Ο γέροντας
Αμβρόσιος απ’ τήν Όπτινα ρώτησε έναν επισκέπτη, εάν πιστεύει ότι υπάρχει ο
διάβολος. Κι όταν πήρε θετική απάντηση, αφηγήθηκε τό εξής περιστατικό:
«Βλέπετε, κάποιοι αρνούνται αυτή τήν πίστη καί θεωρούν ότι ο διάβολος δεν είναι
τίποτα άλλο από προσωποποίηση των παθών μας. Τέτοιες σκέψεις μας βάζει ο ίδιος ο εχθρός τής ανθρωπότητας γιά να τόν αρνούνται οι άνθρωποι οπότε αυτός να δρά
πιό ελεύθερα πάνω τους. Όμως πιθανόν νά διαβάσατε στην εφημερίδα, πώς σέ κάποια
σπίτια συμβαίνουν παράξενα πράγματα: πετούν αντικείμενα από μόνα τους, ακούγονται
θόρυβοι καί πολλά παρόμοια.
Αυτή είναι η δράση των κακών πνευμάτων. Νά τί
συνέβη μία φορά:Στίς παραμονές της νηστείας κάθονταν μιά παρέα αξιωματικών καί ανάμεσά τους ο γέροντας στρατιωτικός ιερέας. Αρχισε συζήτηση γιά τά δαιμόνια.
Όλοι οι αξιωματικοί ηρνούντο την ύπαρξή τους καί τό χλεύαζαν ως προκατάληψη που
παρέμεινε απ’ τό Μεσαίωνα. Ο ιερέας άκουγε γιά πολύ ώρα καί τελικά είπε:
“Εσείς, κύριοι, δέν πιστεύετε ότι υπάρχουν δαιμόνια καί νομίζετε ότι αυτό είναι
παραμύθι.
Μήπως κάποιος από σάς θά ήθελε, επάνω στόν εαυτό του νά δοκιμάσει αν
όντως υπάρχουν δαιμόνια;”. “Ναί”, είπε ένας κάπως μεγαλύτερος αξιωματικός.
“Ελάτε μαζί μου”, του είπε ο ιερέας. Πήγε ο άξιωματικός στό σπίτι του ιερέα κι
αυτός του έδωσε να διαβάζει τό προσευχητάριο, ιδιαίτερα τίς προσευχές πρός την
Παναγία Θεοτόκο (τίς προσευχές πρός τη Θεοτόκο, παρατήρησε ο γέροντας Αμβρόσιος
ότι ο διάβολος τίς μισεί ιδιαίτερα). Πρόσταξε λοιπόν ο ιερέας τόν αξιωματικό ν’
αρχίσει να διαβάζει τό προσευχητάριο άπ’ την Καθαρά Δευτέρα και μάλιστα
κλειδωμένος στό δωμάτιο. Ο αξιωματικός έτσι κι έκανε.
Όταν άρχισε ο αξιωματικός
να διαβάζει τίς προσευχές, αισθάνθηκε ανατριχίλα σα να περπατούν μυρμήγκια πάνω
στην πλάτη του. Την Τρίτη ξαναδιάβασε. Τότε ακόμα πιό δυνατά αισθάνθηκε ανατριχίλα, φρίκη καί ακόμα περισσότερο πώς τά μυρμήγκια περπατούν πάνω στήν
πλάτη του, ενώ τα μαλλιά του ανασηκώθηκαν. Αισθάνθηκε ακόμα σά να περπατά
κάποιος γύρω του. Τήν τρίτη μέρα πάλι άρχισε να διαβάζει, όμως τότε άκουσε
ξεκάθαρα τό περπάτημα κάποιου στό δωμάτιο, μετά απ’ αυτό κύμα ισχυρού καί κρύου ανέμου να τον χτυπά καί ξαφνικά άκουσε χλευαστική καί άγρια κραυγή: “'Ώστε κι
εσύ ήρθες στο προσευχητάριο!”. Ό αξιωματικός πήδησε τρομαγμένος, ξεκλείδωσε τήν
πόρτα, έτρεξε στόν ιερέα καί τού είπε: “Τώρα, πιστεύω ότι υπάρχουν δαιμόνια!”
(Ψυχωφέλημα Αναγνώσματα, 1903, II σελ. 219).
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ . ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΧΡΟΕΣ
http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2016/11/blog-post_92.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου