Γράφει στήν ὁ Ἅγιος Παῦλος στούς Θεσσαλονικεῖς σχετικά μέ τό πῶς πρέπει νά ἀντιμετωπίζουν αὐτούς πού σκανδάλιζαν μέ τήν συμπεριφορά τους τήν τοπική Ἐκκλησία (Β΄Θεσσ., 3.15): Καὶ μὴ ὡς ἐχθρὸν ἡγεῖσθε͵ ἀλλὰ νουθετεῖτε ὡς ἀδελφόν.
Ὁ ἅγιος Παῦλος προηγουμένως εἶπε ὅτι ὅποιος δέν ἐργάζεται αὐτός ἄς μήν τρώγει. Ἀλλ’ ἐπειδή φοβήθηκε μήπως οἱ ἀργοί πεθάνουν ἀπό τήν πείνα συνέστησε στούς χριστιανούς ἀδελφούς τους νά τούς ἐλεοῦν κρατώντας τους σέ ἀπόσταση ἀκόμη καί ἐάν αὐτοί δέν διορθώνονται.
Ἔτσι καί τώρα τούς ἐξηγεῖ τί σημαίνει ὁ ἀφορισμός, τό ξεχώρισμα ἀπό τούς ἁμαρτάνοντας. Ναί μέν θά ἀπομακρυνθοῦν ἀπό αὐτούς πού δέν διορθώνονται χωρίς ὅμως νά τούς θεωροῦν σάν ἐχθρούς. Ἀντίθετα θά πρέπει νά τούς νουθετοῦν, νά τούς συμβουλεύουν σάν ἐν Χριστῷ ἀδελφούς.
Διότι ὑπάρχει κίνδυνος ὁ ἀφοριζόμενος νά ἀπελπισθεῖ ὅταν ὁ χωρισμός εἶναι πλήρης ὅπως συμβαίνει μέ τούς ἐχθρούς. Δέν πρέπει οἱ Χριστιανοί τούς παραμένοντας ἀργούς νά τούς ὀνειδίζουν καί νά διαπομπεύουν τό ἐλάττωμά τους ἀλλά νά τούς παίρνουν ἰδιαιτέρως καί νά τούς συμβουλεύουν ν’ ἀφήσουν τήν ἀργία. Νά τούς συμβουλεύουν μέ ἀδελφική πραότητα καί ἀγάπη πῶς πρέπει νά διορθωθοῦν. Ἔτσι θά τούς ἐλεοῦν διπλᾶ: καί σωματικά καί πνευματικά. Ἄς λυποῦνται καί ἄς πονοῦν οἱ Χριστιανοί ὄχι διότι δίδουν σ’ αὐτούς ἐλεημοσύνη, ἀλλά διότι αὐτοί ἐπίμένουν στήν ἁμαρτία τῆς ἀργίας. Ἄς πενθοῦν γιαυτούς ὅπως πενθοῦν καί λυποῦνται τούς ἀσθενεῖς, τούς ἄρρωστους κατά τήν ψυχή. Ἄς ἀκούσουν αὐτά τά λόγια, λέγει ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης ἐκεῖνοι πού ὑβρίζουν τούς πτωχούς ἤ καί τούς κτυποῦν μέ πέτρες.
Διότι ὑπάρχει κίνδυνος ὁ ἀφοριζόμενος νά ἀπελπισθεῖ ὅταν ὁ χωρισμός εἶναι πλήρης ὅπως συμβαίνει μέ τούς ἐχθρούς. Δέν πρέπει οἱ Χριστιανοί τούς παραμένοντας ἀργούς νά τούς ὀνειδίζουν καί νά διαπομπεύουν τό ἐλάττωμά τους ἀλλά νά τούς παίρνουν ἰδιαιτέρως καί νά τούς συμβουλεύουν ν’ ἀφήσουν τήν ἀργία. Νά τούς συμβουλεύουν μέ ἀδελφική πραότητα καί ἀγάπη πῶς πρέπει νά διορθωθοῦν. Ἔτσι θά τούς ἐλεοῦν διπλᾶ: καί σωματικά καί πνευματικά. Ἄς λυποῦνται καί ἄς πονοῦν οἱ Χριστιανοί ὄχι διότι δίδουν σ’ αὐτούς ἐλεημοσύνη, ἀλλά διότι αὐτοί ἐπίμένουν στήν ἁμαρτία τῆς ἀργίας. Ἄς πενθοῦν γιαυτούς ὅπως πενθοῦν καί λυποῦνται τούς ἀσθενεῖς, τούς ἄρρωστους κατά τήν ψυχή. Ἄς ἀκούσουν αὐτά τά λόγια, λέγει ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης ἐκεῖνοι πού ὑβρίζουν τούς πτωχούς ἤ καί τούς κτυποῦν μέ πέτρες.
-Τί κάνεις ὦ ἄνθρωπε; Γιά σένα ἔγινε πτωχός ἐκεῖνος. Γιά νά θεραπευθεῖς ἐσύ ἀπό τήν τσιγγουνιά καί τήν σκληροκαρδία σου. Γιά νά θεραπεύσεις τίς πληγές τῆς ψυχῆς σου μέ τήν φιλανθρωπία καί τήν ἐλεημοσύνη. Πόση ἀναισθησία καί πόση ἀγνωμοσύνη δείχνεις μ’ αὐτό πού κάνεις!!.
Δίδαγμα: Ὁ χωρισμός μας ἀπό τούς παρεκτρεπομένους ἀδελφούς μας, δέν θά πρέπει νά εἶναι χωρισμός «καρδιακός», ἀλλά μόνο ἐξωτερικός· μέ σκοπό νά τόν κάνουμε νά συναισθανθεῖ τό λάθος του, νά μετανοήσει καί νά διορθωθεῖ. Ἡ προσευχή μας θά πρέπει νά εἶναι πολύ ἔντονη γιαυτόν. Ἐπίσης θά τόν νουθετήσουμε μέ πραότητα καί καλωσύνη. Θά τόν ἐλεήσουμε μέ διάκριση στίς σωματικές του χρεῖες. Τότε ἔχουμε μεγάλη πιθανότητα νά ἐπιτύχουμε τήν διόρθωσή του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου