Ὁ ὅσιος Ἰωάννης ὁ Λαμπαδιστής (πρότυπο ὑπομονῆς στήν ἀναπηρία καί ἁγιότητος).

Ο όσιος Ιωάννης ο Λαμπαδιστής
ο θαυματουργός, ο εν Κύπρω

Α’

Όποιος επισκέπτεται το μαρτυρικό και πολύπαθο νησί της Κύπρου μας, έχει την αίσθηση ότι περπατά σε μια γη που ευωδιάζει από χριστιανική πίστη. Το μαρτυρεί αυτό η παρουσία πολλών εκατοντάδων ιερών Ναών και προσκυνημάτων. αλλά και ιερών Μονών που ξεπερνούν τις 200 όλες όσες κατά καιρούς άνθισαν. Αλλά και ο χορός των Αγίων της Κύπρου είναι πλουσιότατος. Πάνω από 600 είναι οι επώνυμοι και ανώνυμοι Άγιοί της που κοσμούν το Αγιολόγιό της. Είναι να απορεί κανείς πώς μπόρεσε ένα τόσο μικρό κομμάτι γης να αναδείξει τόσο πολλούς αγίους, μάρτυρες, ασκητές, πατέρες και ομολογητές της πίστεως, από την αρχή της χριστιανικής της ιστορίας μέχρι σήμερα.

Έναν από τους οσίους της, τον λαοφιλή άγιό της Ιωάννη τον Λαμπαδιστή (ή Λαμπαδό) θα μελετήσουμε, τον οποίο εορτάζουμε κάθε χρόνο στις 4 Οκτωβρίου.

Στη βόρεια πλευρά του πανέμορφου τοπίου της οροσειράς του Τροόδους και σε υψόμετρο 700 μ. βρίσκεται η ιστορική Μονή του οσίου Ιωάννου του Λαμπαδιστή, λαμπρό μνημείο παγκοσμίου κληρονομιάς. Εκεί βρίσκεται και ο τάφος του. Εκεί και η αργυρή τιμία λειψανοθήκη του με το θησαύρισμα της αγίας κάρας του. Εδώ καταφθάνουν πλήθη προσκυνητών για να παρακαλέσουν τον θαυματουργό άγιο Ιωάννη τον Λαμπαδιστή. Δεν πρόκειται για κάποιον γέροντα σεβάσμιο, αλλά για ένα νέο που μόλις στην ηλικία των 22 ετών είχε εκπληρώσει τον επί γης προορισμό του, και ο Κύριος τον κάλεσε κοντά του. Και η αγία μας Εκκλησία του χάρισε επάξια τον τίτλο του Οσίου, γιατί έζησε οσιακά και ασκητικά.

Έζησε τον 10ο αιώνα και σε περίοδο ειρηνική. Τότε που ο Βυζαντινός αυτοκράτορας Νικηφόρος Β’ Φωκάς (963-969) είχε ελευθερώσει το νησί από το ζυγό των Αράβων κατακτητών.

Η καταγωγή του Ιωάννη ήταν από ένα μικρό χωριό κοντά στην κωμόπολη Γαλάτα στην περιοχή Μιτσερού. Είχε την ευτυχία να ανατραφεί μέσα σε ιερατικό σπίτι, που απέπνεε βαθιά ευσέβεια και φόβο Θεού. Δεν ξεχνούσαν ποτέ οι ευλαβείς γονείς του, τόσο ο ιερεύς πατέρας του π. Κυριακός όσο και η μητέρα του η πρεσβυτέρα Άννα, ότι το μικρό και μονάκριβο παιδί που είχαν ήταν δώρο Θεού. Καρπός θαυματουργού προσευχής τους στο πρόβλημα της ατεκνίας τους.

Από μικρή ηλικία ο Ιωάννης αγάπησε πολύ τα ιερά γράμματα των θείων Γραφών όχι μόνο στη θεωρία, αλλά και στην πράξη. Ζούσε με υπακοή και αυστηρή πειθαρχία στο θέλημα του Κυρίου, καλλιεργώντας με ακρίβεια τις άγιες αρετές του Ευαγγελίου.
Κάποια μέρα έκοψε ένα τσαμπί σταφύλι από το αμπέλι πριν από τις 6 Αυγούστου, ημέρα που η αγία μας

Εκκλησία ευλογεί τις απαρχές των καρπών της αμπέλου. Τότε λοιπόν ο ακριβής και παραδοσιακός στο εκκλησιαστικό ήθος πατέρας του του έκαμε αυστηρή παρατήρηση και τον ερράπισε. Ο μικρός Ιωάννης, χωρίς να θιγεί, δέχθηκε ταπεινά και ευγνώμονα την πατρική τιμωρία του ιερέα πατέρα του. Του ζήτησε βαθιά συγγνώμη και έτρεξε στο αμπέλι και τοποθέτησε ξανά το κομμένο τσαμπί στη θέση του. Και εκείνο θαυματουργικά κόλλησε πάνω στο κλήμα!

Σε ηλικία 18 ετών - έφηβος πλέον ο Ιωάννης - πιέστηκε από τους γονείς του να αρραβωνιασθεί. Εκείνος όμως είχε αλλού στρέψει τα βλέμματά του. Προς τον Νυμφίο Χριστό. Σ' Αυτόν ήθελε να αφιερώσει τη ζωή του. Οι οικείοι της υποψήφιας νύφης όμως αντέδρασαν σκληρά στην απόφασή του και τον εκδικήθηκαν. Του πρόσφεραν κάποια μέρα φαγητό δηλητηριασμένο. Εκείνος ανυποψίαστος το γεύθηκε. Και αμέσως τυφλώθηκε.

Με υποδειγματική υπομονή δέχθηκε να σηκώσει ο Άγιος την φοβερή αυτή αδικία. Ατάραχος, χωρίς ίχνος εκδικήσεως προς τους δολίους εχθρούς του, χωρίς παράπονα κατά του Θεού, που επέτρεψε μια τόσο μεγάλη δοκιμασία, αναχωρεί ειρηνικός. Ξεκινά τώρα τη νέα του ζωή.

Β’

Παραδίδει τον εαυτό του στις πνοές του Αγίου Πνεύματος και έχοντας μαζί του ως βοηθό - υπηρέτη τον πιστό Ιωάννη έρχονται στη μαγευτική περιοχή της Μαραθάσας. Μέσα στην ησυχία της φύσεως, κάτω από το βλέμμα του παντεπόπτου Κυρίου και τη διαρκή προστασία των αγγέλων βιώνει ο Ιωάννης τον βαθύ του πόθο. Η ψυχή του βαθιά αναπαυμένη δοξολογεί ακατάπαυστα τον Κύριο και Θεό μας. Τέσσερα χρόνια θα παραμείνουν εδώ, με αυστηρή νηστεία, μελέτη και προσευχή. Μέσα στα ελάχιστα αυτά χρόνια ο νεότατος Ιωάννης θα παραγάγει πλούσια πνευματική καρποφορία. Η ζωή του ήταν μια ισχυρή ακτινοβολία θείας αγάπης προς όλους τους ανθρώπους της περιοχής του. Παρά τη μικρή του ηλικία διέθετε τόσο μεγάλη πίστη, ώστε οι προσευχές του θαυματουργούσαν. Άνθρωποι ασθενείς εθεραπεύοντο, πολλοί μετανοούσαν και άλλαζαν ζωή... Ο τυφλός Όσιος συνέχιζε με ταπείνωση να σκορπίζει το φως του Χριστού προς τους «εσκοτισμένους και πλανωμένους». Ο Κύριος εμεγαλύνετο...

Κάποια μέρα περπατούσαν με τον υπηρέτη του. Γύρω τους αβάσταχτη η ζέστη. Φοβερός ο καύσωνας. Νερό πουθενά. Και ο πιστός βοηθός του διψούσε. Και τότε με μια δυνατή προσευχή σαν άλλος Μωυσής έκαμε ο Όσιος ένα βράχο να ραγίσει και να αναβλύσει από μέσα του κρυστάλλινο νερό. Πηγή που τους ξεδίψασε. Και που μέχρι τώρα ξεδιψά, αλλά και αγιάζει με το νερό της περαστικούς και προσκυνητές, γνωστό σήμερα ως «αγίασμα του Λαμπαδιστού».

Ο Ιωάννης δεν επρόκειτο να μείνει τυφλός για πάντα. Λίγες ημέρες πριν από το θάνατό του ο πανάγαθος Κύριος εχάρισε το φως στον πιστό και αγαπημένο του φίλο και Όσιό του.
Λίγες ώρες πριν τον καλέσει ο Θεός για το ουράνιο ταξίδι, ύψωσε το βλέμμα του ο Όσιος και είδε τρεις μεγαλοπρεπείς χρυσόφτερους αετούς.

Ορισμένοι σχολίασαν το θέαμα αυτό ως σύμβολο της προστασίας και ευαρέσκειας του αγίου Τριαδικού Θεού που ερχόταν να παραλάβει την οσία και υπομονετική ψυχή του εκλεκτού του δούλου. Ο Όσιος έγειρε και κοιμήθηκε γαλήνια τον ύπνο του θανάτου. Τερμάτιζε ένδοξος και τιμημένος χωρίς να έχει χάσει καμία μάχη. Πάντα πολεμούσε με τον Χριστό στο πλευρό του, εμπνευστή και συμπαραστάτη του.

Ένας ακόμη Άγιος άφηνε τα εγκόσμια για να προστεθεί στο φωτεινό χορό των Κυπρίων Οσίων. Το αγιασμένο τίμιο Λείψανό του το κήδευσαν οι γονείς του, ο ιερέας πατέρας του και η μητέρα του στον ναό του αγίου Ηρακλειδίου στην περιοχή που ασκήτευε, με βαθιά συγκίνηση και ευγνωμοσύνη προς τον Θεό για το θείο δώρο που τους αξίωσε να γαλουχήσουν και να αναθρέψουν.

Αργότερα, στις αρχές του 11ου αιώνος, στη βόρεια πλευρά του ναού του αγίου Ηρακλειδίου κτίστηκε παρεκκλήσιο στο όνομα του οσίου Ιωάννη του Λαμπαδιστή. Εκεί ιδρύθηκε και Μονή που πήρε το όνομά του. Και στις μέρες μας η παρουσία του αγίου Ιωάννη γίνεται πόλος έλξεως χιλιάδων ευλαβών προσκυνητών. Και θαύματα επιτελούνται σε όσους με πίστη καταφεύγουν σ' αυτόν. Ιδιαίτερα ο Όσιος ελευθέρωνε δαιμονιζομένους από τα πονηρά πνεύματα.

Όσιος Ιωάννης ο Λαμπαδιστής. Γέννημα και καύχημα της Κύπρου, της «νήσου των Αγίων», αλλά γέννημα και θρέμμα και μιας ευλαβούς ιερατικής οικογενείας.

Ας μην εμποδίζουν οι γονείς τα παιδιά τους στο δρόμο της επιλογής τους. Πολύ να προσεύχονται να τα φωτίζει ο Θεός για να πορεύονται τον δρόμο του θείου θελήματος.

Για τους πολλούς το θείο θέλημα είναι η δημιουργία οικογένειας.

Για τους ελαχίστους ο δρόμος της αφιερώσεως. Για όλους όμως ανεξαιρέτως ο Θεός θέλει να βαδίζουμε το δρόμο της Αγιότητος. Αυτόν το δρόμο που τερματίζει στον ένδοξο Παράδεισο ας αγαπήσουμε όλοι. Και ας τον βαδίζουμε με συνέπεια και με χαρά με τις πρεσβείες όλων των Αγίων της Κύπρου μας και του οσίου Ιωάννου του Λαμπαδού.

ΠΗΓΗ: «Ο ΣΩΤΗΡ»
ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ
ΟΡΓΑΝΟ ΟΜΩΝΥΜΟΥ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ
Έτος 50όν  Αθήναι 1 Οκτωβρίου 2009  Αριθ. 1986 και
Έτος 50όν  Αθήναι 15 Οκτωβρίου 2009  Αριθ. 1987

http://www.impantokratoros.gr/ioannis-lambadistis.el.aspx