- Γέροντα, αν κάποιος έχη μια βαρειά αρρώστια και αποφασίση να αφεθή στον Θεό, θα κάνη καλά;
- Άμα δεν έχη υποχρεώσεις, ό,τι θέλει κάνει. Άμα όμως έχη υποχρεώσεις,
αυτό θα εξαρτηθή και από τους άλλους. Και εγώ πήγα στον γιατρό «άκων και
μη βουλόμενος»... Αν δεν πήγαινα για εκείνη την «απλή εξέταση» που είπε
ο γιατρός, θα έκλεινε τελείως το έντερο. Οπότε θα έπινα μόνο λίγα υγρά
και μετά πάει, θα τελείωναν όλα. «Μια απλή εξέταση», μου είπε, και μπήκα
σε έναν τέτοιο κύκλο... Αξονικές από εδώ, καρδιολόγος από εκεί, τώρα τα
λευκά αιμοσφαίρια κατέβηκαν, τώρα ανέβηκαν, κοψίματα, μπαλώματα... Και
τελικά τι βγήκε; Όπως πάω, θα καθήσω εδώ...
Συνήθως λέμε: «Οι άρρωστοι πρώτα να φροντίσουν να βοηθηθούν ανθρωπίνως
και σε ό,τι δεν μπορούν να βοηθηθούν ανθρωπίνως θα βοηθήση ο Θεός». Αλλά
δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι, για να βοηθηθούν ανθρωπίνως οι άνθρωποι που
πάσχουν από κάποια βαρειά αρρώστια, περνούν μεγάλη ταλαιπωρία, ολόκληρο
μαρτύριο. Πρέπει να κάνουν ένα σωρό εξετάσεις, εγχειρήσεις,
μεταγγίσεις, χημειοθεραπείες, ακτινοβολίες. Τρυπήματα για τις
μεταγγίσεις, τρυπήματα για τους ορούς... Να σπάζουν οι φλέβες, να τους
βάζουν την τροφή από την μύτη, να μην μπορούν να κοιμηθούν... Και όλα
αυτά, για να γίνη αυτό που γίνεται ανθρωπίνως. Κατάλαβες; Δεν είναι κάτι
απλό, πρόκειται λ.χ. για μια πληγή που μάζεψε πύον και πρέπει να σπάση,
για να βγη το πύον, και μετά θα γίνουν καλά. Εδώ τούτα είναι ολόκληρη
διαδικασία. Γι’ αυτό δεν πρέπει να επαναπαυώμαστε και να λέμε «εντάξει,
αυτός ο άρρωστος έπεσε σε καλούς γιατρούς», αλλά να έχουμε υπ’ όψιν ότι,
για να βοηθηθή ο άρρωστος ιατρικά, πρέπει να περάση μια ολόκληρη
ταλαιπωρία και να προσευχώμαστε με πόνο να του δίνη ο Χριστός υπομονή.
Να φωτίζη τους γιατρούς, γιατί οι γιατροί μπορεί να κάνουν λάθη, ιδίως
αν δεν έχουν ταπείνωση.
Βλέπεις, όταν χαλάση το σπίτι, ο νοικοκύρης του σπιτιού δεν μπορεί να
σταθή. Έτσι και ο νοικοκύρης του σώματος, η ψυχή, δεν μπορεί να σταθή,
αν χαλάση το σπίτι της, το σώμα. Και τώρα προσπαθούν να κρατήσουν τον
νοικοκύρη μέσα στο σπίτι με το σίδηρο, με το ...ατσάλι, με βιταμίνες Α,
Β, C....,
να βοηθήσουν δηλαδή τους αρρώστους με την επιστήμη, αλλά δεν
βοηθιούνται όλοι και, με την βοήθεια που τους προσφέρουν, απλώς
παρατείνεται η ζωή τους με πόνο, παρατείνεται μάλλον ο πόνος. Γιατί δεν
φθάνει μόνον η επιστήμη. Χρειάζεται και πίστη και προσευχή. Καμμιά φορά
βλέπω και εδώ στο μοναστήρι τις αδελφές που είναι γιατροί να θέλουν
περισσότερο με την επιστήμη τους να βοηθήσουν τον άρρωστο παρά με την
εμπιστοσύνη στον Θεό και με την προσευχή. Η καρδιακή όμως προσευχή θα
τις δώση ανώτερο ιατρικό πτυχίο, διότι θα σταματούν την ανθρώπινη
επιστήμη. Όταν καλλιεργηθή η αγάπη με τον πόνο γενικά για όλους τους
ανθρώπους, τότε ενεργούν οι θείες δυνάμεις, αρκεί να υπάρχη βαθειά
ταπείνωση στην ψυχή, για να μην υπερηφανευθή και αδικήση τον Θεό
νομίζοντας ότι είναι δικές της αυτές οι δυνάμεις.
Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι ο Χριστός μπορεί ακόμη και αυτά που δεν
θεραπεύονται από γιατρούς να τα θεραπεύση, αλλά πρέπει να υπάρχη σοβαρός
λόγος και ο πιστός να είναι πολύ πιστός και πολύ δοσμένος στον Χριστό.
- Δηλαδή, Γέροντα, όταν οι άνθρωποι υποφέρουν, να μη ζητούν ιατρική βοήθεια;
- Δεν εννοώ αυτό, βρε παιδί! Δεν λέω «μην του βάζης λ.χ. οξυγόνο», για
να σκάση ο άνθρωπος. Θέλω να πω, τι τραβάει ο άρρωστος, για να βοηθηθή
ανθρωπίνως, και ότι πρέπει να κάνουμε προσευχή να βοηθάη ο Χριστός τους
αρρώστους, για να μην ταλαιπωρούνται. Αν κάτι είναι σοβαρό, να
παρακαλούμε τον Χριστό να το πάρη με ένα χάδι Του. Γιατί ο Χριστός, λίγο
αν χαϊδεψη τους αρρώστους στο χέρι, φεύγουν όλα και γίνονται καλά! Ούτε
φάρμακα χρειάζονται μετά ούτε φαρμάκια. Κι αν τους χαϊδέψη στο πρόσωπο,
είναι ακόμη καλύτερα. Αν τους αγκαλιάση κιόλας, θα μαλακώση και η
καρδιά τους! Καταλάβατε; Χρειάζεται όμως μεγάλη πίστη. Αν δεν έχη πίστη ο
ίδιος ο άρρωστος, δεν γίνεται καλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου