Τὸ κρασὶ εἶναι ἕνας προφέσορ, μεγαλογιατρός. Σοὺ ἀνοίγει τὴν καρδιὰ σὰν καλὸς χειρουργός, χωρὶς πόνο, κι ἐκεῖ μέσα μπαίνει ἡ ἀγάπη, ἔλεγε ὁ π. Γαβριήλ. Ἔπινε γιατί ἤθελε οἱ ἄλλοι νὰ τὸν βλέπουν ἀδύναμο:
«Στὴν ἀδυναμία μου θὰ φανεῖ ἡ δύναμή μου». Καὶ μὲ τὸ ἰδιαίτερο χιοῦμορ τοῦ πρόσθετε: Ὁ ἀπόστολος Παῦλος λέει νὰ μὴν πίνουμε μόνο νερό. Νὰ πίνουμε γιὰ τὸ στομάχι καὶ λίγο κρασί. Ἐγὼ μπορῶ νὰ μὴν τὸν ἀκούσω; Παλαιά, οἱ ἅγιοι πατέρες ἔκαναν παράλογες πράξεις βασανίζοντας καὶ ταπεινώνοντας τὸν ἑαυτό τους, κι ἔπιναν κρασί. Ἐκτὸς ἀπὸ τὸν Κύριο, ποιὸς μποροῦσε νὰ τοὺς καταλάβει; Οὔτε στὰ βιβλία γράφουν γι' αὐτό. Κι ὕστερα συνέχιζε μὲ θλίψη: - Ἐσεῖς δὲν μπορεῖτε νὰ μὲ καταλάβετε. Ἂν εἶσαι ἅγιος, πρέπει νὰ εἶσαι ἁμαρτωλός. Ἂν εἶσαι ὅμως σοφός, τρελός.
------------------------------------------------------------------------
Ρώτησε κάποτε ὁ Γέροντας τὰ πνευματικὰ παιδιά του:
Στὸ γάμο στὴν Κανά, ὅπου ὁ Χριστὸς μετέτρεψε τὸ νερὸ σὲ κρασί, τί νομίζετε; Μέθυσαν οἱ καλεσμένοι πίνοντας αὐτὸ τὸ κρασί; Ὁ Χριστὸς πῶς θὰ μποροῦσε νὰ μεθύσει κάποιον;
~ Ο ΑΓΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ σελ. 84
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου