Ἀπό τό Συναξάρι – Ἡ ἁγία Σχολαστική, ἀδελφή τοῦ ἁγίου Βενεδίκτου

Δίδυμη αδελφή του αγίου Βενεδίκτου, του πατριάρχη των μοναχών της Δύσης (14 Μαρτίου), η αγία Σχολαστική ήταν καθ’ όλα ενάμιλλος και συνεργάτιδα του αδελφού της. Αφιερωμένη από μικρή στον Θεό, όπλισε την ψυχή της με όλες τις άγιες αρετές για να γίνει αντάξια νύμφη του Χριστού. Όταν ο άγιος Βενέδικτος πήγε να εγκατασταθεί στο Σουμπιάκο στο Μόντε Κασίνο, εκείνη εγκατέλειψε την κοινότητα των παρθένων, όπου ζούσε, για να μείνει κοντά εκεί, ώστε να επωφελείται από τις διδαχές του αγίου. Ο Βενέδικτος, ωστόσο, δέχτηκε να βλέπει την αδελφή του μια φορά μόνο τον χρόνο, πριν την Τεσσαρακοστή, σε ένα σπιτάκι που βρισκόταν μεταξύ του μοναστηριού και της κατοικίας της αγίας. Περνούσαν λοιπόν όλη την ημέρα με συζητήσεις πνευματικές για τα μυστήρια της θείας ζωής που έχει επαγγελθεί σε όσους θα έχουν φέρει εις πέρας τον αγώνα τον καλόν, και την εσπέρα μετά από ένα λιτό γεύμα επέστρεφαν πίσω.

Το 543, φθάνοντας η μέρα της ετήσιας αυτής συνάντησης, αφού άκουσε άπληστα τα λόγια του αδελφού και εν Θεώ πατρός της για ώρες, η αγία Σχολαστική του είπε την ώρα του αποχαιρετισμού: «Σας παρακαλώ να μην φύγετε απόψε, για να μπορέσουμε να μιλήσουμε ως το πρωί για τις τρυφές του Παραδείσου». –«Μα τι λέτε, αδελφή μου», απήντησε ο Βενέδικτος, «δεν μπορώ με τίποτε να περάσω τη νύχτα έξω από το μοναστήρι μου».

Η αγία, θλιμμένη από την άρνηση αυτή, έσκυψε και έκρυψε το πρόσωπό της μέσα στα χέρια της, για να παρακαλέσει τον Θεό με δάκρυα. Ο Θεός κατελήφθη από οίκτο και εκπλήρωσε αμέσως το αίτημα της κάνοντας να ξεσπάσει στον μέχρι εκείνη τη στιγμή γαλήνιο ουρανό μια τρομερή καταιγίδα. Η κατακλυσμιαία βροχή εμπόδισε τον Βενέδικτο και τον μοναχό που τον συνόδευε να περάσουν το κατώφλι της πόρτας κι έτσι αναγκασμένοι από την αγάπη της αγίας να παραμείνουν, πέρασαν όλη τη νύχτα συζητώντας για την πνευματική ζωή και τη μακαριότητα των εκλεκτών.

Την άλλη μέρα αποχωρίστηκαν για να πάει ο καθένας στη μονή του. Τρεις μέρες αργότερα, ενώ ο Βενέδικτος στεκόταν στο παράθυρο του κελλιού του, είδε την ψυχή της αδελφής του να πετάει προς τον ουρανό με τη μορφή περιστεράς. Αναπέμποντας ευχαριστία στον Θεό, ο άγιος Πατέρας έστειλε τους μοναχούς του να αναζητήσουν το σώμα της για να το ενταφιάσουν στον τάφο που είχε ανοιχθεί για λογαριασμό του, με σκοπό τα σώματά τους να ενωθούν στον θάνατο όπως είχαν κάνει οι ψυχές τους στη ζωή αυτή.

(Από το βιβλίο : “Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας”, υπό Ιερομονάχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου. Φεβρουάριος. Εκδόσεις “Ίνδικτος”)

(Πηγή ηλ. κειμένου: koinoniaorthodoxias.org)

http://alopsis.gr/%ce%bf%ce%bb%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf-%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%b1%ce%be%ce%ac%cf%81%ce%b9-%ce%b7-%ce%b1%ce%b3%ce%af%ce%b1-%cf%83%cf%87%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b1%ce%b4%ce%b5/