Μᾶς διηγήθηκε γιὰ τὸν πάπα-Ἐφραὶμ τὸν Κατουνακιώτη:
Τὰ πρῶτα χρόνια ποὺ τὸν γνωρίσαμε, ἀγωνιζόταν μὲ πολλὴ ζῆλο στὴ προσευχή. Μία βραδιὰ ἔπεσε στὸ κρεβάτι, νὰ ξεκουραστεῖ λίγο καὶ μετὰ νὰ σηκωθεῖ γιὰ ἀγρυπνία. Οἱ δαίμονες πολὺ φθόνο εἶχαν μέσα τους. Ἡ προσευχὴ τοῦ πάπα Ἐφραὶμ ἦταν φωτιά. Ἔρχονται, λοιπὸν , ἕνας ὁλόκληρος λεγεώνας, ἔξω ἀπὸ τὸ κελί του καὶ ἀρχίζουν φωνές. Ξυπνᾶ τὸ καλογέρι φοβισμένο. Βάζει αὐτί. Κατάλαβε. Δαίμονες εἶναι. Ὅλοι μαζὶ μὲ μία φωνή: « Πόλεμος – Πόλεμος…».
Νόμιζαν ὅτι θὰ τρομάξει. Ὅμως τί κάνει τὸ καλογέρι; Σηκώνεται ἀπὸ τὸ κρεβάτι σὰν ἀστραπή. Ἁρπάζει τὸ τρακοσάρι (κομποσχοίνι) καὶ τοὺς ἁπαντὰ κι αὐτὸς μὲ θάρρος καὶ δυνατά: «Ναὶ – ναί. Πόλεμος –Πόλεμος». Καὶ δώστου ἀρχινᾶ ἡ μάχη. « Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησον μέ». «Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλέησον μὲ τὸν ἁμαρτωλό». Ἔβγαλε τέτοια ἀγρυπνία ποὺ τὴ θυμόταν γιὰ χρόνια. Ἔλεγε κι αὐτὸς μετὰ εὐχαριστῶ, στοὺς δαίμονες ποὺ τὸν ξυπνήσανε.
Νόμιζαν ὅτι θὰ τρομάξει. Ὅμως τί κάνει τὸ καλογέρι; Σηκώνεται ἀπὸ τὸ κρεβάτι σὰν ἀστραπή. Ἁρπάζει τὸ τρακοσάρι (κομποσχοίνι) καὶ τοὺς ἁπαντὰ κι αὐτὸς μὲ θάρρος καὶ δυνατά: «Ναὶ – ναί. Πόλεμος –Πόλεμος». Καὶ δώστου ἀρχινᾶ ἡ μάχη. « Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησον μέ». «Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλέησον μὲ τὸν ἁμαρτωλό». Ἔβγαλε τέτοια ἀγρυπνία ποὺ τὴ θυμόταν γιὰ χρόνια. Ἔλεγε κι αὐτὸς μετὰ εὐχαριστῶ, στοὺς δαίμονες ποὺ τὸν ξυπνήσανε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου