ΑΓΙΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΜΠΡΙΑΝΤΣΑΝΙΝΟΦ.
ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ Ο ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΣ
Σχετικά με τον δάσκαλο του, ό π. Σεραφείμ έγραψε: «Ή άποψη του αρχιεπισκόπου Άβερκίου σχετικά με τον σύγχρονο κόσμο ήταν φρόνιμη, ακριβής και τελείως εμπνευσμένη από την Άγια Γραφή και τούς άγιους Πατέρες της Εκκλησίας: Δίδασκε πώς ζούμε στην εποχή της αποστασίας, της έκπτωσής μας από την αληθινή χριστιανοσύνη, όπου τον " μυστήριο της ανομίας" έχει εισέλθει στο τελευταίο στάδιο της προετοιμασίας για τον "άνθρωπο της αμαρτίας", τον Αντίχριστο».
Όπως και ό π. Σεραφείμ, ό αρχιεπίσκοπος Άβέρκιος είχε κάνει μία εκτεταμένη μελέτη της φιλοσοφικής ρίζας της αποστασίας. Ό π. Σεραφείμ σημείωνε: «Ό αρχιεπίσκοπος Αβέρκιος ιχνηλάτησε την ανάπτυξη αυτής της αποστασίας, ιδιαίτερα από την εποχή τού σχίσματος της Εκκλησίας της Ρώμης (1054), μέσα από την περίοδο του Ουμανισμού, της Αναγέννησης και της Μεταρρύθμισης, της Γαλλικής Επανάστασης, του υλισμού του 19ου αιώνα και του Κομμουνισμού, με αποκορύφωμα την Ρωσική Επανάσταση του 1917, ή οποία απομάκρυνε τον τελευταίο μεγάλο εμπόδιο στην εργασία του "μυστηρίου της ανομίας" και στον ερχομό του Αντίχριστου».
Όπως έχουμε δει, ό αρχιεπίσκοπος Άβέρκιος ήταν στην ίδια πνευματική γραμμή με τον Ρώσο προφήτη του 19ου αιώνα, τον άγιο Θεοφάνη τον έγκλειστο, του οποίου τις προφητείες -σαν κι αυτές του σύγχρονου του αγίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνοφ- είδε να εκπληρώνονται γύρω του.
Ό άγιος Θεοφάνης είχε προφητέψει την πτώση του ορθόδοξου Τσάρου και τα τρομερά επακόλουθα της, τα όποια είπε πρέπει να έρθουν σαν τιμωρία για την απιστία, ελευθεροφροσύνη, ανηθικότητα, και βλασφημία μεταξύ των συμπατριωτών του. «Όταν ή βασιλική εξουσία πέσει», είχε πει ό άγιος Θεοφάνης, «και ό κόσμος παντού ιδρύει δημοκρατίες, τότε θα υπάρξει χώρος για τον Αντίχριστο να δράσει. Δεν θα είναι δύσκολο για τον Σατανά να προετοιμάσει φωνές για την άρνηση του Χριστού, όπως έδειξε ή πείρα από την Γαλλική Επανάσταση. Δεν θα υπάρχει κανείς για να προβάλει μια αποφασιστική αντίδραση, ένα επιτακτικό βέτο. Και έτσι όταν τέτοια καθεστώτα, κατάλληλα για τις επιδιώξεις του Αντίχριστου θα έχουν ιδρυθεί παντού, τότε ό Αντίχριστος θα εμφανιστεί».
Ακριβώς αυτό ήταν πού ό αρχιεπίσκοπος Άβέρκιος είδε να συμβαίνει στον σύγχρονο κόσμο. «Ό θεμελιώδης στόχος των υπηρετών του επερχόμενου Αντίχριστου», έγραφε, «είναι να καταστρέψουν τον παλαιό κόσμο με τα προγενέστερα "πιστεύω»" και "προκαταλήψεις" του, προκειμένου να ιδρύσουν στην θέση του ένα νέο κόσμο, κατάλληλο για να δεχθεί τον "νέο ιδιοκτήτη" πού προσεγγίζει, ό όποιος θα πάρει την θέση του Χριστού για τον κόσμο και θα τούς δώσει την γη την οποία ό Χριστός δεν τούς έδωσε». Με τα λόγια του αγίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνοφ, «Ό Αντίχριστος θα είναι τον λογικό, δίκαιο και φυσικό αποτέλεσμα της γενικής ηθικής και πνευματικής κατεύθυνσης τής ανθρωπότητας».
Όπως ό αγαπημένος του άγιος Ιωάννης τής Κρονστάνδης, ό αρχιεπίσκοπος Άβέρκιος βρήκε πώς τον πιο δύσκολο πράγμα να υπομείνεις ως ορθόδοξος ποιμένας ήταν να υπομένεις τον φαινομενικό θρίαμβο του κακού στον κόσμο.
Είδε χριστιανούς από όλες τις Ομολογίες «να ακολουθούν την εποχή», ασυναίσθητα να συνεργάζονται με τούς υπηρέτες του ερχόμενου Αντίχριστου με τον να κηρύττουν ανθρωπιστικές, χιλιαστικές ιδέες τής «προόδου του κόσμου» και την γήινη μακαριότητα - ιδέες οι όποιες εμφανίζονται να έχουν κίνητρο την «χριστιανική αγάπη», αλλά οι όποιες είναι στην πραγματικότητα πολύ μακριά από τον αληθινό Χριστιανισμό.
Ό αρχιεπίσκοπος Άβέρκιος πληγωνόταν στην καρδιά όταν έβλεπε ορθόδοξους ηγέτες να προσπαθούν να διατηρούν επαφή με αυτές τις τάσεις τής αποστασίας για χάρη τής «οικουμενικής» προόδου, συνεισφέροντας έτσι στον «νέο Χριστιανισμό» του Αντίχριστου - ένα «Χριστιανισμό χωρίς τον Σταυρό».
Από την εποχή πού ήταν στο Τζόρντανβιλ, ό π. Γερμανός θυμάται πώς κάποτε, καθώς εργαζόταν στο γραφείο του Σεμιναρίου, άκουσε τον αρχιεπίσκοπος Άβέρκιο να πηγαινοέρχεται για αρκετή ώρα στον διάδρομο. «Ολοφάνερα ή σεβασμιότητά του βασανίζεται από κάτι», παρατήρησε ό π. Βλαδίμηρος, ό όποιος δούλευε στο γραφείο εκείνη την ώρα.
Ό π. Γερμανός (τότε αδελφός Γκλέμπ), πήγε έξω για να ελέγξει. Καθώς πλησίαζε τον αρχιεπίσκοπος, τον βρήκε σε βαθιά περίσκεψη. «Ω αδελφέ Γκλέμπ», είπε ό αρχιεπίσκοπος, κοιτάζοντας ψηλά με βλέμμα ανήσυχος, «σκεφτόμουν... ό όρος "Ορθοδοξία" δεν είναι πια κάτι βαρυσήμαντο σήμερα.
Τον "αν-ορθόδοξο" είναι κάτι πού συγκαλύπτεται πίσω από την εξωτερική μάσκα τής Ορθοδοξίας. Υπάρχει μία ανάγκη να επινοήσουμε μία νέα φράση για αυτό πού εμείς αποκαλούμε Ορθοδοξία, ακριβώς όπως κάποτε υπήρχε ή ανάγκη να επινοήσουμε τον όρο "Ορθοδοξία" - και αυτό δεν είναι τόσο εύκολο».
Ό π. Γερμανός επίσης θυμάται πώς ό αρχιεπίσκοπος Άβέρκιος, προσπαθώντας τόσο απεγνωσμένα να μεταδώσει την γλυκύτητα του απόκοσμου Χριστιανισμού στους ορθόδοξους χριστιανούς οι όποιοι έχαναν τον «άλας» τους, μπορούσε να κλαίει με συντριβή καθώς έκανε τα κηρύγματά του.
Δάκρυα κυλούσαν στα μάγουλα του δίκαιου αρχιερέα καθώς ακούραστα κήρυττε σε όμορφη, κλασική ρωσική γλώσσα.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, όταν ό αρχιεπίσκοπος Άβέρκιος, ήταν ήδη άρρωστος και πλησίαζε τον τέλος του, οι ποιμαντικές του προτροπές ήταν πιο ισχυρές από ποτέ. Διαβάζοντας τα άρθρα του στην Πραβοσλάβναγια Ρούς, ό π. Σεραφείμ και ό π. Γερμανός χαίρονταν να βλέπουν αυτόν τον σεβάσμιο ιεράρχη να μιλάει ανοιχτά, όχι μόνο σχετικά με τούς ξεκάθαρους φόβους του για την Ορθοδοξία από τον οικουμενισμό, την καινοτομία και τον χιλιασμό, αλλά επίσης σχετικά με τα δυσδιάκριτα προβλήματα της Εκκλησίας για τα όποια λίγοι, όπως φαίνεται, θέλανε να παραδεχτούν και να μιλήσουν σχετικά.
Ό αρχιεπίσκοπος μιλούσε για την πνευματική απονέκρωση ή οποία έρπει προς τα μέσα όταν αρχίζουμε να βλέπουμε την Εκκλησία πρωτίστως σαν έναν εγκόσμιο οργανισμό, καθώς και για την πολιτική της Εκκλησίας ή όποια υπεισέρχεται στην εκκλησιαστική ζωή κάτω από τον ένδυμα της ενάρετης «ορθότητας».
«Ή αληθινή Ορθοδοξία», έγραψε, «είναι ξένη προς κάθε άγονη τυπολατρία. Σε αυτή δεν υπάρχει τυφλή έμμονή στο "γράμμα του νόμου", γιατί είναι "πνεύμα και ζωή" (Ίωάν. 6:63). Εκεί όπου, από μία εξωτερική και επίσημη άποψη, καθετί φαίνεται εντελώς σωστό και αυστηρά νόμιμο, δεν σημαίνει πώς είναι έτσι και στην πραγματικότητα».
ΒΙΒΛΙΟΓ ΠΑΤΗΡ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΡΟΟΥΣ . Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ . ΤΟΜΟΣ Γ.
http://apantaortodoxias.blogspot.com/2011/06/blog-post_10.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου