«Βγάλτε τὶς μάσκες»...«Δὲν εἶστε δοῦλοι»...

Θρασύτατη καὶ βλάσφημη ἡ ἀλλοίωση τῆς εἰκόνας τοῦ Ἁγίου Γεωργίου 

Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου ( ἀπόσπασμα ) 28/02/2021 

Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς μᾶς δίδαξε νὰ κρατᾶμε ἀνόθευτη τὴν πίστη μας καὶ τὴν ὁμολογία μας καὶ τὴν ἀγάπη μας στὸν Θεὸ, ἡ ὁποία ἐκφράζεται μὲ τὴν τήρηση τῶν ἐντολῶν Του. Κορυφὴ εἶναι ἡ Πίστις, κεφαλὴ μας εἶναι ἡ Πίστις, καὶ ἡ τιμὴ στὸν Θεὸ, καὶ ἡ τιμὴ στοὺς Ἁγίους, οἱ ὁποῖοι ἀκριβῶς ὁμοίωσαν μὲ τὸν Θεὸ γιατὶ ἀκριβῶς ἐκλάμπρυναν τὸ κατ’εἰκόνα καὶ ἐπέτυχαν τὸ καθ’ὁμοίωσιν. Καθάρισαν τὸ ἀμαυρωμένο κατ’εἰκόνα, ὅπως λένε οἱ Ἅγιοι Πατέρες, τὸ μουτζουρωμένο ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ τὰ πάθη, καὶ τὸ φανέρωσαν λαμπρὸ μπροστὰ στὸν Θεὸ καὶ σὲ ἐμᾶς τοὺς ἀνθρώπους καὶ φωτίστηκαν, γι’αὐτὸ καὶ θεώθηκαν. Γι’αὐτὸ καὶ τοὺς εἰκονίζουμε στὶς ἅγιες εἰκόνες μὲ τὸ φωτοστέφανο, καὶ πάντοτε τοὺς εἰκονίζουμε en face, δηλαδὴ τοὺς βλέπουμε κατὰ πρόσωπο καὶ μᾶς βλέπουν κατὰ πρόσωπο. 

Ἀντίθετα, στὸν εἰκονισμὸ τῶν ληστῶν, τῶν δημίων, τῶν ἀνθρώπων ποὺ πρόδωσαν τὸν Χριστὸ, ὅταν τοὺς εἰκονίζουμε, τοὺς εἰκονίζουμε εἴτε χωρὶς νὰ φαίνεται τὸ πρόσωπό τους, μὲ γυρισμένη τὴν πλάτη δηλαδὴ, ἤ μισὸ πρόσωπο, τοὺς βλέπουμε δηλαδὴ προφὶλ. Γιὰ παράδειγμα, δεῖτε τὴν εἰκόνα τῆς Σταυρώσεως, θὰ δεῖτε πὼς ὁ ἐκ δεξιῶν ληστὴς μᾶς βλέπει κατὰ πρόσωπο, γιατὶ εἶναι ὁ μετανοημένος καὶ ὁ θεολογῶν. Ἐνῷ ὁ ἐξ ἀριστερῶν ληστὴς εἶναι προφὶλ στραμμένος γιατὶ ἀκριβῶς δὲν μετανόησε ἀλλὰ ἐβλασφήμησε τὸν Θεὸ. 

Αὐτό τὶ θέλει νὰ μᾶς διδάξει; Θέλει νὰ μᾶς διδάξει ἡ Ἁγία μας Ἱερὰ Παράδοση τῆς Εἰκονογραφίας, ἡ ὁποία διασώζει τὸ δόγμα τῆς Πίστεως καὶ τὸ εἰκονίζει καὶ τὸ φανερώνει ὅτι ὁ Ἅγιος, ποὺ εἶναι ὁ θεωμένος ἄνθρωπος, ποὺ ἔχει ἀποκαταστημένο τὸ κατ’εἰκόνα καὶ ἐκλαμπρυσμένο, ἔχει πάντοτε ἀκάλυπτο τὸ πρόσωπό του καὶ πάντοτε μᾶς βλέπει κατὰ πρόσωπο. Ἐνῷ ὁ ἀμετανόητος ποὺ δὲν ἔχει καθαριστεῖ, ἑπομένως δὲν ἔχει γίνει καὶ ἀληθινὸ πρόσωπο, ἔχει ἀμαυρωμένο τὸ κατ’εἰκόνα. Αὐτὸς μᾶς βλέπει προφὶλ, δὲν μᾶς βλέπει καθόλου ἤ μᾶλλον ἐμεῖς δὲν τὸν βλέπουμε καθόλου ἤ βλέπουμε τὸ μισό του πρόσωπο. 

Ἑπομένως, αὐτὸ ποὺ γίνεται σήμερα στὴν Ἐκκλησία μας, ποὺ καλύπτουν οἱ ἄνθρωποι τὸ πρόσωπό τους σχεδὸν ὁλόκληρο ἤ κατὰ τὸ ἥμισυ μ’αὐτὰ τὰ φίμωτρα ποὺ φορᾶνε μέσα στὴν Λατρεία, μήπως φανερώνουνε αὐτὴν τὴν ἀλλοίωση τοῦ κατ’εἰκόνα καὶ τὴν προσβολὴ στὸ κατ’εἰκόνα; Θὰ μοῦ πεῖτε, τὶ σχέση ἔχει αὐτὸ, τὶ λένε οἱ Ἅγιοι Πατέρες γιὰ τὸ κατ’εἰκόνα, πιὸ εἶναι τὸ κατ’εἰκόνα; Τὸ κατ’εἰκόνα, ἡ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ δηλαδὴ, στὸν ἄνθρωπο εἶναι παντοῦ, ὅλος ὁ ἄνθρωπος εἶναι κατ’εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ πλασμένος, καὶ τὸ σῶμα του καὶ ἡ ψυχή του. Καὶ τὸ πρόσωπό του καὶ ὅλα του τὰ μέλη εἶναι κατ’εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, καὶ εἶναι θαυμαστὸ ἐνῷ ὁ Χριστὸς δὲν εἶχε ἀκόμα πάρει τὴν ἀνθρώπινη φύση, ὁ Ἀδὰμ ὅμως καὶ ἡ Εὔα πλάστηκαν μὲ βάση τὸν Χριστὸ, ὁ ὁποῖος θὰ ἐνηνθρώπιζε στὸ μέλλον. 

Αὐτό ἀκριβῶς μᾶς εἶπαν λοιπὸν οἱ Ἅγιοι Πατέρες. Τὸ κατ’εἰκόνα εἶναι στὸν ὅλο ἄνθρωπο ἀλλὰ κατ’ἐξοχὴν λέει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς, τὸ κατ’εἰκόνα βρίσκεται στὰ δύο στοιχεῖα· στὸ νοερὸ καὶ στὸ αὐτεξούσιο ποὺ ἔχει ὁ ἄνθρωπος. Τὸ νοερὸ εἶναι ὁ νοῦς, εἶναι ὁ ὀφθαλμὸς τῆς ψυχῆς, μὲ τὸν ὁποῖο ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ βλέπει τὸν Θεὸ. Καὶ τὸ αὐτεξούσιο εἶναι ἡ ἐλευθερία, εἶναι αὐτὸ ποὺ ἀκούσαμε σήμερα στὸν Ἅγιο Ἀπόστολο, «πάντα μοὶ ἔξεστιν», μποροῦμε νὰ κάνουμε τὰ πάντα. Ἔχουμε ἐξουσία ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ κάνουμε ὅ,τι θέλουμε, «ἀλλ’οὐ πάντα συμφέρει», ἀλλὰ δὲν μᾶς συμφέρουν τὰ πάντα. Δὲν είναι γιὰ τὸ καλό μας νὰ κάνουμε τὰ πάντα. 

Οἱ Ἅγιοι λοιπὸν, ποὺ ἔχουν ἐκλαμπρυσμένο τὸ κατ’εἰκόνα, ἔχουν φωτισμένο τὸν νοῦ, καὶ τὸ αὐτεξούσιο ἐπίσης τὸ χρησιμοποιοῦνε ὅπως πρέπει, γιὰ τὴν δόξα τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ κινηθοῦν ἀγαπητικὰ καὶ μὲ ὁρμὴ πρὸς τὸν Θεὸ, εἶναι τὰ πρότυπά μας. Ἕνας ἄνθρωπος τώρα ὁ ὁποῖος φοβᾶται αὐτὸν τὸν κοροϊδοϊὸ, ὁπωσδήποτε φανερώνει ὀλιγοπιστία. Φανερώνει μία ἀδυναμία ἡ ὁποία πηγάζει ἀπὸ τὴν ἁμαρτία τῆς ὀλιγοπιστίας. Καὶ θὰ μποροῦσε νὰ πεῖ κανεὶς ὅτι ἔχει μιὰ δικαιολογία γιὰ νὰ φοράει καὶ μέσα στὴν Λατρεία αὐτὰ τὰ φίμωτρα. 

Ἀλλά ὅμως τὶ συμβαίνει μ’αὐτὰ; Ὅπως μᾶς λένε καὶ οἱ ἐπιστήμονες, ἀλλὰ φυσικὰ καὶ ὅλοι τὸ καταλαβαίνουμε, ὅταν κανεὶς καλύπτει τὸ πρόσωπό του ἤ ὅταν τοῦ τὸ καλύπτουν μὲ τὸ ἔτσι θέλω, γιατὶ δυστυχῶς μᾶλλον τὸ δεύτερο συμβαίνει, πιὸ πολὺ εἶναι θέμα ἐπιβολῆς, κρατικῆς ἐπιβολῆς, ὅλο αὐτὸ τὸ μέτρο ποὺ συμβαίνει μὲ τὶς μάσκες καὶ μάλιστα μέσα στὴν Λατρεία, παρὰ ἑκούσια ὑποταγὴ τοῦ ἀνθρώπου σ’αὐτὸ, τὶ γίνεται· περιορίζεται τὸ αὐτεξούσιο. Πλήττεται τὸ αὐτεξούσιο γιατὶ πλήττεται ἡ ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ νὰ ἐκφραστεῖ, ὅταν καλύπτει ἡ μάσκα τὸ πρόσωπό του σχεδὸν ὁλόκληρο. Οἱ μῦες ποὺ εἶναι γύρω ἀπὸ τὸ στόμα, οἱ λεγόμενοι μιμικοὶ μῦες, οἱ ὁποῖοι φανερώνουν τὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου, καὶ βλέπει ὁ ἄλλος καὶ καταλαβαίνει ὅτι ἐσὺ εἶσαι χαρούμενος ἤ εἶσαι λυπημένος ἤ εἶσαι πρᾷος καὶ ἤρεμος ἤ εἶσαι θυμωμένος, αὐτοὶ ὅλοι οἱ μῦες καλύπτονται καὶ ὁ ἄνθρωπος ἐμποδίζεται στὴν ἐλεύθερη ἔκφρασή του. Ἐμποδίζεται δηλαδὴ τὸ ἕνα ἀπὸ τὰ δύο στοιχεῖα τοῦ κατ’εἰκόνα ποὺ εἶναι ἡ ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου. 

Ἑπομένως, πλήττεται μ’αὐτὸ τὸ μέτρο, τὸ ὁποῖο εἶναι ντιρεκτίβα, ὅπως ἔχει ἀποκαλυφθεῖ, τῶν ἀνθρώπων ποὺ ὑπηρετοῦν τὴν παγκοσμιοποίηση, τὴ νέα τάξη πραγμάτων, τῶν σιωνιστῶν-καμπαλιστῶν. Εἶναι ντιρεκτίβα ὅλων αὐτῶν νὰ ἐπιβληθεῖ αὐτὸ τὸ μέτρο σ’ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα, ἀκριβῶς γιὰ νὰ πλήττεται συνεχῶς, νὰ προσβάλλεται καὶ νὰ ἀπαξιώνεται τὸ κατ’εἰκόνα· τὸ νοερὸν καὶ κατ’ἐξοχὴν τὸ αὐτεξούσιο καὶ ὁ ἄνθρωπος νὰ ἔχει τὴν συνείδηση τοῦ δούλου. 

Πολύ εὔστοχα ἕνας σύγχρονος ἀρχιεπίσκοπος, ὁ ἀρχιεπίσκοπος Κρήτης, εἶπε, ἀπευθυνόμενος στὸ κοινὸ, σὲ μία του ἀποστροφὴ τοῦ λόγου, «βγάλτε τὶς μάσκες», γιατὶ φορούσανε δυστυχῶς μέσα στὴν ἐκκλησία μάσκες ἐκείνη τὴν ὥρα κάποιοι. «Δὲν εἶστε δοῦλοι», πολὺ εὔστοχα τὸ εἶπε, γιατὶ ἀκριβῶς αὐτὸ τὸ σημάδι εἶναι σημάδι δουλείας. Σημαίνει ὅτι δὲν εἶσαι ἐλεύθερος. Καὶ αὐτὸ ἀκριβῶς μᾶς φανερώνει ὅτι τὸ θέμα τῆς μάσκας δὲν εἶναι ἁπλὸ ἀλλὰ εἶναι θεολογικὸ. Συνδέεται μ’αὐτὴν τὴν ἀπαξίωση τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, μὲ τὴν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου, ἡ ὁποία θὰ πρέπει νὰ διαφυλάττεται, καὶ διαφυλάττεται μέσα στὴν Ἁγία μας Ἐκκλησία. Βλέπουμε τοὺς ἀληθινὰ ἐλεύθερους ἀνθρώπους ποὺ εἶναι οἱ Ἅγιοι, οἱ ὁποῖοι ποτὲ δὲν καλύπτουν τὸ πρόσωπό τους. 

Νά ὅμως τώρα ποὺ ἔχουμε τὸ τραγικὸ συμβὰν μέσα ἀπὸ τὸν ἐκκλησιαστικὸ χῶρο, ἀπὸ μιὰ κοντινή μας μητρόπολη, νὰ παρουσιάζεται ἕνας Ἅγιος μὲ καλυμμένο τὸ πρόσωπο. Ὁ Ἅγιος Γεώργιος νὰ φοράει αὐτὸ τὸ φίμωτρο καὶ νὰ σκοτώνει ὄχι τὸν δράκοντα, ὅπως ξέρουμε στὶς εἰκόνες, ἀλλὰ τὸν κοροϊδοϊὸ, καὶ ὄχι μὲ ἕνα κοντάρι ἀλλὰ μὲ ἕνα ἐμβόλιο. Δηλαδὴ μιὰ θρασύτατη ἀλλοίωση, μιὰ βλάσφημη ἀπεικόνιση τοῦ Ἁγίου. Καὶ ὁ Ἅγιος εἶναι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, ὅπως εἴπαμε, μὲ ἐκλαμπρυσμένο τὸ κατ’εἰκόνα. Καὶ ἡ προσβολὴ στὸν Ἅγιο εἶναι προσβολὴ στὸν Θεὸ, γιατὶ ὁ Ἅγιος εἶναι ὁ θεοφόρος, ὁ φέρων δηλαδὴ τὸν Θεὸ μέσα του. 

Ὅταν λοιπὸν προσβάλλεις ἕνα Ἅγιο, καὶ τὸν κάνεις ἕνα ὄργανο γιὰ νὰ ὑπηρετήσεις τὴν προπαγάνδα σου, τὰ σχέδιά σου, καὶ μάλιστα αὐτὸ γίνεται μέσα ἀπὸ ἐκκλησιαστικὸ χῶρο, δυστυχῶς, ἀπὸ ἕνα περιοδικὸ κοντινῆς μας μητροπόλεως, ποὺ ὅλοι τὸ γνωρίζετε γιατὶ εἶμαι ἀποδέκτης πολλῶν παραπόνων καὶ τῆς ὀργῆς τοῦ λαοῦ, ποὺ εἶδαν αὐτὸ τὸ ἀπαίσιο ἔκτρωμα, αὐτὴν τὴν ἀπαίσια ἀλλοίωση τῆς εἰκόνας τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, ὅταν λοιπὸν ἀπαξιώνεις τὸν Ἅγιο, προσβάλλεις τὸν Ἅγιο καὶ προσβάλλεις τὸν Πανάγιο Τριαδικὸ Θεὸ. Εἶναι μία εὐθεῖα βλασφημία δηλαδὴ εἰς τὸν Θεὸ ποὺ φέρει ὁ Ἅγιος μέσα του. Γι’αὐτὸ πολλοὶ στεναχωρηθήκαμε ποὺ εἴδαμε αὐτὴ τὴ δημοσίευση καὶ ἔντονα διαμαρτυρόμαστε. Ἐλπίζουμε νὰ εἶναι ἀβλεψία, ἀστοχία, λάθος, καὶ νὰ μὴν ἔγινε σκόπιμα, καὶ περιμένουμε νὰ ζητηθεῖ μία συγγνώμη ἀπὸ τὸν λαὸ ποὺ τόσο πολὺ καίρια ἐπλήγη ἡ εὐσέβεια τοῦ λαοῦ, ἡ εὐλάβεια τοῦ λαοῦ ἀπέναντι στὸν Θεὸ καὶ ἀπέναντι στοὺς Ἁγίους του. 

Αὐτά θέλω νὰ πῶ σήμερα στὴν ἀγάπη σας καὶ νὰ εὐχηθοῦμε αὐτὴ ἡ ἀπαξίωση τοῦ κατ’εἰκόνα, τῆς ἐλευθερίας τοῦ άνθρώπου ποὺ γίνεται ὄχι μόνο μὲ αὐτὸ τὸ μέτρο ἀλλὰ καὶ μὲ ὅλα τὰ ὑπόλοιπα, νὰ παύσει ἐπιτέλους καὶ ὁ ἄνθρωπος νὰ κινεῖται ἐλεύθερα καὶ νὰ ἐκφράζεται ἐλεύθερα καὶ νὰ λατρεύει ἐλεύθερα μέσα στὸν ναὸ τοῦ Θεοῦ, τὸν Υἱὸ καὶ Λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ τὸν Πατέρα καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. 

Δι’εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμὴν. Ἡ Ἁγία Τριὰς διαφυλάξοι πάντας ἡμᾶς.