Γράφει ο π. Ηλίας Μάκος στην Romfea.gr.
Είχε πρόβλημα υγείας και μάλιστα σοβαρό συγγενικό μας πρόσωπο.
Η συμβουλή-προτροπή κορυφαίου, γιατρού, που είχε εξαντλήσει όλα τα ιατρικά περιθώρια, ήταν, σαν τελευταίο καταφύγιο, να προσκυνήσει το λείψανο του αγίου Ιωάννου του Ρώσσου στο Νέο Προκόπιο Εύβοιας (στις 28 Μαΐου εορτάζεται η μνήμη του).
Η φράση του κορυφαίου επιστήμονα χαρακτηριστική: «Ο άγιος, με τα συνεχή θαύματά του σώζει αμέτρητους ανθρώπους». Χιλιάδες οι πιστοί, που συρρέουν, σε ετήσια βάση εκεί και τον επικαλούνται θερμά, προκειμένου να βρουν ένα ιδιαίτερο στήριγμα, μια παρηγορητική αίσθηση.
Τα θαύματα του αγίου Ιωάννη του Ρώσσου στην εποχή μας είναι μια τρανή απόδειξη ότι μαζί με την αμαρτωλότητα, μέσα στον ίδιο κόσμο, μέσα στην ίδια κοινωνία, συνυπάρχει και η αγιοσύνη, που αν και υπερβαίνει τα όρια της ανθρώπινης αντιληπτικότητας, εν τούτοις φανερώνεται θαυμαστά.
Και ανοίγουν αυτά τα θαύματα πόρτες στη συνείδησή μας, ώστε να διαφύγει, να δραπετέψει από το σκοτάδι της πεζής πραγματικότητας και να βρεθεί στο φως της πραγματικότητας του Θεού. Και μας δείχνουν ότι στον αγώνα μας δεν είμαστε μόνοι. Ας μη δειλιάζουμε. Δεν πολεμούμε μόνο με τις δικές μας δυνάμεις.
Ο Ιωάννης ο Ρώσσος, είναι ζωντανή ελπίδα και προσμονή για τους ασθενείς με ανίατες ασθένειες, για τους παραλυτικούς, για τους κατάκοιτους, για όλους τους πονεμένους και απογοητευμένους και ψυχικά καταρρακωμένους, για τους γονείς, που σηκώνουν αγόγγυστα το σταυρό της αναπηρίας ή τη χρόνια αρρώστιας ή της εξάρτησης.
Και όχι μόνο αυτοί. Αλλά και οι άνθρωποι της οδύνης και πολλοί άλλοι, που μέσα στη μοναξιά και στη θλίψη τους τους βιώνουν την φαινομενικά αδιέξοδη φθορά του βιολογικού και του ψυχικού τους κόσμου, προσφεύγουν στον Ιωάννη το Ρώσσο, για να τους λυτρώσει, για να τους αναγεννήσει πνευματικά και σωματικά.
ΤΑ ΒΑΣΑΝΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ
Μήπως και ο ίδιος ο άγιος δεν πέρασε από χίλια βάσανα; Στρατιώτης του τσαρικού στρατού, κατά το Ρωσσοτουρκικό πόλεμο του 1711, αιχμαλωτίζεται από τους Τούρκος και καταλήγει στο Προκόπιο της Μικράς Ασίας.
Τι και αν τον καίνε, τι και αν τον ξυλοκοπούν, τι και αν του συμπεριφέρονται ως ζώο, βάζοντάς τον να ζει μέσα στις κοπριές σταύλου, αυτός αντιστέκεται με γενναίο αγωνιστικό φρόνημα.
Και παρότι στις 7 Μαΐου του 1730, αφού μετέλαβε τη Θεία Κοινωνία, παραδόθηκε στη θεϊκή αγκαλιά, αφήνει καθημερινά το δίδαγμα πως η μάχη της πίστης δεν κερδίζεται με πνεύμα ηττοπάθειας και ολιγοψυχίας, αλλά θέλει τόλμη και θάρρος.
Από την πρώτη στιγμή της κοίμησής του επιβεβαιώθηκε η αγιότητά του. Το σώμα του στον τάφο βρέθηκε ακέραιο, αδιάφθορο και ευωδιαστό, με αυτή τη θεία μοσχοβολιά, που συνεχίζει να έχει μέχρι σήμερα.
Αν και ο Οσμάν πασάς, για να εκδικηθεί τους Χριστιανούς, επιχείρησε κάποια στιγμή να το κάψει, αυτό έμεινε ευλύγιστο και μυρωμένο.
Μέσα στη λαίλαπα της Μικρασιατικής καταστροφής, οι πρόσφυγες, που έχασαν τα πάντα, στο δρόμο της ξενιτιάς είχαν ευλογία και καύχημα το λείψανό του, που το 1925 έφθασε στο σημερινό Νέο Προκόπιο, όπου το 1930 θεμελιώθηκε ο ναός, που φιλοξενεί σήμερα το λείψανό του, το οποίο τοποθετήθηκε σ' αυτόν το 1951.
ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΕΙ
Και εξακολουθεί να θαυματουργεί, διαλύοντας την ομίχλη της δυσπιστίας και της απιστίας, που καλύπτει τις ψυχές μας. Δεν μας λησμονεί ο άγιος, αλλά με πολλή συγκατάβαση μας επισκέπτεται και μας βοηθάει στις δυσκολίες μας.
Είναι, αληθινά, μεγάλο και δεν μπορεί να περιγραφεί το πλήθος της ευσπλαχνίας του. Ο Θεός, εφόσον τον εμπιστευθούμε ολοκάρδια, έχει τους αγίους Του, όπως τον Ιωάννη τον Ρώσσο, για να στείλει στη ζωή μας τις δωρεές Του.
Μπορεί να είναι μεγάλοι οι πειρασμοί, που έχουμε μπροστά μας. Μπορεί οι ποικίλες δοκιμασίες να μας εξαντλούν. Μπορεί να αισθανόμαστε ότι βρισκόμαστε στο λάκκο των λεόντων, ανάμεσα σε αναρίθμητες παγίδες.
Παρ΄ όλα ταύτα οι θαυματουργικές παρεμβάσεις του αγίου Ιωάννη του Ρώσσου, για τις οποίες οι μαρτυρίες δεν έχουν τέλος, αποτελούν το καλύτερο πειστήριο ότι ο Θεός ούτε μας ξέχασε, ούτε μας εγκατέλειψε.
Ας μην απογοητευόμαστε επομένως. Αυτά, που σας μας φαντάζουν αδύνατα, με τη χάρη του Θεού και μέσα στην Εκκλησία του Χριστού, γίνονται δυνατά.
https://paraklisi.blogspot.com/2019/05/blog-post_8.html#more
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου