Θαύματα πού έγιναν σέ άθεους καί σέ άπιστους
Αλλά άς θυμηθούμε καί κάποια θαύματα, πού ’γιναν σέ άθεους καί ειδωλολάτρες, με τή διήγηση των οποίων αφ’ ενός θα ωφεληθούν οι πιο ράθυμοι στην πνευματική ζωή, αφ’ ετέρου όμως θά γίνουν καί πιο προσεκτικοί οι αλαζονικοί απέναντι στή πίστη, γιά νά μάθουν όλοι ότι οι άγιοι δεν γνωρίζουν μόνο νά ευεργετούν τούς άριστους, άλλά καί νά παιδεύουν τούς κακούς, μιμούμενοι τόν ίδιο τόν Χριστό, πού άνοιξε τήν θύρα του παραδείσου γιά όλους, άλλά δεν παραχώρησε τήν είσοδο χωρίς προϋποθέσεις κι ετοίμασε τήν βασιλεία του γιά όλους, δέν τήν έδωσε όμως σέ όλους....
Καί τούτο δέν γίνηκε από μισανθρωπία, αλλά άπό φιλανθρωπία καί αγάπη, καθώς συμβαίνει καί στόν κοινό δάσκαλο, όπου η παίδευση καί η δοκιμασία γίνεται μέ σκοπό την διόρθωση καί τήν καλυτέρευση καί καθώς τούτο γίνεται και στούς κοινούς γιατρούς, πού δέν σκοπεύουν μέ τίς βίαιες επεμβάσεις τους στήν απώλεια ή στήν τιμωρία τού πάσχοντος, άλλά στή θεραπεία καί τή σωτηρία τής ζωής τους.
Γιατί καί στίς διηγήσεις αυτές, όσοι μετανόησαν ελεήθηκαν καί σώθηκαν, εκείνοι όμως πού δέν μεταμελήθηκαν δέ βρήκαν τή γιατρειά μήτε τού σώματος, μά μήτε καί τής ψυχής, πού είναι καί τό σπουδαιότερο.
Μεταξύ των ιαθέντων έρχεται τώρα ο Νεμεσίων γιά νά μας αναγγείλει τή θεραπεία του Φωτεινού καί νά κηρύξει τή δύναμη τών αγιων, αλλά άπό τήν άλλη καί νά μάς δηλώσει τή δική του ανίατη ασθένεια καί τήν εξ ίσου ανίατη ανοησία του. Και θ’ άναφέρουμε τήν ιστορία του γιατί τελικά καί από αύτή θα βγει κάποιο όφελος, άν καί η προσέλευση τού Νεμεσίωνα προς τό μαρτύριο τών αγίων ήταν γι’ αυτόν ολωσδιόλου ανωφελής.
Ό άστρομανής Νεμεσίων καί η άλαζονεία του
Ό Νεμεσίων ήταν άπό τούς πιο λαμπρούς καί τούς πιο πλούσιους τής εποχής του και υπερηφανεύονταν καί γιά την ελληνική παιδεία όπου είχε, όμως, μη μπορώντας νά αποφύγει τό φύσημα καί τήν αλαζονεία, τήν αιτία όλων δέν τήν απέδιδε στόν δημιουργό Θεό, άλλά στήν αστρολογία, τά άστρα και τίς κινήσεις τους καί υποκλέπτοντας τήν πρόνοια, πού υπάρχει πάνω στήν κτίση, τήν απέδιδε στίς κινήσεις τών άστρων, θεωρώντας ότι εμείς πού πλαστήκαμε κατ’ εικόνα του Θεού καί έχουμε λόγο καί ψυχή, πού τιμηθήκαμε μέ τήν έλευθερία τής γνώμης καί τήν αυτεξουσιότητα τής βούλησης, είμαστε δούλοι τών άψυχων καί στερουμένων λογικής και βούλησης άστρων, πού είναι άμοιρα κάθε σκέψης καί κάθε νόησης καί πού, αντίθετα, έχουν ταχθεί στό νά ύπηρετούν τη φύση καί τούς άνθρώπους, νά ύπακούουν στούς φυσικούς καί τούς θείους νόμους καί νά σημαίνουν μόνον τί τροπές, τους χρόνους καί τίς έποχές, όπως άκριβώς ό δημιουργός Θεός τα κανόνισε. Γι’ αύτό λέει καί ή γραφή: «Καί ειπεν ό Θεός γεννηθήτωσαν φωστήρες έν τω στερεώματι τού ουρανού εις παύσιν έπί τής γής, του διαχωρίζειν άνά μέσον νυκτός και έστωσαν σημεία καί εις καιρούς καί εις ημέρας καί εις ένιαυτούς ....καί έγένετο ούτως». Καί αυτό είναι τό φοβερότατο, ότι τόση μεγάλη δύναμη έχουν σήμερα οί άστρομανείς, ώστε νά θεωρούν οί άνόητοι ότι εμείς οί άνθρωποι εξαρτιόμαστε από τίς κινήσεις καί τούς συνδυασμούς τών αστέρων, αλλά όμως κατ’ αυτόν τόν τρόπο επιδιώκουν νά άναιρέσουν ακόμη καί αυτόν τόν ίδιο τόν Θεό καί δημιουργό πού έκ τού μηδενός σχεδίασε καί δημιούργησε τά πάντα.
Ό Νεμεσίων συγκαταλέγονταν μεταξύ τών χριστιανών, αλλά κατά βάθος πίστευε στήν ειμαρμένη μαζί μέ τούς άλλους γιά τούς οποίους ετοιμάστηκε η κόλαση, τήν οποια άρχισε νά γεύεται από τούτη τή ζωή, καθώς τυφλώθηκε εντελώς κι έχασε τά μάτια του, μέ τά όποια περιεργάζονταν τά άστρα καί τις κινήσεις τους, ξεχνώντας τό βάπτισμα καί όλα όσα είχε συνομολογήσει καί μέ όσα πιστεύω είχε συνταχτεί τήν ημέρα της βάπτισης.
Έπεσε τότε στους γιατρούς γιά νά γιάνει, χρησιμοποιώντας σάν δέλεαρ τίς μεγάλες αμοιβές, άλλά τίποτε δέν ωφελήθηκε κι έμεινε τό ίδιο τυφλός, όπως ήταν καί πρίν οι γιατροί ν’ άρχίσουν νά πηγαινοέρχονται σπίτι του. Δέν έπρεπε όμως νά καλέσει τούς γιατρούς σέ βοήθεια, γιατί αφού δογμάτιζε καί ύποστήριζε ότι όλα εξαρτιούνται από τήν ειμαρμένη καί τίποτε δέν μπορεί κανείς νά τό αλλάξει, πρός τι τό κάλεσμα γιά βοήθεια από αυτούς; Γιατί, αν η αστρολογία αποφάσισε άρνητικά γιά τήν άρρώστια του, γιατί νά καλεί τούς γιατρούς καί νά τούς συγκαλεί νά τόν θεραπεύσουν και μέ αύτούς νά πολεμάει αυτό πού θά γίνει οπωσδήποτε, αν και τό γνωρίζει ότι θά νικηθεί από τήν άσθένεια άκόμη καί αν είχε φέρει ώς σύμμαχό του τόν ίδιο τόν Ασκληπιό;
Καθώς δέ πολύ χρόνο, άλλά καί χρήμα, δαπάνησε χωρίς να λάβει ούτε καν τήν παραμικρή ώφέλεια, έκρινε ότι θά ’πρεπε νά προσέλθει στούς μάρτυρες, τόν Κύρο καί τόν Ιωάννη, μήπως καί μ’ αύτήν τήν κίνηση φανεί τό τί γράφει ή μοίρα του καί ξεκαθαρίσει ή κατάσταση γιά τό μέλλον του. Άλλά άποδείχτηκε καί έδώ πλανεμένος, γιατί άρχισε νά ικετεύει θερμά τούς μάρτυρες νά τού δώσουν τό φως του, γιά νά έκπληρώσουν μ’ αυτό τόν τρόπο ό,τι είναι γραμμένο από τίς μοίρες (!) κι έτσι νά αποδοθεί ή θεραπεία των αγίων στίς μοίρες και νά αντιμετωπιστεί μέ αχαριστία ή ίαση από τούς αγίους.
