Ήταν κάποιος λαΐκός, νέος άνθρωπος, ονόματι Λαυρέντιος, που είχε το πάθος του φθόνου, της ζήλειας και της μνησικακίας. Με την βοήθεια όμως του πνευματικού του και την μελέτη πνευματικών βιβλίων, θεραπεύτηκε από τα πάθη του και αγάπησε πολύ τους συνανθρώπους του και ακόμα περισσότερο τον Χριστό μας.
Η καρδιά του "καιγόταν" από αγάπη για τον Χριστό μας.
Λέει μια μέρα στον πνευματικό του:
- Δεν αντέχω άλλο πάτερ μου! Θα πάω στα Ιεροσόλυμα να προσκυνήσω τον τάφο του Χριστού μας!
Ο πνευματικός του έδωσε την ευλογία και μετέβη. Πήγε στα Ιεροσόλυμα όχι με το αεροπλάνο, αλλά με τα πόδια! Μετά από αρκετές μέρες, έφτασε στα Ιεροσόλυμα και πήγε κατευθείαν στον τάφο της Αναστάσεως. Μπροστά στον τάφο του Χριστού μας, αγκάλιασε με πολύ θείο έρωτα και χαρά την μαρμάρινη πλάκα του τάφου και κλαίγοντας έλεγε:
- Ιησού Χριστέ, γλυκιά μου αγάπη!
Λέει ο Χριστός: ''Θα σε κρίνω, όπου σε βρω''. Που τον πήρε ο Χριστός! Πάνω στον τάφο Του! Φοβερό και συγκλονιστικό!
Καθόταν έτσι πολύ ώρα πάνω από τον τάφο και ήρθε κάποιος φύλακας για να τον σηκώσει και διαπίστωσε ότι ήταν νεκρός!
Ενοχλήθηκαν μερικοί με το παράδοξο αυτό γεγονός του θανάτου και κάποιος υπεύθυνος Εβραίος αστυνομικός διέταξε να τον κάνουν νεκροψία, προκειμένουν να εξακριβωθεί η αιτία του θανάτου.
Τον πήγαν σε ένα νοσοκομείο των Ιεροσολύμων και εκει του άνοιξαν το κρανίο, αλλά δεν βρήκαν τίποτα... Κάποιος γιατρός ακέφτηκε, να του ανοίξουν και την καρδιά. Του άνοιξαν την καρδιά σαν πατάτα στα δύο και βρήκαν το εξής θαυμαστό, γραμμένο με χρυσά γράμματα:
"ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΓΛΥΚΙΑ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗ"!!!...
Πέθανε από την πολύ του αγάπη για τον Χριστό μας, πάνω στον τάφο του Χριστού μας... Πήγε ως προσκυνητής και έγινε για πάντα Αγιοταφίτης!
Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου