« Ἡ χάρη τῶν Ἁγίων μας ἀκόμη καί πάνω στά ξύλα τῶν ἁγίων εἰκόνων ὑπάρχει.»

Έλεγε ο άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης: « Η χάρη των Αγίων μας ακόμη και πάνω στα ξύλα των αγίων εικόνων υπάρχει. Είχαμε, λέει, στην πατρίδα μας την Μικρά Ασία ένα τούρκο κτηνοτρόφο που όταν άρμεγε τα πρόβατά του σκέπαζε το δοχείο με το γάλα, μ΄ ένα μεγάλο και βαρύ πελεκημένο ξύλο από κάποια εικόνα της Παναγίας μας. Τα χρώματα είχαν φύγει από τα χρόνια και την κακομεταχείριση και φαινόταν σαν απλό ξύλο. Συνέβαινε λοιπόν το εξής θαύμα. Όταν ο τούρκος πήγαινε το πρωί στο μαντρί του έβρισκε το γάλα χυμένο και το σκεύος, το καρδάρι, ανάποδα και την εικόνα όρθια ακουμπισμένη σ΄ ένα δένδρο. Κατ΄ αρχάς δεν μπορούσε να ερμηνεύσει το γεγονός, επειδή όμως συνεχώς χυνόταν το γάλα είπε θυμωμένος :

– Μήπως αυτό το ξύλο μου το χύνει, γιατί ήξερε ότι ήταν παλιά εικόνα των χριστιανών.

Άρπαξε λοιπόν το τσεκούρι να σχίσει την εικόνα για να την κάψει. Με την πρώτη όμως τσεκουριά, καθώς καρφώθηκε το τσεκούρι άρχισε να αιμορραγεί η εικόνα. Το αίμα ανάβλυζε από την πληγή και έτρεχε. Ο τούρκος φοβήθηκε και τρέμοντας προσπάθησε να βγάλει το τσεκούρι αλλ΄ ήταν αδύνατον, γιατί είχε καρφωθεί βαθιά. Έτσι λοιπόν φορτώθηκε το τσεκούρι με την εικόνα στον ώμο του και τρέχοντας έφτασε στο χωριό, όπου οι χριστιανοί βλέποντας το θαύμα, που το διαλαλούσε ο τούρκος τρομαγμένος, πήραν την εικόνα και τίμησαν την Κυρία Θεοτόκο, όπως έπρεπε.»

Άλλοτε πάλι σε λιτανεία της εικόνας της Παναγίας ο Γέροντας είδε στην εικόνα ζωντανή την Παναγιά να σηκώνει το χέρι της και να τον ευλογεί.