Ομιλία για τη δίβουλη γνώμη του Πιλάτου
Εκ τούτου εξήτει ο Πιλάτος απολύσαι αυτόν... τότε ουν παρέδωκεν αυτόν αυτοίς ίνα σταυρωθη
(Ιωάν. 19,12.16)
Από που πηγάζει αύτη η αντίφαση που βλέπουμε στο πρόσωπο του Πιλάτου; Από που προέρχεται αύτη η αμφίρροπη βούληση σε έναν και τον ίδιο άνθρωπο;
Όταν ο Πιλάτος στεκόταν έκθαμβος μπροστά στο απαστράπτον πρόσωπο του Χριστού, επιθυμούσε με όλη την καρδιά του να απελευθερώσει τον Δίκαιο Άνθρωπο. Όταν, όμως, τον κυρίευσε ο σκοτασμός των Εβραίων, συσχηματίστηκε και συναίνεσε στα έργα του σκότους!
Αυτός είναι ο σπόρος της παραβολής, πού πέφτει ανάμεσα στα αγκάθια και συμπνίγεται απ’ αυτά. Όσο το πρόσωπο του Χριστού έλαμπε πάνω στον σπόρο, ο σπόρος ρίζωνε• μόλις, όμως, ο σπόρος στερήθηκε αυτό το φως, το σκότος των αγκαθιών τον έπνιξε. Μόλις ο Κύριος Ιησούς μίλησε από τη θέση ισχύος Του στον Πιλάτο για το Ουράνιο Βασίλειο, λέγοντας ουκ είχες εξουσία ουδεμία κατ' εμού, ει μη ην σοι δεδομένου άνωθεν (Ίωάν. 19,11), εκείνος τότε κυριεύθηκε άπ' τον φόβο του Θεού. Όταν, όμως, ο όχλος των Εβραίων άρχισε να κραυγάζει προς τον Πιλάτο: εάν τούτον απολύσης, ουκ ει φίλος του Καίσαρος (Ίωάν. 19,12), τότε ο Πιλάτος κυριεύθηκε άπ' τον φόβο του επίγειου βασιλιά. Ο φόβος του Πιλάτου για το σώμα του υπερνίκησε τον φόβο του για την ψυχή του, όπως συμβαίνει άκόμη και σήμερα μερικές φορές.
Ο Πιλάτος ήταν φορέας κοσμικής γνώσεως και σοφίας. Ή κοσμικά σοφία δεν ενδυναμώνει τον άνθρωπο, απεναντίας του ενσπείρει τον φόβο!
Ή κοσμική σοφία δεν συντηρεί την ψυχή, αλλά το σώμα. Ή κοσμική σοφία δεν ένσπείρει τον φόβο για την ψυχή, άλλα τον φόβο για το σώμα και για καθετί σωματικό. Στο πρόσωπο του Πιλάτου βλέπουμε ένα προφανές και θλιβερό παράδειγμα του τόπου ανθρώπου που παράγει και εκπαιδεύει η κοσμική σοφία: τον τύπο εκείνου ο οποίος περιφρονεί τον Θεό, αντιμάχεται τον Χριστό.
Ό αδύναμος χαρακτήρας του Πιλάτου και η δίβουλη ψυχή του αντανακλούν όχι μόνον τούς ειδωλολάτρες, άλλα και τούς αδύναμους χριστιανούς. Καθημερινά, ανεπαίσθητα και συχνά ασυνείδητα, ορισμένοι χριστιανοί θά ήθελαν για μια στιγμή να απελευθερώσουν τον Χριστό από το σκοτισμένο και κακόβουλο Ιουδαϊκό ένστικτο πού εμφωλεύει μέσα τους. Άλλες φορές, ορμώμενοι απ’ αυτό το ίδιο ένστικτο, είναι έτοιμοι να Τον εγκαταλείψουν για να σταυρωθεί! Αυτό συμβαίνει πάντοτε, όταν ένας χριστιανός παραβαίνει κάποιες εντολές του Χριστού για να εκπληρώσει δικές του κοσμικές επιθυμίες. Γιά μια στιγμή η εντολή αυτή φωτίζει τήν καρδιά ενός δίβουλου χριστιανού και πάλι, γιά μια στιγμή, το κοσμικό σκότος τον καταλαμβάνει σε τέτοιο βαθμό, ώστε ενδίδει ολοκληρωτικά σ’ αυτό.
Ω μακρόθυμε Κύριε, μην αποστρέψεις από εμάς το φως του προσώπου Σου, ούτε γιά μια έστω στιγμή πού ανοιγοκλείνουμε τα μάτια μας, γιά να μη μάς καταλάβει το σκότος. Ω Κύριε, βοήθησέ μας να παραμείνουμε μέχρι τέλους τέκνα του φωτός!
Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τούς αιώνας! Αμήν
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. Ο ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΑΧΡΙΔΟΣ ΜΗΝΑΣ ΜΑΡΤΙΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ.
https://apantaortodoxias.blogspot.com/2018/07/blog-post_504.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου