Σελίδες

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ
ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ

ΟΙ ΟΜΙΛΙΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΚΑΤΕΒΑΣΜΑ ΣΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΣΑΣ





ΟΔΗΓΙΕΣ: ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟ:

Δίπλα από το όνομα Κύριος Ιησούς Χριστός που υπάρχει ένα μικρό βελάκι , πατάμε εκεί και μας βγάζει διάφορες επιλογές από τις οποίες πατάμε το Download .
Και γίνεται η εκκίνηση να κατέβουν όλες οι ομιλίες.

Σάββατο 30 Ιουνίου 2018

Ἑρμηνεία Ἱεροῦ Χρυσοστόμου στήν ἀποστολική περικοπή τῶν ἁγίων Ἀναργύρων [:Α΄προς Κορινθίους, 12, 27- 31 και 13,1-8]


Μέρος πρώτο: υπομνηματισμός των χωρίων Α΄Κορ. 12,27-31
«Ὑμες δέ στε σμα Χριστο κα μέλη κ μέρους(:Εσείς λοιπόν οι Χριστιανοί, είστε σώμα Χριστού και ο καθένας σας είναι επί μέρους μέλος, που κατέχει την ταιριαστή θέση γι’ αυτόν και για όλο το σώμα)»[Α΄Κορ.12,27].
Για να μη λέγει λοιπόν κανείς: «και τι μας ενδιαφέρει το παράδειγμα του σώματος; Διότι εκείνο μεν εκ φύσεως υπηρετεί, ενώ τα δικά μας είναι κατορθώματα ελεύθερης προαιρέσεως». Αφού πλησιάζει αυτό στα δικά μας πράγματα ο απόστολος Παύλος και δείχνει ότι τόση ομόνοια οφείλουμε να έχουμε από δική μας προαίρεση, όση εκείνα εκ φύσεως, λέγει: «μες δέ στε σμα Χριστο (:Εσείς είστε σώμα του Χριστού)». Εφόσον λοιπόν το δικό μας σώμα δεν πρέπει να στασιάζει, πολύ περισσότερο το σώμα του Χριστού, και τόσο περισσότερο, όσο δυνατότερη από τη φύση είναι η χάρη. «Και ο καθένας σας είναι επί μέρους μέλος, που κατέχει την ταιριαστή θέση γι’ αυτόν και για όλο το σώμα». Δηλαδή λέγει «όχι μόνο σώμα, αλλά και μέλη είμαστε». Διότι και για τα δύο αυτά μίλησε προηγουμένως, όταν συνένωσε τους πολλούς σε ένα και δείχνει ότι όλοι γίνονται ένα σύμφωνα προς την εικόνα του σώματος, και αυτό το ένα συνίσταται από τα πολλά, και ενώ είναι στα πολλά και τα πολλά από αυτό συνέχονται και μπορούν να είναι πολλά.
Τι σημαίνει όμως το «κ μέρους»; Αυτό που ανήκει σε εσάς και όσο είναι δυνατόν να οικοδομηθεί από εσάς. Επειδή δηλαδή είπε, «σώμα», αλλά «σώμα» είναι ολόκληρη, όχι μόνο η εκκλησία των Κορινθίων, αλλά αυτή που είναι εξαπλωμένη σε όλη την οικουμένη, γι' αυτό είπε ««κ μέρους»· δηλαδή, ότι η δική σας εκκλησία είναι μέρος της εκκλησίας που βρίσκεται παντού και του σώματος που συνίσταται από όλες τις εκκλησίες·, ώστε όχι μόνο μεταξύ σας, αλλά και προς όλη την εκκλησία της οικουμένης θα ειρηνεύετε εάν είστε ενάρετοι, αφού βεβαίως είστε μέλη όλου του σώματος.

«Κα ος μν θετο Θες ν τ κκλησί πρτον ποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους, πειτα δυνάμεις, ετα χαρίσματα αμάτων, ντιλήψεις, κυβερνήσεις, γένη γλωσσν(: Και άλλους μεν έθεσε ο Θεός στην Εκκλησία Του πρώτα μεν αποστόλους, δεύτερον προφήτες, τρίτον διδασκάλους· έπειτα άλλους τους έθεσε σε ανάλογες θέσεις και τους έδωσε τη δύναμη να κάνουν θαύματα, άλλους όρισε να έχουν χαρίσματα σε θεραπεία ασθενειών, σε άλλους έδωσε χαρίσματα φροντίδας και επιμέλειας για τους φτωχούς και πάσχοντες, χαρίσματα διοικητικά στην Εκκλησία, χαρίσματα διαφόρων γλωσσών[Ο καθένας κατά την ικανότητά του έχει λάβει από τον Θεό το χάρισμά του και τη θέση του]». Αυτό δηλαδή, που ήδη είπα, αυτό κάνει και τώρα· επειδή θεωρούσαν μεγάλο χάρισμα το να ομιλούν γλώσσες, αυτό θέτει παντού τελευταίο. Διότι εδώ το πρώτο και δεύτερο δεν τα ανέφερε τυχαία, αλλά ιεραρχώντας αυτά, για να δείξει το ανώτερο και το κατώτερο. Γι' αυτό και έθεσε πρώτους τους αποστόλους, οι οποίοι είχαν στους εαυτούς τους όλα τα χαρίσματα. Και δεν είπε ότι ο Θεός τοποθέτησε στην εκκλησία αποστόλους, έτσι απλώς, ή προφήτες, αλλά θέτει πρώτο και δεύτερο και τρίτο, για να δείξει αυτό ακριβώς που είπα.
«Δεύτερον προφήτας(: δεύτερο προφήτες)»· διότι προφήτευαν όπως οι θυγατέρες του Φιλίππου, όπως ο Άγαθος, όπως αυτοί οι Κορίνθιοι, όσοι προφήτευαν, για τους οποίους λέγει: «προφται δ δύο τρες λαλείτωσαν(:προφήτες δε πάλι δύο ή τρεις ας ομιλούν)»[Α΄Κορ.14,29]. Και στον Τιμόθεο επίσης όταν γράφει, λέγει: «μ μλει το ν σο χαρσματος, δθη σοι δι προφητεας(: μην αμελείς το χάρισμα που είναι μέσα σου, το οποίο σου δόθηκε μέσω προφητείας)»[Α΄Τιμ.4,14]. Και πολύ περισσότεροι ήσαν τότε παρά στην Παλαιά Διαθήκη. Διότι το χάρισμα δε δινόταν σε δέκα και είκοσι και πενήντα και εκατό, αλλά εξαπλωνόταν πλούσια αυτή η χάρη και κάθε εκκλησία είχε πολλούς οι οποίοι προφήτευαν. Εάν επίσης λέγει ο Χριστός ότι «πάντες γρ ο προφται κα νόμος ως ωάννου προεφήτευσαν(:Έχει αρχίσει νέα πλέον εποχή, διότι όλοι οι προφήτες και ο νόμος του Μωυσή μέχρι τον Ιωάννη προφήτευσαν)»[Ματθ.11,13], ομιλεί για εκείνους τους προφήτες που προείπαν τη δική Του παρουσία.
«τρίτον διδασκάλους»: Διότι αυτός μεν που προφητεύει, όλα τα λέγει επειδή φωτίζεται από το άγιο Πνεύμα, ενώ αυτός που διδάσκει, κάπου- κάπου ομιλεί και από δική του σκέψη. Γι' αυτό και έλεγε: «Ο καλς προεσττες πρεσβτεροι διπλς τιμς ξιοσθωσαν, μλιστα ο κοπιντες ν λγ κα διδασκαλίᾳ(:οι πρεσβύτεροι που υπήρξαν καλοί προϊστάμενοι ας αξιώνονται διπλή τιμή, μάλιστα εκείνοι που κοπιάζουν στο λόγο και στη διδασκαλία)»[Α΄Τιμ.5,17]. Αλλά αυτός που λέγει τα πάντα από το άγιο Πνεύμα, δεν κοπιάζει. Γι’ αυτό λοιπόν και έθεσε τον διδάσκαλο μετά από τον προφήτη, καθόσον εκείνο μεν είναι εξ ολοκλήρου χάρισμα, ενώ αυτό έχει και ανθρώπινο κόπο. Διότι και εφ’ εαυτού λέγει πολλά, που όμως συμφωνούν με τις άγιες Γραφές.
«πειτα δυνάμεις, ετα χαρίσματα αμάτων (:έπειτα άλλους τους έθεσε σε ανάλογες θέσεις και τους έδωσε τη δύναμη να κάνουν θαύματα, άλλους όρισε να έχουν χαρίσματα σε θεραπεία ασθενειών)»: Βλέπεις πως διακρίνει πάλι τα θεραπευτικά χαρίσματα από τις θαυματουργικές δυνάμεις, πράγμα που έκανε και προηγουμένως; Καθόσον η θαυματουργική δύναμη είναι ανώτερη από το θεραπευτικό χάρισμα. Διότι αυτός που έχοντας τη δύναμη να θαυματουργεί, και τιμωρεί και θεραπεύει, ενώ αυτός που έχει θεραπευτικό χάρισμα, μόνο θεραπεύει. Και πρόσεχε πώς χρησιμοποιεί άριστη τάξη, θέτοντας την προφητεία πριν από τις θαυματουργικές δυνάμεις και το θεραπευτικό χάρισμα. Διότι προηγουμένως μεν, εκεί όπου έλεγε ότι « μν γρ δι το Πνεύματος δίδοται λόγος σοφίας, λλ δ λόγος γνώσεως κατ τ ατ Πνεμα(:διότι σε άλλον μεν δίνεται από το Άγιο Πνεύμα ικανότητα λόγου να κατανοεί βαθέως και να διδάσκει με σαφήνεια και πειστικότητα τις υψηλές αλήθειες της πίστεως. Σε άλλον δίδεται ικανότητα λόγου να εξηγεί και να μεταδίδει στους πιστούς τη σωτηριώδη γνώση· δίδεται δε σύμφωνα με το μέτρο και τη δωρεά του αυτού Αγίου Πνεύματος)»[Α΄Κορ. 12,8] ,δεν έλεγε αυτά με τάξη, αλλά όπως τύχει· εδώ όμως προτάσσει και επιτάσσει.
Γιατί λοιπόν προτάσσει την προφητεία; Διότι και στην Παλαιά Διαθήκη αυτήν την τάξη έχουν τα χαρίσματα. Όταν λοιπόν ο Ησαΐας ομιλούσε προς τους Ιουδαίους και έδιδε απόδειξη της δυνάμεως του Θεού και παρουσίαζε σαφές σημείο της μηδαμινότητας των δαιμόνων είπε ότι και αυτό είναι μέγιστο δείγμα του μεγαλείου της θεότητος,το να προλέγει κανείς τα μέλλοντα. Και ο Χριστός επίσης που έκανε τόσα θαύματα, λέγει ότι αυτό δεν είναι μικρό σημείο της θεότητος· και λέγει συνεχώς ως επίλογο: «π᾿ ρτι λέγω μν πρ το γενέσθαι, να ταν γένηται πιστεύσητε τι γώ εμι(:Σας αναγγέλλω αυτά από τώρα, πριν πραγματοποιηθούν, ώστε όταν η προδοσία γίνει, να πιστέψετε ότι εγώ είμαι ο Χριστός, για τον οποίο όλα αυτά είχαν προαναγγείλει οι προφήτες)»[Ιω.13,19].
Αλλά από την μεν προφητεία ορθώς είναι κατώτερα τα θεραπευτικά χαρίσματα· γιατί όμως και από τη διδασκαλία; Διότι δεν είναι ίσο το να κηρύττεις τον λόγο του Θεού και να σπείρεις την ευσέβεια στις ψυχές αυτών που ακούν, με το να κάνεις θαύματα, καθόσον και αυτά για εκείνο τον σκοπό γίνονται. Όταν λοιπόν κάποιος διδάσκει και με τον λόγο και με τον τρόπο ζωής, είναι ανώτερος από όλους. Διότι διδασκάλους αυτούς λέγει, οι οποίοι και με τα έργα διδάσκουν και με τον λόγο παιδεύουν. Αυτό λοιπόν έκανε και τους αποστόλους να είναι απόστολοι. Και εκείνα μεν τα χαρίσματα έλαβαν στην αρχή και μερικοί που δεν άξιζαν, όπως εκείνοι που είπαν: «πολλο ροσί μοι ν κείν τ μέρ· Κύριε Κύριε, ο τ σ νόματι προεφητεύσαμεν, κα τ σ νόματι δαιμόνια ξεβάλομεν, κα τ σ νόματι δυνάμεις πολλς ποιήσαμεν;(: Κατά τη μεγάλη και επίσημη εκείνη ημέρα της κρίσεως πολλοί θα μου πουν: Κύριε, Κύριε, με την πίστη στο όνομά σου δεν προφητεύσαμε και με τη δύναμη του ονόματός σου δεν διώξαμε δαιμόνια και χάρη στο όνομά σου, που επικαλεστήκαμε, δεν κάναμε θαύματα πολλά και μεγάλα;)», και που μετά από αυτά άκουσαν: «κα τότε μολογήσω ατος τι οδέποτε γνων μς· ποχωρετε π᾿ μο ο ργαζόμενοι τν νομίαν(:Και τότε θα βροντοφωνήσω σε αυτούς ενώπιον όλων, ότι ποτέ δε σας αναγνώρισα ως δικούς μου· φύγετε από μπροστά μου εσείς, που εργάζεστε την ανομία και χρησιμοποιήσατε τα χαρίσματά μου για την δική σας επίδειξη και ωφέλεια)»[Ματθ.7,22-23]. Ενώ τον λόγο της διδασκαλίας που γίνεται με τον διπλό αυτόν τρόπο, και με τα έργα και με τα λόγια, δεν είναι δυνατόν ποτέ να λάβει ανάξιος άνθρωπος. Για το ότι προτάσσει τους προφήτες, μην απορήσεις· διότι δεν εννοεί απλώς προφήτες, αλλά εκείνους οι οποίοι δια της προφητείας συγχρόνως διδάσκουν και λέγουν όλα για το συμφέρον όλων· πράγμα που λέγει σαφέστερα στη συνέχεια.
«ντιλήψεις, κυβερνήσεις(:σε άλλους έδωσε χαρίσματα φροντίδας και επιμέλειας για τους φτωχούς και πάσχοντες, χαρίσματα διοικητικά στην Εκκλησία)»: Τι είναι «ντιλήψεις»; Το να βοηθάει κανείς τους ασθενείς. Αυτό λοιπόν είναι χάρισμα; Βεβαίως, και μάλιστα και αυτό είναι δωρεά του Θεού, το να προΐσταται κανείς, το να διοικεί πνευματικά πράγματα· αλλά και πολλά από τα δικά μας κατορθώματα ονομάζει χαρίσματα, όχι διότι θέλει να επαναπαυτούμε και να αμελούμε, αλλά για να δείξει ότι παντού έχουμε ανάγκη της βοήθειας του Θεού και να μας κάνει να είμαστε ευγνώμονες και προθυμότεροι και ταυτόχρονα να ενθαρρύνει και εγκαρδιώσει αυτούς.
«γένη γλωσσν (:χαρίσματα διαφόρων γλωσσών)»: Είδες πού έθεσε αυτό το χάρισμα και πως παντού δίνει σε αυτό την τελευταία θέση;
Στη συνέχεια επειδή έδειξε με αυτόν τον κατάλογο ότι υπάρχει μεγάλη διαφορά στα χαρίσματα και ερέθισε την νόσο εκείνων που είχαν τα κατώτερα χαρίσματα, με πολλή πλέον ορμή τούς προσβάλλει, διότι έδωσε σε αυτούς πολλές αποδείξεις για το ότι αυτοί δεν υστερούν πολύ. Επειδή δηλαδή ήταν πιθανό, αφού ακούσουν αυτά, να λένε: «Και γιατί δε γίναμε όλοι απόστολοι;». Προηγουμένως μεν ομίλησε με τρόπο παρηγορητικότερο και απέδειξε με πολλά επιχειρήματα ότι κατ’ ανάγκην έγινε αυτό, και χρησιμοποιώντας ως παράδειγμα το σώμα· διότι το σώμα, λέγει, δεν είναι ένα μέλος· και πάλι «ε δ ν τ πάντα ν μέλος, πο τ σμα; (:εάν όλα ήσαν ένα μέλος, πού θα ήταν το σώμα;)»[Α΄Κορ.12,19]· και από το ότι δόθηκαν προς συμφέρον τα χαρίσματα[Α΄Κορ.12,7: «κάστ δ δίδοται φανέρωσις το Πνεύματος πρς τ συμφέρον (: «στον καθένα», λέγει, «δίνεται το χάρισμα με το οποίο φανερώνεται η ενέργεια και η δωρεά του Αγίου Πνεύματος για το πνευματικό συμφέρον και την εξυπηρέτηση των πιστών»]· και από το ότι όλοι από το ίδιο Πνεύμα αντλούν, και από το ότι αυτό που δίνεται είναι χάρισμα και όχι οφειλή· διότι «υπάρχουν βεβαίως ποικιλίες χαρισμάτων», λέγει, «αλλά το Πνεύμα είναι το ίδιο»· και από το ότι η φανέρωση γίνεται ομοίως σε όλους δια του αγίου Πνεύματος· διότι λέγει «στον καθένα δίνεται η φανέρωση του Πνεύματος»· και από το ότι αυτά έχουν διαμορφωθεί σύμφωνα προς το θέλημα του Θεού Πατρός και του αγίου Πνεύματος· «διότι όλα αυτά», λέγει, «ενεργεί το ένα και το αυτό Πνεύμα, το οποίο τα διανέμει στον καθένα ιδιαιτέρως όπως αυτό θέλει»· και «ο Θεός τοποθέτησε το καθένα από τα μέλη στο σώμα, καθώς θέλησε»· και από το ότι και τα κατώτερα είναι αναγκαία· διότι «τ δοκοντα μέλη το σώματος σθενέστερα πάρχειν(: τα μέλη του σώματος που νομίζονται και φαίνονται ότι είναι ασθενέστερα)» λέγει, «ναγκαά στι (: είναι πολύ περισσότερο αναγκαία και απαραίτητα για την ύπαρξη του σώματος)»[Α΄Κορ.12,22]· από το ότι είναι εξίσου αναγκαία, διότι απαρτίζουν το σώμα εξίσου με τα ανώτερα μέλη· διότι «το σώμα», λέγει, «δεν είναι ένα μέλος, αλλά πολλά»· από το ότι και τα ανώτερα έχουν ανάγκη από τα κατώτερα· διότι «δεν μπορεί», λέγει, «η κεφαλή να πει στα πόδια, δε σας έχω ανάγκη»[Α΄Κορ.12,21]· από το ότι αυτά τα μέλη απολαμβάνουν και περισσότερης τιμής· διότι «έδωσε», λέγει, «μεγαλύτερη τιμή στο μέλος που την στερείται»· και από το ότι μία είναι η τιμή και ο πόνος όλων αυτών· διότι «ετε πάσχει ν μέλος(: εάν ένα μέλος πάσχει)», λέγει, «συμπάσχει πάντα τ μέλη, ετε δοξάζεται ν μέλος, συγχαίρει πάντα τ μέλη (:συμπάσχουν όλα τα μέλη· εάν ένα μέλος δοξάζεται και τιμάται, χαίρονται μαζί του όλα τα μέλη»[Α΄Κορ.12,26].
Παραπάνω λοιπόν στην επιστολή του με αυτά έδωσε παρηγορία· εδώ όμως ομιλεί με τρόπο σφοδρό και επιτιμητικό. Διότι όπως είπα, ούτε να παρηγορεί πάντοτε πρέπει, ούτε να αποστομώνει πάντοτε κανείς. Για τον λόγο αυτό και ο Παύλος, αφού τους παρηγόρησε με πολλά, τώρα πλέον επιτίθεται ορμητικά με τους λόγους· «μ πάντες πόστολοι; μ πάντες προφται; μ πάντες διδάσκαλοι; μ πάντες δυνάμεις;(: Μήπως όλοι είναι απόστολοι; Μήπως όλοι είναι προφήτες; Μήπως όλοι έχουν θαυματουργικές δυνάμεις;)»[Α΄Κορ.12,29]. Και δεν σταματά μέχρι το πρώτο και το δεύτερο χάρισμα, αλλά προχωρεί μέχρι το τέλος· ή επειδή θέλει να πει ότι δεν είναι δυνατόν όλοι να είναι όλα, όπως είχε πει προηγουμένως «ε δ ν τ πάντα ν μέλος, πο τ σμα;(: εάν όλα τα μέλη ήσαν ένα μέλος, τότε πού και ποιο θα ήταν το σώμα;[δε θα υπήρχε καν σώμα])»[Α΄Κορ.12,19]· ή επειδή μαζί με αυτά ετοιμάζει πάλι και κάτι άλλο για να τους παρηγορήσει και πάλι. Ποιο λοιπόν είναι αυτό; Το να δείχνει ότι και τα κατώτερα είναι πολύ επιθυμητά, διότι αυτά δε δόθηκαν τυχαίως σε όλους. «Γιατί λοιπόν στενοχωριέσαι», λέγει, «που δεν έχεις το χάρισμα να θεραπεύεις ασθένειες; Σκέψου ότι αυτό που έχεις εσύ, έστω και αν είναι κατώτερο, πολλές φορές αυτός που έχει το μεγαλύτερο, δεν το έχει». Γι’ αυτό λέγει: «μ πάντες γλώσσαις λαλοσι; μ πάντες διερμηνεύουσι; (:Μήπως όλοι έχουν χάρισμα να ομιλούν ξένες γλώσσες; Μήπως όλοι έχουν το χάρισμα να κατανοούν και να ερμηνεύουν ξένες γλώσσες;)»[Α΄Κορ.12,30]. Διότι, όπως τα μεγάλα δεν τα χάρισε ο Θεός όλα σε όλους, αλλά στους μεν χάρισε το ένα, στους δε το άλλο, έτσι έκανε και στα κατώτερα, που ούτε αυτά έδωσε σε όλους. Έκανε λοιπόν αυτό από πρόνοια για να υπάρχει πολλή συμφωνία και αγάπη, ώστε ο καθένας επειδή θα έχει ανάγκη τον πλησίον να συσφίγγεται μαζί του σε κοινό δεσμό. Αυτό έθεσε ως νόμο και στα επαγγέλματα, και στα διάφορα φυσικά στοιχεία και στα φυτά και στα δικά μας μέλη και σε όλα γενικώς.
Ακολούθως προσθέτει πλέον την κυριότερη παρηγορία, που ήταν αρκετή για να τους ενισχύσει και να αναπαύσει την ψυχή τους, η οποία αισθανόταν πόνο. Ποια δε είναι αυτή; «Ζηλοτε δὲ (: Όλα βέβαια τα θεόσδοτα χαρίσματα έχουν την αξία τους. Να επιθυμείτε όμως εσείς με ζήλο και να προσπαθείτε να αποκτήσετε)», λέγει, «τ χαρίσματα τ κρείττονα. κα τι καθ᾿ περβολν δν μν δείκνυμι (:τα χαρίσματα τα ακόμη καλύτερα. Και σας δείχνω ακόμη ένα εξαίρετο δρόμο, ένα υπέροχο μέσο, για να αποκτήσετε τα μεγάλα χαρίσματα. Και αυτό είναι η αγάπη)»[Α΄Κορ.12,31]. Λέγοντας λοιπόν αυτό, υπαινίχτηκε έμμεσα και σε ήρεμο τόνο ότι αυτοί είναι αίτιοι που λαμβάνουν κατώτερα χαρίσματα, και έχουν τη δυνατότητα, εάν θέλουν να λάβουν τα ανώτερα. Διότι όταν λέγει, « να έχετε ζήλο», ζητεί τη δική τους προσπάθεια και την επιθυμία για τα πνευματικά. Και δεν είπε, «τα μεγαλύτερα», αλλά «τα ωφελιμότερα», δηλαδή τα πλέον χρήσιμα, τα συμφέροντα. Αυτό που θέλει λοιπόν να πει είναι το εξής: «Επιθυμείτε εσείς τα χαρίσματα και εγώ σας δείχνω πηγή χαρισμάτων». Γιατί δεν είπε «χάρισμα», αλλά «οδό», για να υψώσει περισσότερο αυτό που πρόκειται να πει. Διότι δεν δείχνω ένα και δύο ή και τρία χαρίσματα, αλλά μία οδό, αυτήν που οδηγεί σε όλα αυτά· και όχι απλώς οδό, αλλά και με υπερβολή, δηλαδή οδό που είναι μπροστά από όλα. Δηλαδή όχι όπως τα χαρίσματα που σε άλλους μεν αυτά, σε άλλους δε εκείνα, και που δεν έχουν δοθεί όλα σε όλους, αλλά είναι δώρο που ανήκει γενικώς σε όλους. Για τον λόγο αυτό και όλους καλεί σε αυτό. Διότι λέγει: «Να έχετε ζήλο προς τα ωφελιμότερα χαρίσματα, και σας δείχνω μία οδό υπέροχη με την οποία αποκτώνται αυτά».
Ύστερα, επειδή πρόκειται να εισέλθει στον λόγο για την οδό αυτή και να εγκωμιάσει αυτό το κατόρθωμα, αφαιρεί κάθε αξία από αυτά τα χαρίσματα με το να τα συγκρίνει με εκείνη την οδό, και δείχνει ότι χωρίς αυτή δεν είναι τίποτε αυτά, και πολύ συνετά πράττει, μάλιστα. Διότι εάν αμέσως μιλούσε για την αγάπη και αφού έλεγε, «σας δείχνω κάποια οδό», πρόσθετε σε εκείνο το σημείο, «και αυτή μάλιστα η οδός είναι η αγάπη», και δεν ανέπτυσσε τον λόγο με σύγκριση, μερικοί τουλάχιστον θα περιγελούσαν το λεχθέν, επειδή δε γνώριζαν σαφώς τη δύναμη του πράγματος, αλλά ακόμη στέκονταν με το στόμα ανοικτό προς τα χαρίσματα. Για τον λόγο αυτό δεν αποκαλύπτει αυτήν αμέσως, αλλά αφού πρώτα ανύψωσε τον ακροατή με την υπόσχεση και είπε «σας δείχνω μία οδό υπέροχη με την οποία αποκτώνται αυτά», και αφού οδήγησε αυτόν σε επιθυμία αυτής της οδού, ούτε έτσι εισέρχεται σε αυτήν αμέσως, αλλά αφού αυξάνει και εντείνει την επιθυμία τους, ομιλεί πρώτα για αυτά τα χαρίσματα και δείχνει ότι χωρίς αυτήν δεν είναι τίποτε αυτά, για να τους κάνει έτσι που να αναγκασθούν να πειστούν ότι πρέπει απαραιτήτως να αγαπιούνται μεταξύ τους επειδή το ότι είχαν παραμελήσει την αγάπη, αυτό ήταν η αιτία όλων των κακών. Ώστε και κατά τούτο φυσικό ήταν να φανεί μεγάλη, αφού βέβαια τα μεν χαρίσματα όχι μόνο δεν συνένωσαν αυτούς, αλλά και ενώ ήσαν ενωμένοι τους διαίρεσαν· ενώ η αγάπη αυτούς που χώρισαν εξαιτίας των χαρισμάτων θα τους συνενώσει και θα τους κάνει ένα σώμα. Δε λέγει όμως αμέσως αυτό, αλλά αυτό που ποθούσαν πάρα πολύ, αυτό θέτει· όπως ότι το πράγμα είναι χάρισμα, και οδός που οδηγεί σε όλα τα χαρίσματα με αφθονία. Ώστε και αν δε θέλεις να αγαπάς τον αδελφό για την αγάπη, δέξου τουλάχιστον να τον αγαπάς για το ότι θα λάβεις σημείο θείας δυνάμεως ένα ανώτερο και πλούσιο χάρισμα [συνεχίζεται].
ΠΗΓΕΣ:
  • https://greekdownloads3.files.wordpress.com/2014/08/in-epistulam-i-ad-corinthios.pdf
  • Ιωάννου του Χρυσοστόμου Άπαντα τα έργα, Υπόμνημα εις την Α΄προς Κορινθίους επιστολήν, ομιλία ΛΒ΄, Πατερικές εκδόσεις «Γρηγόριος ο Παλαμάς»(ΕΠΕ), εκδ. οίκος «Το Βυζάντιον», Θεσσαλονίκη 1980, τόμος 18Α, σελίδες 330-345.
  • Π. Τρεμπέλα, Η Καινή Διαθήκη με σύντομη ερμηνεία (απόδοση στην κοινή νεοελληνική), εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Ο Σωτήρ», έκδοση τέταρτη, Αθήνα 2014.
  • Η Καινή Διαθήκη, Κείμενον και ερμηνευτική απόδοσις υπό Ιωάννου Κολιτσάρα, εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Η Ζωή», έκδοση τριακοστή τρίτη, Αθήνα 2009.
  • Η Παλαιά Διαθήκη κατά τους εβδομήκοντα, Κείμενον και σύντομος απόδοσις του νοήματος υπό Ιωάννου Κολιτσάρα, εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Η Ζωή», έκδοση τέταρτη, Αθήνα 2005.
  • http://users.sch.gr/aiasgr/Kainh_Diathikh/Biblia/Kainh_Diathikh.htm
πηγή:ἠλεκτρονικό ταχυδρομεῖο

Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ

1.Μπορεῖτε νά δεῖτε τίς προηγούμενες δημοσιεύσεις τοῦ ἱστολογίου μας πατώντας τό: Παλαιότερες ἀναρτήσεις (δεῖτε δεξιά)

2.Καλλίτερη θέαση τοῦ ἱστολογίου μέ τό Mozilla.

3.Ἐπιτρέπεται ἡ ἀναδημοσίευση τῶν ἀναρτήσεων μέ τήν προϋπόθεση ἀναγραφῆς τῆς πηγῆς

4.Ἐπικοινωνία:
Kyria.theotokos@gmail.com .
Γιά ἐνημέρωση μέσῳ ἠλεκτρονικοῦ ταχυδρομείου στεῖλτε μας τό e- mail σας στό
Kyria.theotokos@gmail.com .
Home of the Greek Bible