματα ημών και ανεστήθη, δια να μας δώση την δικαίωσιν και
την σωτηρίαν.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ
ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Ἡμέρας. Τετ. β΄ ἑβδ. Ματθ. (Μτθ. ζ΄ 21-23).
Ματθ. 7,21 Οὐ πᾶς ὁ
λέγων μοι Κύριε Κύριε, εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν
οὐρανῶν, ἀλλ᾿ ὁ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ
πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς.
Ματθ. 7,21 Πρέπει δε να ξέρετε, ότι εις την βασιλείαν των ουρανών
δεν θα εισέλθη καθένας, που απλώς με επικαλείται και με προσφωνεί, Κυριε,
Κυριε, αλλά εκείνος που εφαρμόζει το θέλημα του ουρανίου Πατρός μου.
Ματθ. 7,22 πολλοὶ ἐροῦσί
μοι ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ· Κύριε Κύριε, οὐ
τῷ σῷ ὀνόματι προεφητεύσαμεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόματι
δαιμόνια ἐξεβάλομεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δυνάμεις
πολλὰς ἐποιήσαμεν;
Ματθ. 7,22 Κατά την μεγάλην και επίσημον εκείνην ημέραν της
κρίσεως πολλοί θα μου είπουν· Κυριε, Κυριε, με την πίστιν στο όνομά σου δεν
επροφητεύσαμεν και με την δύναμιν του ονόματός σου δεν εδιώξαμεν δαιμόνια και
χάρις στο όνομά σου, που επεκαλεσθήκαμεν, δεν εκάμαμεν θαύματα πολλά και
μεγάλα;
Ματθ. 7,23 καὶ τότε ὁμολογήσω
αὐτοῖς ὅτι οὐδέποτε ἔγνων ὑμᾶς· ἀποχωρεῖτε
ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν.
Ματθ. 7,23 Και τότε εγώ θα βροντοφωνήσω εις αυτούς ενώπιον όλων,
ότι ποτέ δεν σας ανεγνώρισα ως ιδικούς μου· φύγετε από εμπρός μου σεις, που
εργάζεσθε την ανομίαν και εχρησιμοποιήσατε τα χαρίσματά μου δια την ιδικήν σας
επίδειξιν και ωφέλειαν.
http://www.imgap.gr/file1/AG-Pateres/AG%20KeimenoMetafrasi/KD/01.%20Math.htm
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου