«Κανένας νά μή ζητάει τό δικό του συμφέρον ἀλλά ὁ καθένας τό συμφέρον τοῦ ἄλλου» (Α΄Κορ. ι΄,24)

ΙΔΕΕΣ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΓΓΙΖΕΙ Η ΚΡΙΣΗ...

Μιά πολύ διδακτική ἱστορία:
Ένα ποντικάκι κάποτε, παρατηρούσε από την τρυπούλα του τον αγρότη και τη γυναίκα του που ξεδίπλωναν ένα πακέτο.
Τι λιχουδιά άραγε έκρυβε εκείνο το πακέτο; Αναρωτήθηκε.
Όταν οι δύο αγρότες άνοιξαν το πακέτο, δεν φαντάζεστε πόσο μεγάλο ήταν το σοκ που έπαθε, όταν διαπίστωσε πως επρόκειτο για μια ποντικοπαγίδα!
Τρέχει γρήγορα λοιπόν στον αχυρώνα για να ανακοινώσει το φοβερό νέο!:
-Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι! Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι!
Η κότα κακάρισε, έξυσε την πλάτη της και σηκώνοντας το λαιμό της είπε:

"Κύρ Ποντικέ μου, καταλαβαίνω πως αυτό αποτελεί πρόβλημα για σας.
Αλλά δεν βλέπω να έχει καμιά επίπτωση σε μένα!
Δε με ενοχλεί καθόλου εμένα η ποντικοπαγίδα στο σπίτι!"
Το ποντικάκι γύρισε τότε στο χοίρο και του φώναξε:
"Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!"
Ο χοίρος έδειξε συμπόνια αλλά απάντησε:
"Λυπάμαι πολύ κυρ ποντικέ μου, αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα γιά σένα. Σου εύχομαι να μην πιαστείς απρόσεκτος. Για μένα δεν υπάρχει πρόβλημα. Δεν μπορω να ασχοληθώ μαζί σου. Έχω τα δικά μου..."
Τότε το ποντίκι στράφηκε προς το βόδι και του φώναξε κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου:
"Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!"
Και το βόδι απάντησε:
"Κοιτάξτε, κύριε ποντικέ μου, πολύ λυπάμαι για τον κίνδυνο που διατρέχεις, αλλά εμένα η ποντικοπαγίδα το μόνο που μπορεί να μου κάνει, είναι ένα τσιμπηματάκι στο δέρμα μου!"
Έτσι, ο καλός μας ποντικούλης, έφυγε με κατεβασμένο το κεφάλι, περίλυπος και απογοητευμένος γιατί θα έπρεπε ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ, να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο της ποντικοπαγίδας!
Την επόμενη νύχτα, ένας παράξενος θόρυβος, κάτι σαν το θόρυβο που κάνει η ποντικοπαγίδα όταν κλείνει, ξύπνησε τη γυναίκα του αγρότη που έτρεξε να δει τι συνέβη.
Μέσα στη νύχτα όμως, δεν πρόσεξε πως στην παγίδα πιάστηκε από την ουρά ένα φίδι ...;.
Φοβισμένο το φίδι δάγκωσε τη γυναίκα.
Ο άντρας της έτρεξε γρήγορα και την πήγε στο νοσοκομείο.
Αλλοίμονο όμως, την έφερε στο σπίτι με πολύ υψηλό πυρετό.
Ο γιατρός τον συμβούλεψε να της κάνει ζεστές σουπίτσες..
Έτσι ο αγρότης *έσφαξε την κότα* για να κάνει μια καλή κοτόσουπα!
Η γυναίκα όμως πήγαινε από το κακό στο χειρότερο και όλοι οι γείτονες ερχόταν στη φάρμα να βοηθήσουν.
Ο καθένας με τη σειρά του καθόταν στο προσκεφάλι της γυναίκας από ένα 8ωρο.
Για να τους ταΐσει όλους αυτούς ο αγρότης αναγκάστηκε να *σφάξει το χοιρο*.
Τελικά όμως η γυναίκα δε τη γλύτωσε!
Πέθανε!
Στη κηδεία της ήρθε πάρα πολύς κόσμος, γιατί ήταν καλή γυναίκα και την αγαπούσαν όλοι.
Για να φιλοξενήσει όλον αυτόν τον κόσμο ο αγρότης αναγκάστηκε να *σφάξει το βόδι*
Ο κυρ Ποντικός μας, έβλεπε όλο αυτό το πήγαινε' έλα από την τρυπούλα του με πάρα πολύ μεγάλη θλίψη ...; ...;.
ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ :

Χάσαμε την ανθρωπιά μας ... και ενισχύσαμε τον ατομισμό μας ...όταν κάποιος δίπλα μας κινδυνεύει, βρισκόμαστε όλοι σε κίνδυνο! είμαστε όλοι συνεπιβάτες σ' αυτό το πλοίο που λέγεται ζωή! ο καθένας μας αποτελεί τον κρίκο της ίδιας αλυσίδας! είμαστε σαν τις ίνες ενός υφάσματος. Και αν ένα μέρος του υφάσματος χαλάσει, το ύφασμα είναι άχρηστο ...

http://leimwnas.blogspot.com/2011/06/blog-post_27.html

ΤΙ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΑΥΤΗ Η ΑΠΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ;
Ἡ ἱστορία μᾶς διδάσκει ὅτι τότε «ἐργαζόμαστε γιά τό ἀληθινό μας συμφέρον, ὅταν ζητᾶμε τό συμφέρον τοῦ ἄλλου». Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς τό τονίζει: «Κανένας νά μή ζητάει τό δικό του συμφέρον ἀλλά ὁ καθένας τό συμφέρον τοῦ ἄλλου» (Α΄Κορ. ι΄,24) . Κάνει ἐντύπωση πού ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς διδάσκει νά ἐνδιαφερόμαστε «μόνο γιά τό συμφέρον τοῦ ἄλλου» . Δέν λέει νά ἐνδιαφερόμαστε «ΚΑΙ γιά τό δικό μας καί γιά τό (συμφέρον) τοῦ ἄλλου»...
Διδάσκει: «Μηδείς τό ἑαυτοῦ ζητείτω ἀλλά τό τοῦ ἑτέρου ἕκαστος» (Α΄Κορ. ι΄,24)
Πράγματι :Βοηθᾶμε οὐσιαστικά τόν ἑαυτό μας, ὅταν βοηθᾶμε τούς ἄλλους. Ζημιώνουμε τόν ἑαυτό μας, ὅταν κλεινόμαστε ἐγωιστικά στόν ἑαυτό μας καί δέν ἀγαπᾶμε θυσιαστικά τόν πλησίον μας.
Ἄς ζητᾶμε ἀπό τόν Θεό νά μᾶς δίνει πάντα αὐτήν τήν ἀνιδιοτελή θυσιαστική ἀγάπη ἰδιαίτερα τώρα στούς δύσκολους καιρούς πού ζοῦμε. Ὅπως ἔλεγε ὁ σεβαστός π. Παΐσιος «τώρα θά πρέπει νά ἀδελφωθοῦμε περισσότερο» Ἀμήν!

Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

http://HristosPanagia3.blogspot.com