Ό ταπεινός καί αόμματος Φωτεινός
Οί άγιοι όμως δέν τού έκαμαν τό χατίρι, αντίθετα μάλιστα θέλοντας νά δείξουν τή διαφορά μεταξύ τής πίστης και τής άπιστίας ενέργησαν ώς εξής:
Κάποιος πάμφτωχος πού τόν έλεγαν Φωτεινό καί ο οποίος πουλούσε φρούτα έξω από τόν ναό των Τριών Παίδων, κατ’ εκείνον τον καιρό είχε πάει καί έμενε στόν ναό των αγίων Κυρου καί Ίωάννου παρακαλώντας νά ξαναβρεί το φως του. Σ’ αυτόν λοιπόν εμφανισθέντες οι άγιοι μάρτυρες στόν ύπνο του
«Πήγαινε», του είπαν, «στόν Νεμεσίωνα καί μόνο άν τά χέρια του άκουμπήσει πάνω στά μάτια σου, άμέσως θά θεραπεύεις καί τό φως θά τό δεις αύτή τή φορά περισσότερο!». Αύτός όμως φοβόταν
νά πάει στόν Νεμεσίωνα, έπειδή είχε τόσο μεγάλο αξίωμα καί γιά τήν υπεροψία του πλούτου του. Αφού δε δύο καί τρεις φορές τού εμφανίστηκαν, τελικά τόλμησε καί τό είπε σε κάποιους πού ήταν μέσα στόν ναό κι αυτοί ενημέρωσαν τό δικηγόρο Κύρο, πού έτυχε εκείνες τίς ημέρες νά βρίσκεται στό μαρτύριο των αγίων, ο οποιοςέν συνεχεία σπεύδει στό Νεμεσίωνα καί του άναγγέλλει τα καθέκαστα μέ τόν Φωτεινό, άν καί χρειάστηκε πολλά έπιχειρήματα γιά νά τόν πείσει τελικά νά δεχθεί νά τό πράξει, επειδή πίστευε ότι ήταν άνάξιος καί αμαρτωλός καί δέν θα ενεργούσε μέσω αυτού ή χάρη των αγίων.
Ήλθε λοιπόν ό Νεμεσίων καί στάθηκε μπροστά από τη λάρνακα τών αγίων καί αφού προσευχήθηκε με πολλά δάκρυα, άγγιξε τή σορό τών λειψάνων καί τή μήλη, πού ήταν εκεί πάνω καί έβαλε τά χέρια του πάνω στά μάτια του αόμματου Φωτεινού. Αυτός δε, μόλις αισθάνθηκε τό άγγιγμα τών χεριών, αμέσως ανέβλεψε καί κίνησε όλους τους παρευρισκόμενους σέ δοξολογία πρός τόν Θεό έκτος από τόν Νεμεσίωνα, πού καί παρά τά δάκρυα δεν άλλαζε γνώμη καί έξακολούθησε νά παραμένει στήν άπιστία. Καί ό μέν Φωτεινός, αφού άπένειμε εύχαριστίες στόν Θεό καί τούς άγιους πού τόν θεράπευσαν, χαρούμενος έπέστρεψε σπίτι μου, ό Νεμεσίων δέ έπειδή τάχατες δέν ύπέστη καμιά ...ζημιά από τό θαύμα (!) στόλισε ένα μέρος τού τοίχου κοντά στό μνήμα τών άγιων μέ μάρμαρα, πάνω στά όποια άπεικόνισε τόν Χριστό, τόν Βαπτιστή Ιωάννη, τόν μάρτυρα Κύρο, άλλά καί τόν έαυτό του νά κηρύττει τή χάρη γιά τό θαύμα πού του είχε δοθεί, παρέμεινε όμως τυφλός στό σώμα καί στή ψυχή, άφού ούτε έπέστρεψε στή πίστη πού σώζει, ούτε πίστεψε στούς θεραπευτές καί μάρτυρες.
Ο ΒΙΟΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΥΡΟΥ ΚΑΙ ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΔΟΞΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΑΥΤΩΝ
ΕΙΣ ΠΡΩΤΗΝ ΩΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗΝ ΕΚΔΟΣΙΝ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ
(Νέος τίτλος «Αββάκυρος»): Εισαγωγή, μετάφρασις και σχόλια υπό του Καθηγητού Ιωάννου Φουρτούνα.
http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2017/06/blog-post_948.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου