Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Κυρ. ε΄ ἐπιστ. (Ῥωμ. ι΄ 1-10).
ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ Ι´ 1 - 10
1 Ἀδελφοί, ἡ μὲν εὐδοκία τῆς ἐμῆς καρδίας καὶ ἡ δέησις ἡ πρὸς τὸν Θεὸν ὑπὲρ τοῦ Ἰσραήλ ἐστιν εἰς σωτηρίαν· 2 μαρτυρῶ γὰρ αὐτοῖς ὅτι ζῆλον Θεοῦ ἔχουσιν, ἀλλ’ οὐ κατ’ ἐπίγνωσιν. 3 ἀγνοοῦντες γὰρ τὴν τοῦ Θεοῦ δικαιοσύνην, καὶ τὴν ἰδίαν δικαιοσύνην ζητοῦντες στῆσαι, τῇ δικαιοσύνῃ τοῦ Θεοῦ οὐχ ὑπετάγησαν. 4 τέλος γὰρ νόμου Χριστὸς εἰς δικαιοσύνην παντὶ τῷ πιστεύοντι. 5 Μωϋσῆς γὰρ γράφει τὴν δικαιοσύνην τὴν ἐκ τοῦ νόμου, ὅτι ὁ ποιήσας αὐτὰ ἄνθρωπος ζήσεται ἐν αὐτοῖς· 6
ἡ δὲ ἐκ πίστεως δικαιοσύνη οὕτω λέγει· μὴ εἴπῃς ἐν τῇ καρδίᾳ σου, τίς
ἀναβήσεται εἰς τὸν οὐρανόν; τοῦτ’ ἔστι Χριστὸν καταγαγεῖν· 7 ἤ τίς καταβήσεται εἰς τὴν ἄβυσσον; τοῦτ’ ἔστι Χριστὸν ἐκ νεκρῶν ἀναγαγεῖν. 8 Ἀλλὰ τί λέγει; ἐγγύς σου τὸ ῥῆμά ἐστιν, ἐν τῷ στόματί σου καὶ ἐν τῇ καρδίᾳ σου· τοῦτ’ ἔστι τὸ ῥῆμα τῆς πίστεως ὃ κηρύσσομεν. 9 ὅτι ἐὰν ὁμολογήσῃς ἐν τῷ στόματί σου Κύριον Ἰησοῦν, καὶ πιστεύσῃς ἐν τῇ καρδίᾳ σου ὅτι ὁ Θεὸς αὐτὸν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν, σωθήσῃ· 10 καρδίᾳ γὰρ πιστεύεται εἰς δικαιοσύνην, στόματι δὲ ὁμολογεῖται εἰς σωτηρίαν. Ερμηνευτική απόδοση Ι. Θ. Κολιτσάρα
ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ Ι´ 1 - 10
1
Αδελφοί, παρ' όλην την απιστίαν που μέχρι σήμερον έχουν δείξει οι
Ισραηλίται, η θερμή επιθυμία μου και η ευμενής διάθεσις της καρδίας μου
και η δέησίς μου προς τον Θεόν είναι υπέρ των Ισραηλιτών, δια να δεχθούν
και αυτοί την σωτηρίαν. 2 Διότι γνωρίζω και
δίδω μαρτυρίαν δι' αυτούς ότι έχουν ζήλον Θεού, αλλά όχι με φωτισμένην
την γνώσιν και σύμφωνον προς το θέλημα του Θεού. 3
Διότι αυτοί ηγνόησαν μεν και περεμέρισαν την δικαίωσιν, που παρέχει ο
Θεός, ζητούν δε να στήσουν τας ιδικάς των αντιλήψεις περί δικαιώσεως και
έτσι δεν υπετάχθησαν εις την δικαίωσιν του Θεού. 4
Διότι σκοπός του Νομου αλλά και τέρμα της αποστολής του Νομου είναι ο
Χριστός, ο οποίος δίδει την δικαίωσιν στον καθένα, που πιστεύει εις
αυτόν. 5 Διότι ο Μωϋσής γράφει σχετικώς με
την δικαίωσιν, η οποία προέρχεται από τον νόμον ότι· “ο άνθρωπος, ο
οποίος θα τηρήση όλα όσα διατάσσει ο Νομος, αυτός θα ζήση δι' αυτών”. 6
Δια δε την εκ πίστεως δικαίωσιν λέγει πάλιν ο Μωϋσής· “μη αφήσης να
εισχωρήση λογισμός αμφιβολίας εις την καρδίαν σου, και είπης· ποιός θ'
ανεβή στον ουρανόν;” δια να κατεβάση, δηλαδή, από εκεί τον Χριστόν, που
θα μου δώση την σωτηρίαν. 7 Η “ποιός θα κατεβή εις την άβυσσον του Αδου;” δια να αναστήση δηλαδή τον Χριστόν, που θα μας δώση την δικαίωσιν. 8
Αλλά τι λέγει ο Θεός δια της Γραφής; Λεγει ότι “κοντά σου είναι ο
λόγος, στο στόμα και εις την καρδίαν σου”, δηλαδή το Ευαγγέλιον της
πίστεως, το οποίον ημείς οι Απόστολοι κηρύσσομεν. 9
Διότι, εάν με το στόμα σου ομολογήσης τον Ιησούν ως ύψιστον Κυριον, και
με όλην σου την καρδίαν εσωτερικώς πιστεύσης ότι ο Θεός τον ανέστησε εκ
νεκρών, θα σωθής. 10 Διότι με την καρδίαν
του πιστεύει κανείς στον Χριστόν και ως συνέπειαν αυτής της πίστεώς του
έχει την δικαίωσιν· με το στόμα του δε ομολογεί τον Χριστόν εμπρός στους
ανθρώπους και λαμβάνει έτσι την σωτηρίαν. Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα. Κυρ. ε΄ Ματθ. (Μτθ. η΄ 28 - θ΄ 1).
ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ Η´ 28 - 34
28
Καὶ ἐλθόντι αὐτῷ εἰς τὸ πέραν εἰς τὴν χώραν τῶν Γεργεσηνῶν ὑπήντησαν
αὐτῷ δύο δαιμονιζόμενοι ἐκ τῶν μνημείων ἐξερχόμενοι, χαλεποὶ λίαν, ὥστε
μὴ ἰσχύειν τινὰ παρελθεῖν διὰ τῆς ὁδοῦ ἐκείνης. 29 καὶ ἰδοὺ ἔκραξαν λέγοντες· Τί ἡμῖν καὶ σοί, Ἰησοῦ υἱὲ τοῦ Θεοῦ; ἦλθες ὧδε πρὸ καιροῦ βασανίσαι ἡμᾶς; 30 ἦν δὲ μακρὰν ἀπ’ αὐτῶν ἀγέλη χοίρων πολλῶν βοσκομένη. 31 οἱ δὲ δαίμονες παρεκάλουν αὐτὸν λέγοντες· Εἰ ἐκβάλλεις ἡμᾶς, ἐπίτρεψον ἡμῖν ἀπελθεῖν εἰς τὴν ἀγέλην τῶν χοίρων. 32
καὶ εἶπεν αὐτοῖς· Ὑπάγετε. οἱ δὲ ἐξελθόντες ἀπῆλθον εἰς τὴν ἀγέλην τῶν
χοίρων · καὶ ἰδοὺ ὥρμησεν πᾶσα ἡ ἀγέλη τῶν χοίρων κατὰ τοῦ κρημνοῦ εἰς
τὴν θάλασσαν, καὶ ἀπέθανον ἐν τοῖς ὕδασιν. 33 οἱ δὲ βόσκοντες ἔφυγον, καὶ ἀπελθόντες εἰς τὴν πόλιν ἀπήγγειλαν πάντα καὶ τὰ τῶν δαιμονιζομένων. 34 καὶ ἰδοὺ πᾶσα ἡ πόλις ἐξῆλθεν εἰς συνάντησιν τῷ Ἰησοῦ, καὶ ἰδόντες αὐτὸν παρεκάλεσαν ὅπως μεταβῇ ἀπὸ τῶν ὁρίων αὐτῶν.
ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ Θ´ 1 - 1
1 Καὶ ἐμβὰς εἰς πλοῖον διεπέρασεν καὶ ἦλθεν εἰς τὴν ἰδίαν πόλιν. Ερμηνευτική απόδοση Ι. Θ. Κολιτσάρα
ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ Η´ 28 - 34
28
Οταν δε ήλθε εις την απέναντι παραλίαν, εις την χώραν των Γεργεσηνών,
τον απάντησαν δύο δαιμονιζόμενοι, που έβγαιναν από τα μνημεία και οι
οποίοι ήσαν άγριοι και επιθετικοί, ώστε να μη ημπορή να περάση κανείς
από τον δρόμον εκείνον. 29 Και ιδού, όταν
τον αντίκρυσαν, έκραξαν με φωνήν μεγάλην και είπαν· “τι κοινόν υπάρχει
μεταξύ ημών και σου, Ιησού Υιέ του Θεού; Ηλθες εδώ να μας βασανίσης,
πριν έλθη ο προκαθωρισμένος καιρός της κρίσεως και της τιμωρίας μας;” 30 Ευρίσκετο δε μακρυά από αυτούς ένα κοπάδι από πολλούς χοίρους, που έβοσκαν. 31
Οι δε δαίμονες τον παρακαλούσαν και έλεγαν· “εάν θα μας διώξης από τους
δύο αυτούς ανθρώπους, δος μας την άδειαν να πάμε στο κοπάδι των
χοίρων”. 32 Και είπε εις αυτούς·
“πηγαίνετε”. Και αυτοί εβγήκαν από τους ανθρώπους και επήγαν στο κοπάδι
των χοίρων. Και ιδού με μανίαν και γρυλλισμούς ώρμησε όλο το καπάδι των
χοίρων από το μέρος του κρημνού εις την θάλασσαν και επνίγησαν εις τα
νερά. (Επέτρεψε δε ο Κυριος αυτό, δια να τιμωρηθούν έτσι οι ιδιοκτήται
της αγγέλης, διότι παρά τον μωσαϊκόν νόμον αυτοί έτρεφαν χοίρους). 33
Οι χοιροβοσκοί έφυγαν κατατρομαγμένοι, επήγαν εις την πόλιν και
εγνωστοποίησαν όλα όσα συνέβησαν και μάλιστα τα της θεραπείας των
δαιμονιζομένων. 34 Και ιδού όλη η πόλις
εβγήκε, δια να συναντήση τον Ιησούν· και όταν τον είδαν, τον παρεκάλεσαν
να φύγη από τα όρια της περιοχής των· (και τούτο, διότι εφοβήθησαν,
μήπως δια τας παραβάσεις των υποστούν και άλλην τιμωρίαν).
ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ Θ´ 1 - 1
1 Αφού εμπήκε στο πλοίον ο Ιησούς, επέρασε την λίμνην και ήλθε εις την πόλιν του, δηλαδή την Καπερναούμ.
http://www.saint.gr/index.aspx
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου