Ὁ ἄνθρωπος βλέπει καλύτερα τὸν ἑαυτὸ του, ὅταν τὸν καθρεφτίζει στοὺς ἄλλους. Ὁ Θεὸς στὸν κάθε ἄνθρωπο δίνει τὸ χάρισμα πού τοῦ χρειάζεται, γιὰ νὰ βοηθηθῆ, ἄσχετα ἂν τὸ ἀξιοποιήσει ἤ ὄχι. Ἄν τὸ ἀξιοποιήσει, θὰ φθάσει στὴν τελειότητα. Τα ἐλαττώματα πάλι εἶναι δικὰ μας. Εἴτε τὰ ἀποκτήσαμε ἀπὸ δικὴ μας ἀπροσεξία εἴτε τὰ κληρονομήσαμε ἀπὸ τοὺς γονεῖς μας, ὁ καθένας μας πρέπει νὰ κάνει τὸν ἀνάλογο ἀγώνα, γιὰ νὰ ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ αὐτά. Μέχρι νὰ ἀπαλλαγοῦμε, πρέπει νὰ καθρεφτίζουμε τὸν ἑαυτὸ μας στὰ κουσούρια τοῦ ἄλλου καὶ νὰ ἐξετάζουμε ποῦ βρισκόμαστε ἐμεῖς. Ἄν δοῦμε λ.χ. στὸν ἄλλον ἕνα ἐλάττωμα , ἀμέσως νὰ ποῦμε: «γιὰ νὰ δῶ, μήπως τὸ ἔχω κι ἐγὼ;» καί, ἂν τὸ ἔχουμε, νὰ ἀγωνισθοῦμε νὰ τὸ κόψουμε.
Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου