Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης (1829-1908).
Ξεκίνησα μ’ αυτόν τον τρόπο: Κάποιος στην Κροστάνδη αρρώστησε. Ζήτησαν την βοήθεια της προσευχής μου.
Εγώ είχα την συνήθεια να μην αποκρούω καμιά παράκλησι. Άρχισα λοιπόν να προσεύχωμαι, αναθέτοντας τον ασθενή στο έλεος του Θεού και ζητώντας με θέρμη την εκδήλωσι του θείου θελήματος.
Ήλθε τότε σε μένα μια εξαιρετικά ευλαβής ηλικιωμένη γυναίκα, που πέρασε όλη την ζωή της θεάρεστα. Η γυναίκα αυτή μου ζήτησε επίμονα να προσευχηθώ όχι αόριστα για τον ασθενή, αλλά ειδικά για την θεραπεία του.
Ενθυμούμαι ότι ξαφνιάσθηκα: “Πώς εγώ μπορώ να έχω τέτοια τόλμη”;
Τότε ωμολόγησα ενώπιον του Κυρίου την μηδαμινότητα και την αμαρτωλότητά μου, διέκρινα το θέλημα του Θεού και άρχισα να Τον παρακαλώ για την θεραπεία του ασθενούς.
Ο Κύριος απήντησε στις προσευχές μου και χάρισε την υγεία. Εγώ δεν παρέλειψα να εκφράσω την ευγνωμοσύνη για το έλεος του Θεού.
Μια άλλη φορά ξανάγινε παρόμοιο θαύμα θεραπείας. Με τις δύο αυτές περιπτώσεις μού έγινε αντιληπτό το θέλημα του Θεού, η νέα μου διακονία.
Τώρα και εγώ ο ίδιος το βλέπω και οι άλλοι το ομολογούν ότι επιτελούνται θεραπείες με την προσευχή μου.
Από το βιβλίο “Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης”, έκδοση της Ιεράς Μονής Παρακλήτου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου