Ο Αρχιμ. Σάββας ο Αγιορείτης αναγιγνώσκει και σχολιάζει αποσπάσματα από το ημερολόγιο του Στάρετς Σάββα του Παρηγορητή.
«Πολλοί ασθενείς γίνονταν καλά μόνο με το άγγιγμα του ενδύματός του. Παντού συναντούσε μεγάλο σεβασμό για το πρόσωπό του. Μεταξύ αυτών οι αδελφοί της Μονής εκπλήττονταν πολύ με όσα γίνονταν από τον συμοναστή τους επειδή δεν παρατηρούσαν σε αυτόν κανένα ιδιαίτερα εξέχον ασκητικό αγώνισμα. Ούτε αυστηρή νηστεία, ούτε υπερβολικούς κόπους, ούτε κάτι άλλο. Ζούσε όπως όλοι οι άλλοι.
Ένα μόνο πράγμα κρατούσε με αυστηρότητα. …
Όλα όσα του συνέβαιναν τα δεχόταν πρόθυμα και ευχαριστούσε γι’ αυτά τον Θεό. Ένα τον διέκρινε, είχε παραδοθεί ολοκληρωτικά στο θέλημα του Θεού.»
Ό,τι κι αν του γινόταν δηλαδή το δεχότανε σαν να το έπαιρνε κατευθείαν από τα χέρια του Θεού.
«Κάποτε που ο μοναχός αυτός θεράπευσε κάποιους αρρώστους χωρίς κανένα ιατρικό μέσο δια της ζώσης εν αυτώ χάριτος και δυνάμεως, ο προεστώς του κοινοβίου τον ρώτησε ποια ήταν η αιτία της θεραπείας. Γιατί οι προσερχόμενοι σε αυτόν λαμβάνουν την ίαση;
– Και εγώ ο ίδιος εκπλήττομαι που μπορώ να τους δίνω την υγεία τους, απάντησε ο μοναχός. Ντρέπομαι που τα ενδύματά μου έχουν ιαματική δύναμη γιατί εγώ ούτε με την νηστεία, ούτε με άλλα ασκητικά μοναστικά αγωνίσματα αξιώθηκα να λάβω τέτοιο δώρο από τον Θεό.»
Βλέπετε, είχε μία τέλεια αίσθηση της αναξιότητάς του. Δεν το αξίζω, δεν είναι δικό μου. Πως γίνεται δεν μπορώ κι εγώ να το καταλάβω.
«- Αυτό είναι αλήθεια, είπε ο προεστώς. Εμείς βλέπουμε ότι είσαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος και σε σένα δεν υπάρχει τίποτα που να σε ξεχωρίζει από την τάξη των υπόλοιπων πατέρων.
Ο προεστώς της Μονής αποφάσισε πάση θυσία να αποκαλύψει την πραγματική αιτία του ζωντανού ιαματικού χαρίσματος που είχε ο μοναχός. … Έκανε μακρές συζητήσεις μαζί του, προσπαθώντας να μάθει όλα τα καλά στοιχεία του και να ξεσκεπάσει το μυστικό της καρδιάς του. Στα ερωτήματα του ηγουμένου ο μακάριος μοναχός είπε:
– Θυμήθηκα κάτι σχετικό με το έλεος που μου δόθηκε από τον Θεό. Εγώ σταθερά σε όλα συντονίζω το θέλημά μου με το Θείο θέλημα. Ποτέ και τίποτα δεν φέρνω στην σκέψη μου που θα εναντιωνόταν στο θέλημα του Θεού.»
Που είναι αυτοί που λένε, γιατί Θεέ μου σε μένα και τι σου ‘κανα και γιατί όχι στον άλλον και γιατί εκείνου του πάνε όλα καλά και μένα .. Ούτε στη σκέψη του. Όχι να τα πει, ούτε στη σκέψη του δεν επέτρεπε να σχηματιστούν αυτά.
«Σε όλα συντονίζω το θέλημά μου στο θέλημα του Θεού. Ποτέ δεν τρομάζω μπροστά σε απρόβλεπτα γεγονότα τα οποία θα μπορούσαν να κλονίσουν τον νου μου και να εξασθενίσουν την καρδιά μου. Ποτέ και για τίποτε δεν παραπονέθηκα στους άλλους, ούτε τους φανέρωσα την θλίψη μου. Το ίδιο, και όσα ευτυχή συμβάντα λάχουν στη ζωή μου δεν με ευχαριστούν σε τέτοιο βαθμό που να ευθυμώ περισσότερο από ότι τον υπόλοιπο καιρό. … Όλα τα δέχομαι εξίσου σαν σταλμένα από το χέρι του Θεού, τόσο τα ευχάριστα όσο και τα δυσάρεστα για μένα. Δεν προσεύχομαι στον Θεό για να πραγματοποιηθούν όλα σύμφωνα με την επιθυμία μου.»
Κάνουμε προσευχή να περάσουν όλα τα παιδιά στο πανεπιστήμιο. Είναι σωστό; Όχι, δεν είναι σωστό. Μπορεί να μην είναι θέλημα Θεού, να μην είναι για το καλό τους να περάσουν στο πανεπιστήμιο. Το σωστό είναι να προσευχηθούμε να γίνει το θέλημα του Θεού, όχι να γίνει το δικό μας θέλημα και να έχουμε τον Θεό σαν έναν Αλβανό, σαν έναν εργάτη που θα Τον πληρώσουμε κιόλας. Θα κάνουμε και το τάμα μας, και τη λαμπάδα μας, για να μας κάνει τη δουλειά μας και μετά που σε είδα που σε ξέρω.
«Δεν προσεύχομαι στον Θεό για να κάνει την επιθυμία μου, αλλά θέλω σε όλα να γίνεται το άγιο θέλημά Του. Μ’ αυτόν τον τρόπο τίποτε δεν με ευχαριστεί ιδιαίτερα, τίποτε δεν με συντρίβει και δεν με συγχύζει ..»
Αφού ξέρω ότι όλα είναι από τον Θεό και ξέρω ότι ο Θεός είναι αγάπη. Άρα όλα είναι για το καλό μου. Άρα γιατί να συντριφτώ και γιατί να συγχυστώ;
«.. και τίποτε δεν με κάνει ευτυχισμένο, όπως μόνο αυτό το ίδιο το θέλημα του Θεού και χαίρομαι περισσότερο απ’ όλα γι’ αυτό που γίνεται.»
Ενώ βλέπετε εμείς οι άνθρωποι όλοι, έχουμε κάποια πράγματα που συνήθως δεν γίνονται και νομίζουμε ότι αυτά αν γινόντουσαν θα ήμασταν ευτυχισμένοι και όλο είμαστε ανεκπλήρωτοι, όλο είμαστε άδειοι, όλο είμαστε με ένα κενό μέσα μας. Ενώ βλέπετε αυτός ο μοναχός ήτανε πάντα ευχαριστημένος με αυτό που γινότανε και αυτή ήτανε η μεγαλύτερη χαρά του, το ότι σε κάθε στιγμή γίνεται το θέλημα του Θεού.
«Γι’ αυτό σε όλες μου τις προσευχές για ένα μόνο παρακαλώ τον Θεό, να γίνεται πάντοτε και ολοκληρωτικά σε μένα και σε όλα τα πλάσματά Του το Θείο θέλημα.»
Όχι μόνο σε μένα, αλλά και σε όλα τα πλάσματά Του. Μα έρχεται ο άλλος και σου λέει, να προσευχηθείς να γίνω καλά. Εγώ θα του πω, θα προσευχηθώ να γίνει το θέλημα του Θεού. Μπορεί να μην είναι για το καλό σου να γίνεις καλά αλλά σίγουρα να γίνεις καλός. Αυτό είναι το θέλημα του Θεού. Ο Θεός θέλει πάντα τους ανθρώπους σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν. Αυτό είναι το θέλημα του Θεού. Το θέλημα του Θεού είναι απλό και είναι ένα -δεν έχει πολλά θελήματα ο Θεός, εμείς έχουμε πολλά θελήματα οι άνθρωποι γιατί είμαστε αμαρτωλοί- και αυτό το ένα θέλημα είναι η σωτηρία μας. Αυτό πρέπει να ζητάμε και τίποτε άλλο.
«Ο ηγούμενος του κοινοβίου πάρα πολύ θαύμασε τα λόγια του μοναχού και απευθυνόμενος σ’ αυτόν τον ρώτησε,
– Αγαπημένε μου αδελφέ πες μου, τι αισθάνθηκες χθες την ώρα που συνέβη η πυρκαγιά στο Μοναστήρι μας; Στ’ αλήθεια δεν λυπήθηκες μαζί με όλους τους άλλους όταν ο κακός ο άνθρωπος έβαλε φωτιά στα μοναστηριακά οικοδομήματα και κάηκε πολύ από το σιτάρι μας;
– Δεν θα κρύψω, απάντησε ο μοναχός, ότι όλη αυτή η ζημία του μοναστηριού δεν μου προκάλεσε την παραμικρή θλίψη ..»
Προσέξτε, το λέει. Δεν ντρέπεται να το παίξει ας πούμε καλός κοσμικά για να κάνει καλή καρδιά στον ηγούμενο, αλλά λέει την αλήθεια. Γιατί δεν εθλίβη; Όχι γιατί είναι αναίσθητος με την κοσμική έννοια.
«.. επειδή έχω την συνήθεια για όλα, και για τα θλιβερά και για τα ευχάριστα, να ευχαριστώ τον Θεό και ήσυχα να δέχομαι και τούτο και το άλλο.»
Γιατί αυτά που εμείς τα λέμε θλιβερά είναι για το καλό μας, για την αιώνια σωτηρία μας.
«Είμαι πεπεισμένος ότι αυτό που συνέβη σε μας, συνέβη σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, ο οποίος κατευθύνει τα πάντα προς ψυχική ωφέλεια ..»
Και όχι προς σωματική και σαρκική ωφέλεια η οποία αντίκειται στο πνεύμα, σαρξ επιθυμεί κατά του πνεύματος, και αντίκειται και στη σωτηρία μας. Ο Θεός κάνει τα πάντα προς ψυχική μας ωφέλεια.
«.. γι’ αυτό ακριβώς δεν μεριμνώ και δεν σκέπτομαι τίποτε σχετικά με αυτό.»
Να με πιάσει αγωνία τώρα, πάει το σιτάρι μας, τι θα κάνουμε, τι θα τρώμε το χειμώνα και λοιπά. Τίποτε από αυτά. Αφού ο Θεός το παραχώρησε, ο Θεός θα μας θρέψει. Ξέρει ο Θεός τι θα φάμε το χειμώνα.
«Λίγο ή πολύ εμείς έχουμε το ψωμί μας και τα υπόλοιπα για τη διατροφή μας, γιατί πιστεύω δυνατά ότι ο Θεός μπορεί καθέναν από εμάς να τον χορτάσει τόσο με ένα ψίχουλο όσο και με ένα ολόκληρο ψωμί.»
Λέγαμε άλλη φορά τα λόγια ενός Γέροντα στα χρόνια του αντιχρίστου που δεν θα ‘χουμε πρόσβαση στα σουπερμάρκετ και λοιπά. Και τι είναι, λέει, για τον Θεό να μας χορταίνει με ένα φυλλάράκι; Να κόψεις ένα φυλλαράκι από το δέντρο και να χορταίνεις για ένα μήνα. Είναι δύσκολο;
«Έτσι λοιπόν εγώ ήρεμα χωρίς καμμιά σύγχυση περνώ τη ζωή μου.
Κατάπληκτος από τα λόγια του μοναχού, ο ηγούμενος για πολύ ακόμη καιρό συζητούσε μαζί του προσπαθώντας να αναγκάσει τον αδελφό πιο καθαρά ακόμα να παρουσιάσει τον τρόπο σκέψεώς του, τις απόψεις του και να αποκαλύψει την πνευματική του κατάσταση.»
Ήθελε να βαθύνει κι άλλο, να δει πώς σκέφτεται, τί λογισμοί, τί ιδέες κυκλοφορούσαν μέσα στον νου αυτού του αγίου μοναχού.
«Μεταξύ πολλών απαντήσεων που έδωσε ο ταπεινός μοναχός στον προεστό του, είπε και τα εξής,
– Κατά την καθημερινή προσφορά του εαυτού μου στο θέλημα του Θεού, τόσο προόδευσα στην υπακοή μου σ’ αυτό, ώστε, αν από πριν γνώριζα ότι ο Θεός εξάπαντος προόριζε να με στείλει στην κόλαση..»
Κάνει μία υπόθεση τώρα. Το θέλημα του Θεού είναι να μην πάει κανείς στην κόλαση.
«.. τότε εγώ δεν θα επιχειρούσα να κάνω τίποτε εναντίον Του, γιατί πολύ απλά ξέρω ότι ο Θεός μ’ αγαπάει κι αν έχει ορίσει για μένα να πάω στην κόλαση κι εκεί καλά θα ‘ναι, γιατί ο Θεός και στην κόλαση είναι.»
Παντού είναι ο Θεός. Οι κολασμένοι δεν είναι με το Θεό κι εκεί είναι το πρόβλημά τους. Ο Θεός είναι πανταχού παρών και λέει ο Αββάς Ισαάκ ο Σύρος, δεν στερούνται της αγάπης του Θεού και αυτοί που είναι στην κόλαση αλλά δεν τη δέχονται. Ο Θεός τους τη δίνει αλλά δεν τη δέχονται. Το ίδιο και στους δαίμονες. Εκχέει την αγάπη ο Θεός σε όλους, αλλά κάποιοι δεν την δέχονται, δεν την θέλουν. Γιατί δεν την θέλουν; Γιατί δεν Τον αγαπάνε, πολύ απλά, και Του λένε, δεν σε θέλω. Επομένως, λέει αυτός ο μοναχός, αν εμένα ο Θεός αποφασίσει να με πάει εκεί, θα ‘ναι για το καλό μου. Και ξέρετε, αυτό το ίδιο πράγμα -για να δείτε πως ταυτίζεται, πως φανερώνεται το Άγιο Πνεύμα το οποίο είναι πάντοτε το ίδιο, δεν λέει την μια περίπτωση το ένα και την άλλη το αντίθετο- το ίδιο αυτό ακριβώς πράγμα έλεγε ο π. Πορφύριος, ο σύγχρονος αυτός άγιος Γέροντας. Το έλεγε σε έναν άλλον Γέροντα και από το στόμα του άλλου Γέροντα το άκουσα, γι’ αυτό σας το λέω, είναι αξιόπιστο. Αν σου πει ο Θεός να πας στην κόλαση, θα πας στην κόλαση. Είναι το θέλημα του Θεού αυτό και θα ‘ναι για το καλό σου, θα κάνεις υπακοή. Θα πεις στον Θεό δεν πάω; Αυτό λέει λοιπόν και αυτός ο μοναχός εδώ.
«Δεν θα επιχειρούσα να κάνω τίποτε εναντίον του Θεού.»
Δεν μπορείς και να κάνεις. Αλλά δεν θέλει, και ακριβώς δεν τον συμφέρει φυσικά, αλλά δεν θέλει να αντιστρατευθεί στο θέλημα του Θεού, που είναι πάντοτε μέσα από την αγάπη Του βγαλμένο και είναι πάντα για το καλό μας.
«Σου λέω ακόμη ότι, κι αν ήταν δυνατόν σε εμένα να αλλάξω αυτή τη Θεία απόφαση λέγοντας ένα Πάτερ ημών, σου λέω αλήθεια δεν θα τολμούσα να το κάνω αυτό αλλά ακόμα πιο έντονα θα προσευχόμουνα στον Θεό ώστε να ενεργήσει σε μένα σύμφωνα με το Πανάγιο θέλημά Του, και να μου χαρίσει τη Χάρη Του που θα με ενισχύει ως τους απέραντους αιώνες για να μην σκέπτομαι οτιδήποτε αντίθετο στο άγιο Του θέλημα.
Μετά από μία παρατεταμένη σιωπή, λέει τέλος ο ηγούμενος στον μοναχό,
– Πορεύου περιπόθητε πάτερ. Πορεύου και εκπλήρωσε φιλότιμα την υπόσχεσή σου στον Θεό όπως μου την εξέθεσες. Εσύ βρήκες τον ουρανό έξω από τον ουρανό.»
Δηλαδή πριν πας στον ουρανό, είσαι στον ουρανό.
«Να θυμάσαι ότι τέτοια χάρις δεν δωρίζεται από τον Θεό σε πολλούς. Δεν υπάρχουν πολλοί οι οποίοι δεν μπαίνουν ποτέ σε ανησυχία και δεν προσβάλλονται από οποιονδήποτε. Εκείνος μόνο είναι προστατευμένος στη ζωή του με ισχυρά και απόρθητα τείχη. Όποιος, πάντοτε και σε όλα, ό,τι κι αν συναντήσει στη ζωή του, συμφωνεί με το θέλημα του Θεού.»
Δηλαδή δέχεται τα πάντα σαν να είναι σταλμένα από τον Θεό. Αυτός είναι προστατευμένος, αυτός είναι αληθινά ευτυχισμένος, αυτός είναι αληθινά μακάριος, όταν όλα τα δέχεται σαν να είναι σταλμένα από τον Θεό. Και είναι σταλμένα από τον Θεό, διότι τίποτε δεν γίνεται χωρίς τον Θεό. Όλα γίνονται κατά το θέλημα του Θεού, είτε το κατ’ ευδοκία είτε το κατά παραχώρηση. Και καταλήγει ο στάρετς Σάββας,
«Ας γίνεται σε όλα το θέλημα του Θεού.»
***
Απομαγνητοφώνηση [15:50-33:5] Φαίη για το Αβέρωφ
Πηγή βίντεο elena1111ful
https://averoph.wordpress.com/2017/06/19/γενηθήτω-το-θέλημά-σου/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου