Μόνο τό ἐνδιαφέρον γιά τήν Ἐκκλησία θεραπεύει τόν ἄνθρωπο.

Πλῆθος ἀνθρώπων σήμερα ζοῦν σέ μία κατάσταση ἀμέλειας, ραθυμίας καί ἀδιαφορίας (ἀκηδίας) ὡς πρός τήν σωτηρία τους. Ἡ μή κίνηση πρός τόν Θεό κάνει τόν ἄνθρωπο ἄρρωστο.  Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι γίνονται καί παραμένουν ἄρρωστοι ψυχικά (μέ πλῆθος ψυχολογικά καί σωματικά προβλήματα) ἐφ’ ὅσον ζοῦν σ’ αὐτήν τήν κατάσταση τῆς ἀκηδίας, δηλ. τῆς ἀφροντισιᾶς γιά τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς τους.
Ἐάν ὁ ἄνθρωπος κινηθεῖ ἀγαπητικά πρός τόν Θεό,  ἐνδιαφερθεῖ γιά τήν ὀρθόδοξο πίστη καί ἐνταχθεῖ σωστά στήν Ἐκκλησία διά τῆς μετανοίας καί ἐξομολογήσεως, τότε θεραπεύεται ἀπό τά πάθη, τά ποικίλα «ψυχολογικά» καί τήν κατάθλιψη.

 «Εἶπεν ὁ Κύριος: «Μάθετε ἀπ’ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν» (Ματθ. κεφ. 11, στ. 29). Ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος ποὺ ζητάει ἀληθινά, πραγματικὰ νὰ ἀπαλλαγῇ ἀπὸ τὴν κατάθλιψη καὶ ὅλα τὰ ἄλλα, ποὺ τυρρανοῦν τὴν ψυχή του, ὀφείλει νὰ συνάψει συγγενικὴ σχέση μὲ τὸν Χριστόν, ὥστε νὰ μάθει, νὰ διδαχθεῖ αὐτὰ τὰ πολὺ ἁπλὰ λόγια. Δηλαδὴ ἀπόκτηση- γνώση τῆς πραότητος καὶ ταπεινώσεως τοῦ Χριστοῦ. Γιὰ τὸ πῶς μπορεῖ κάποιος νὰ συγγενέψει μὲ τὸν Χριστὸν μᾶς τὸ λέει ὁ ἴδιος ὁ Κύριος. «Ὅστις γὰρ ἂν ποιήσῃ τὸ θέλημα τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς, αὐτός μου ἀδελφὸς καὶ ἀδελφὴ καὶ μήτηρ ἐστίν.» (Ματθ. κεφ. 12, στιχ. 50.).

 Ἂς δοῦμε λοιπὸν τί μᾶς παραγγέλει ὁ Θεὸς Πατέρας τόσον στὸ Θαβώριον Ὄρος ὅσον καὶ στὸν Ἰορδάνη Ποταμό, ἤτοι στὴ Θείαν Μεταμόρφωσιν καὶ Ἁγίαν Βάπτισιν ἀντίστοιχα. «Οὗτός ἐστιν ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾯ εὐδόκησα· αὐτοῦ ἀκούετε» (Ματθ. κεφ. 17, στ. 5).

-Πῶς ἀρχίζει λοιπὸν ὁ Κύριός μας τὴν ἐπίγειον διδασκαλίαν Του;

-Μὲ τὰ ἴδια λόγια ποὺ καὶ ὁ Τίμιος Πρόδρομος ἑτοίμαζε τὴν ὁδόν Του γιὰ νὰ περπατήσει ἀνάμεσά μας. «Μετανοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. κεφ. 4, στ. 17), «μετανοεῖτε καὶ πιστεύετε ἐν τῷ εὐαγγελίῳ» (Μάρκ. κεφ. 1, στ. 15.)

Αὐτὸ πρακτικὰ κατανοεῖται ὡς ἑξῆς:

Ἀφοῦ ὁ ἄνθρωπος πιστεύσει μὲ ὅλην του τὴν καρδιὰ καὶ τὴν διάνοια τὸν Ἰησοῦν ὡς μοναδικὸν Σωτῆρα καὶ Λυτρωτὴν καὶ γίνει μέλος τῆς Ἁγίας Του Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας διὰ τοὺ Ἁγίου Ὀρθοδόξου Βαπτίσματος καὶ Χρίσματος, τότε καθημερινὰ μὲ πλήρη γνώση καὶ ἁγία προσπάθεια τήρησης τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ, χρησιμοποιεῖ πυκνὰ συχνὰ (κυρίως στὴν ἀρχὴ) τὴν ἁγία Ἐξομολόγηση, χωρὶς τῆς ὁποίας δὲν ὑπάρχει ἀνάπαυση.

Ἔτσι μὲ τὴν καθοδήγηση ἔμπειρου πνευματικοῦ πατέρα διὰ τῆς μετανοίας ἀπεκδύεται τὰ πάθη, ἀποκτᾷ σιγὰ-σιγὰ καθαρή καὶ ἁγνὴ ψυχή, ἁγνὸ καὶ παρθενικὸ σῶμα. Γίνεται κατὰ Χάριν ναὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

 Ἐπειδὴ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι ὁ Παράκλητος καὶ ὁ Χριστός μας φῶς ἐκ φωτός, ἡ ψυχὴ καὶ ἡ καρδιὰ τοῦ μετανοοῦντος γεμίζουν παράκληση καὶ φῶς.

 - Ποῦ νὰ βροῦν θέση τότε λύπη, στεναγμός, ἀγωνία, θλίψη, κατάθλιψη, ἢ ἄλλοι λογισμοί, ποὺ ταλαιπωροῦν τὸν νοῦ καὶ τὸ σῶμα;

Ἐξαφανίζονται χωρὶς καμμία ἄλλη προσπάθεια, χωρὶς χάπια.

Ἡ καρδιὰ γίνεται Παράδεισος καὶ οἱ ὅποιες ἐπιθέσεις μὲ διάφορες φοβίες φέρνει ὁ Σατανᾶς ἀχρηστεύονται, γίνονται καταγέλαστες. Θεέ μου, εἶναι ὅλα τόσο ἁπλά, ὅταν Σὲ ἀγαπήσουμε ἀληθινὰ καὶ Σοῦ ἐμπιστευθοῦμε τὰ πάντα στὴν ζωή μας! Ἡ ἄγνοια ὅμως τῶν πολλῶν εἶναι αὐτή, ποὺ δυσκολεύει καὶ πολλὲς φορὲς καταστρέφει τὴν χαρά, τὴν ἀνάπαυσή μας»[1].

Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

http://Hristospanagia3.blogspot.com

---

[1] Πρβλ. Πρεσβυτέρου Ἀθανασίου Μηνᾶ,Λίγα λόγια βοηθητικά, θεραπευτικὰ γιὰ τοὺς Ἔχοντας καταθλίψη, ἄγχος φοβία καὶ ἀνασφάλεια, http://www.orthros.org/Greek/Keimena/K_PeriKatathlipsews.htm