Δέν μπορεῖ στόν Ἅδη ὁ ἄνθρωπος νά μετανοήσει. Αὐτό πρέπει νά τό κάνει πρίν χωριστεῖ ἀπό τό σῶμα

❈ Μερικοί νομίζουν, ὅτι θά πεθάνουν καί θά ἡσυχάσουν. Δέν θά ἡσυχάσουν. Ὅπως εἶναι ἐδῶ ἀνήσυχοι, θά εἶναι καί μετά ἀνήσυχοι. Ἄν εἶναι ἐδῶ ἥσυχοι, θά εἶναι καί μετά ἥσυχοι. Τήν ἡσυχία πρέπει νά τήν βροῦμε ἀπό δῶ, τήν πραγματική δηλαδή ἡσυχία, τήν εἰρήνη τῆς ψυχῆς μας.

Κάποιοι ἄλλοι ἀκόμα θεωροῦν, ὅτι θά αὐτοκτονήσουν καί τελειώσανε. Δέν τελειώσανε ὅμως, γιατί ὅπως ἦταν ἐδῶ, θά εἶναι καί μετά. Ἁπλῶς δέν θά ἔχουν τό σῶμα. Κατά τά ἄλλα θά εἶναι ὅπως εἶναι ἐδῶ.

Ἐδῶ ἔχεις ψυχή, ἔχεις νοῦ, ἔχεις σκέψη, ἔχεις προβλήματα, ἔχεις ἀνησυχίες, ἔχεις ἄγχη, ἔχεις φοβίες... Αὐτά θά τά ἔχεις καί μετά, ἄν δέν φροντίσεις ἀπό δῶ νά τακτοποιηθεῖς.

Γι' αὐτό τό Πατερικό λέει: "ἐν τῷ Ἅδη οὐκ ἔστι μετάνοια". Δέν μπορεῖ στόν Ἅδη ὁ ἄνθρωπος νά μετανοήσει. Αὐτό πρέπει νά τό κάνει πρίν χωριστεῖ ἀπό τό σῶμα. Θάνατος εἶναι ὅταν φύγει ἡ ψυχή ἀπό τό σῶμα. Ὁ ἄνθρωπος δέν ἐξαφανίζεται, ἡ ψυχή χωρίζεται ἀπό τό σῶμα.

Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 22 - 4 - 2015)