Μία βόλτα εἶναι πνευματικό γεγονός;

ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ;

Εἶναι...

Ὅλα εἶναι πνευματικά. 

Ὅλα ἔχουν πνευματική σημασία. 

Ὅλα ἤ μᾶς πλησιάζουν ἤ μᾶς ἀπομακρύνουν ἀπό τό Χριστό. 

Ὅλα ἤ μᾶς προσθέτουν Θεία Χάρη ἤ μᾶς ἀφαιροῦν.

Ὅλα ἤ ἐνεργοποιοῦν τήν Βαπτισματική Θεία Χάρη ἤ τήν ἀπενεργοποιοῦν.

Ὅλα ἤ μᾶς ὑψώνουν ἤ μᾶς κατεβάζουν. 

Ὅλα ἤ μᾶς ὁδηγοῦν στόν Χριστό Μας ἤ μᾶς ἀπομακρύνουν ἀπό τό Χριστό Μας. 

Τίποτε δέν εἶναι οὐδέτερο.

Τίποτε δέν εἶναι χωρίς σημασία. 

Τίποτε δέν εἶναι ἀδιάφορο. 

Ὅλα εἴτε μᾶς οἰκοδομοῦν πνευματικά, εἴτε μᾶς γκρεμίζουν. Ὁ ἄνθρωπος κάθε στιγμή εἶναι ἤ Χριστολάτρης ἤ Χριστομάχος.

Ὁ Κύριος μᾶς τό εἶπε καθαρά: «Ὁ μή ὤν μετ’ Ἐμοῦ κατ’ Ἐμοῦ ἐστίν».   

Καί πάλι μᾶς εἶπε: «Ὁ μή συνάγων μετ’ Ἐμοῦ σκορπίζει». 

Ὅποιος δέν συγκεντρώνει μαζί Μου, σκορπίζει.

Ὅποιος δέν χτίζει μαζί μου, γκρεμίζει, ὅποιος δέν  θησαυρίζει μαζί Μου σπαταλάει, ὅποιος δέν δημιουργεῖ μαζί Μου, καταστρέφει. 

 «Κάθε ἄνθρωπος...εἶναι ἢ Χριστόφιλος ἢ Χριστομάχος» μᾶς διδάσκει ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς (ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν ἑρμηνεία του στὸ Α´ Ἰω. δ´ 3).

Ἄν στή βόλτα σου δέν εἶσαι μαζί μέ τόν Χριστό, τότε εἶσαι ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ. 

-Θά πεῖς ἴσως: «Μά δέν κάνουμε κάτι κακό».

-Καί ὅμως κάνουμε. Παραβαίνουμε τήν Α΄ Ἐντολή. 

Κάνουμε κάτι πού δέν ἔχει σχέση μέ τό ἀληθινό κάλλος καί τόν «κάλλει Ὡραῖο» Κύριο, ὁ Ὁποῖος μᾶς ζητάει τά πάντα: 

Ὅλο τό Χρόνο μας, 

ὅλη τή σκέψη Μας, 

ὅλη τήν ἐνεργητικότητά μας,

ὅλη τήν ἀγάπη μας, 

ὅλη τήν βούλησή μας, 

ὅλα τά θελήματά μας, 

ὅλη τήν ψυχή μας, 

ὅλο τό σῶμα μας,

ὅλην τήν ψυχοσωματική ὑπόστασή μας. 

Τά ζητάει ὅλα, γιά νά τά κάνει ὅλα ἕνα μ’ Αὐτόν τόν Ἴδιο καί ἔτσι νά τά σώσει.

-Πῶς μᾶς τά ζητάει; Μήπως ὑπερβάλλουμε;

-Καθόλου.

Μᾶς τά ζητάει ἀκριβῶς μέσῳ τῆς Α΄ Ἐντολῆς: «Ἀγαπήσεις Κύριον τό Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου, καί ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου καί ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου καί ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου». 

Ζητάει καί κάθε τι πού κάνουμε. Θέλει ὅλα νά ξεκινοῦν ἀπό Αὐτόν καί νά καταλήγουν σ’ Αὐτόν.

 Ἡ ἀφορμή γιά κάθε τι νά εἶναι Αὐτός.

Ἐπίσης τό τέλος, ὁ σκοπός γιά κάθε τί νά εἶναι πάλι ὁ Χριστός Μας.

Ξεκάθαρα μᾶς τό εἶπε: «Ἐγώ εἶμαι τό Α καί τό Ω, ἡ ἀρχή καί τό τέλος». 

Ὅ,τι δέν ἔχει ἀρχή Ἐμένα, δέν ἔχει ὕπαρξη. 

Εἶναι μή ὄν, εἶναι ἀνυπόστατο, εἶναι κακό (τό κακό πράγματι εἶναι ἀνυπόστατο).

 Μόνο ὅ,τι ἀρχίζει ἐξ αἰτίας τοῦ Χριστοῦ Μας καί σκοπεύει στόν Χριστό Μας, 

στήν εὐαρέστησή Του, εἶναι εὐλογημένο, εἶναι ἀληθινά ὡραῖο καί ἔχει πραγματική ὀντότητα.

 Μόνο ὅ,τι ἕχει Χριστό, 

μόνο ὅ,τι ἔχει τή Θεία Χάρη, 

μόνο ὅτι ἔχει δημιουργηθεῖ ἀπό τό Χριστό καί διά τοῦ Χριστοῦ καί ἔχει προσφερθεῖ πάλι ἀγαπητικά στό Χριστό, 

μόνο αὐτό ὐπάρχει στήν πραγματικότητα καί στήν αἰωνιότητα. 

Διότι μόνο ὁ  Χριστός εἶναι ὁ Ὤν (ὁ ἀληθινά ‘Υπάρχων). 

Μόνο  ὅ,τι εἶναι δικό Του, ὑπάρχει ἀληθινά καί εἶναι ἀληθινά καλό. 

Μόνο ὅ,τι συνδέεται μαζί Του ἀποκτᾶ ἀληθινό κάλλος.   

Κάθε πρόσωπο,

πρᾶγμα,

τέχνη, 

πράξη, 

σκέψη, 

πολιτισμός, 

«δημιουργία» χωρίς Χριστό εἶναι κακή, 

ἀνυπόστατη, 

χωρίς κάλλος,

χωρίς ὀντότητα, 

χωρίς Πνεῦμα.

Ἑπομένως κάθε γεγονός,

κάθε σκέψη, 

κάθε φαντασία, 

κάθε κίνηση, 

κάθε πράξη μας 

ἔχει πνευματικές διαστάσεις, 

ἔχει πνευματική ἐπίδραση, 

ἔχει ἄμεση σχέση μέ τήν πνευματική μας ζωή.

Ἐπηρεάζει τόν πνευματικό μας ἀγῶνα, ἐπιδρᾶ στήν προσπάθειά μας γιά τήν «ἐν Χριστῷ»  σωτηρία μας εἴτε θετικά, εἴτε ἀρνητικά.

 Ὅταν ὁ ἄνθρωπος εἶναι σέ κοινωνία μέ τόν ἄκτιστο Τριαδικό Θεό, τότε ζεῖ καί σώζεται.

Ὅταν διακόπτεται, λόγῳ τῆς ἁμαρτίας, ἡ ἀγαπητική κοινωνία μέ τόν ἐν Τριάδι Θεό, τότε ὁ ἄνθρωπος βαδίζει τό δρόμο τῆς ἀπωλείας.

Κάθε τί πού λειτουργεῖ ὡς ἐμπόδιο στήν κοινωνία τοῦ ἀνθρώπου μέ τό Θεό εἶναι βλαβερό, εἶναι σκάνδαλο καί πρέπει νά ἀπομακρύνεται ἀπό τήν ζωή τοῦ πνευματικοῦ ἀνθρώπου.

 Ἁπλούστερα καί πιό συγκεκριμένα θά μπορούσαμε νά ποῦμε ὅτι κάθε τί πού ἐμποδίζει τήν προσευχή, 

τήν ἐν Χριστῷ ἄσκηση, 

τήν ταπείνωση, 

τήν κάθαρση ἀπό τά πάθη- τά ψυχικά καί τά σωματικά- 

εἶναι σκάνδαλο 

καί πρέπει νά ἀπομακρύνεται ἀπό τή ζωή τοῦ ἀγωνιστοῦ ὀρθόδοξου Χριστιανοῦ.

Ὁ Θεός νά μᾶς βοηθήσει κι ἐμεῖς  νά τό θελήσουμε νά δοθοῦμε καί νά μείνουμε ἀπόλυτα καί ὁλοκληρωτικά στό Χριστό Μας-κατά τό «μείνατε ἐν Ἐμοί»-,  γιά νά γίνουμε Χριστόφιλοι- Χριστολάτρες καί ὄχι Χριστομάχοι. 

Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

http://HristosPanagia3.blogspot.com
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: 1) Ὁ Θεός μᾶς θέλει ἀπόλυτα δικούς Του. 2) Πολίτης τοῦ οὐρανοῦ καί ὄχι «πολίτης τοῦ κόσμου».