ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Ἡμέρας. Παρ. ιγ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Β΄ Κορ. ια΄ 5-21).
Β Κορ. 11,5 λογίζομαι γὰρ μηδὲν
ὑστερηκέναι τῶν ὑπερλίαν ἀποστόλων.
Β Κορ. 11,5 Τωρα όμως διατί δίδετε προσοχήν εις αγνώστους και
αδοκίμους διδασκάλους; Διατί φρονώ ότι εγώ δεν έχω υπολειφθή καθόλου εις την
διδασκαλίαν και στο έργον του Ευαγγελίου (και δεν έχω υπολειφθή καθόλου), ούτε
από τους πιο μεγάλους μεταξύ των Αποστόλων.
Β Κορ. 11,6 εἰ δὲ καὶ
ἰδιώτης τῷ λόγῳ, ἀλλ᾿ οὐ τῇ γνώσει, ἀλλ᾿
ἐν παντὶ φανερωθέντες ἐν πᾶσιν εἰς ὑμᾶς.
Β Κορ. 11,6 Και αν ακόμη παραδεχθώ, ότι είμαι απλούς, άκομψος,
χωρίς ρητορείαν εις την διδασκαλίαν μου, δεν είμαι όμως πτωχός και άπειρος κατά
την γνώσιν. Αλλ' εις κάθε περίστασιν, είτε δρων είτε διδάσκων, είτε ενεργών,
εφανερώθημεν εις σας (ποίο είμεθα, ότι δηλαδή δεν είμεθα καθόλου κατώτεροι από
τους άλλους Αποστόλους).
Β Κορ. 11,7 Ἢ ἁμαρτίαν ἐποίησα
ἐμαυτὸν ταπεινῶν ἵνα ὑμεῖς ὑψωθῆτε,
ὅτι δωρεὰν τὸ τοῦ Θεοῦ εὐαγγέλιον εὐηγγελισάμην
ὑμῖν;
Β Κορ. 11,7 Η μήπως διέπραξα αμαρτίαν κηρύττων το Ευαγγέλιον του
Θεού δωρεάν και εταπείνωνα τον εαυτόν μου εργαζόμενος με τα ίδιά μου τα χέρια,
δια να υψωθήτε και δοξασθήτε κατά τον Χριστόν;
Β Κορ. 11,8 ἄλλας ἐκκλησίας
ἐσύλησα λαβὼν ὀψώνιον πρὸς τὴν ὑμῶν
διακονίαν, καὶ παρὼν πρὸς ὑμᾶς καὶ ὑστερηθεὶς
οὐ κατενάρκησα οὐδενός·
Β Κορ. 11,8 Αλλας Εκκλησίας εγύμνωσα παίρνοντας από αυτάς τα μέσα
της συντηρήσεώς μου, δια να εξυπηρετήσω όμως σας αδαπάνως. Και όταν εζούσα
μεταξύ σας και ευρέθην εις στέρησιν και στενοχωρίαν, δεν επεβάρυνα κανένα σας.
Β Κορ. 11,9 τὸ γὰρ ὑστέρημά
μου προσανεπλήρωσαν οἱ ἀδελφοὶ ἐλθόντες ἀπὸ
Μακεδονίας· καὶ ἐν παντὶ ἀβαρῆ ὑμῖν
ἐμαυτὸν ἐτήρησα καὶ τηρήσω.
Β Κορ. 11,9 Διότι την στέρησίν μου την ικανοποίησαν και την
ανεπλήρωσαν με το παραπάνω οι αδελφοί, όταν ήλθαν από την Μακεδονίαν. Και εις
κάθε τι επρόσεξα να μη σας γίνω βάρος και στο μέλλον το ίδιο θα προσέξω.
Β Κορ. 11,10 ἔστιν ἀλήθεια
Χριστοῦ ἐν ἐμοὶ ὅτι ἡ καύχησις αὕτη οὐ
φραγήσεται εἰς ἐμὲ ἐν τοῖς κλίμασι τῆς Ἀχαΐας.
Β Κορ. 11,10 Υπάρχει μέσα μου η αλήθεια του Χριστού και την αλήθειαν
σας λέγω πάντοτε. Σας λέγω, λοιπόν, ότι αυτή η καύχησίς μου, που δεν σας έγινα
βάρος, δεν θα αποστομωθή και δεν θα ανακοπή ποτέ, όσον εξαρτάται από εμέ, εις
τα μέρη της Αχαΐας.
Β Κορ. 11,11 διατί; ὅτι οὐκ ἀγαπῶ
ὑμᾶς; ὁ Θεὸς οἶδεν·
Β Κορ. 11,11 Διατί δεν θα αποστομωθή; Μηπως επειδή δεν σας αγαπώ; Ο
Θεός ξεύρει πόσον σας αγαπώ.
Β Κορ. 11,12 ὃ δὲ ποιῶ,
καὶ ποιήσω, ἵνα ἐκκόψω τὴν ἀφορμὴν τῶν
θελόντων ἀφορμήν, ἵνα ἐν ᾧ καυχῶνται εὑρεθῶσι
καθὼς καὶ ἡμεῖς.
Β Κορ. 11,12 Αυτό δε που κάμνω τώρα, το ότι δηλαδή κηρύττω αδαπάνως
το Ευαγγέλιον, θα το κάνω και στο μέλλον, δια να κόψω κάθε αφορμήν εκείνων, που
θέλουν να καυχώνται και ζητούν να σας πείσουν ότι ευρίσκονται εις ίσην μοίραν
και στο αυτό επίπεδον, που ευρισκόμεθα και ημείς, ισχυριζόμενοι ότι παίρνουν
χρήματα από σας, διότι το ίδιον τάχα κάμνομεν και ημείς.
Β Κορ. 11,13 οἱ γὰρ τοιοῦτοι
ψευδαπόστολοι, ἐργάται δόλιοι, μετασχηματιζόμενοι εἰς ἀποστόλους
Χριστοῦ.
Β Κορ. 11,13 Διότι οι τοιούτοι κήρυκες είναι ψευδαπόστολοι, δόλιοι
εργάται, οι οποίοι υποκρίνονται και παίρνουν την εξωτερικήν μορφήν, ώστε να
φαίνωνται ότι τάχα είναι απόστολοι του Χριστού.
Β Κορ. 11,14 καὶ οὐ
θαυμαστόν· αὐτὸς γὰρ ὁ σατανᾶς
μετασχηματίζεται εἰς ἄγγελον φωτός.
Β Κορ. 11,14 Και αυτό βέβαια δεν είναι παράδοξον· διότι και αυτός ο
ίδιος ο σατανάς υποκρίνεται και μεταβάλλεται μερικές φορές κατά την εμφάνησιν
και συμπεριφοράν εις άγγελον φωτός.
Β Κορ. 11,15 οὐ μέγα οὖν εἰ
καὶ οἱ διάκονοι αὐτοῦ μετασχηματίζονται ὡς
διάκονοι δικαιοσύνης, ὧν τὸ τέλος ἔσται κατὰ τὰ ἔργα
αὐτῶν.
Β Κορ. 11,15 Δεν είναι, λοιπόν, μεγάλο πράγμα, εάν και οι υπηρέται
του σατανά παρυσιάζωνται υποκριτικά και συμπεριφέρωνται σαν να είναι υπηρέται δικαιοσύνης.
Το κατάντημα όμως και το τέλος αυτών θα είναι ανάλογον προς τα πονηρά των έργα.
Β Κορ. 11,16 Πάλιν λέγω, μὴ τίς με
δόξῃ ἄφρονα εἶναι· εἰ δὲ μή γε, κἂν ὡς
ἄφρονα δέξασθέ με, ἵνα κἀγὼ μικρόν τι καυχήσωμαι.
Β Κορ. 11,16 Παλιν λέγω και επανσαλαμβάνω, ας μη με νομίση κανείς
απερίσκεπτον και άκριτον. Ει δ' άλλως και αν με θεωρήσετε ως απερίσκεπτον,
θεωρήσατέ με επί τέλους, δια να καυχηθώ και εγώ ολίγον.
Β Κορ. 11,17 ὃ λαλῶ οὐ
λαλῶ κατὰ Κύριον, ἀλλ᾿ ὡς ἐν ἀφροσύνῃ,
ἐν ταύτῃ τῇ ὑποστάσει τῆς καυχήσεως.
Β Κορ. 11,17 Αυτό που θα σας πω δια τον εαυτόν μου δεν το λέγω
σύμφωνα με την εντολήν του Κυρίου, (ο οποίος διέταξε, ότι και αν τηρήσωμεν όλα
όσα είπε, πρέπει πάλιν να λέγωμεν ότι είμεθα άχρηστοι δούλοι). Αλλά θα σας
ομιλήσω σαν να παραλογίζωμαι, με την βεβαιότητα όμως ότι εις την πραγματικότητα
έχω και εγώ λόγους να καυχώμαι.
Β Κορ. 11,18 ἐπεὶ πολλοὶ
καυχῶνται κατὰ τὴν σάρκα, κἀγὼ καυχήσομαι.
Β Κορ. 11,18 Αφού άλλωστε πολλοί καυχώνται δια τα σωματικά και
κοσμικά προσόντα των, θα καυχηθώ και εγώ.
Β Κορ. 11,19 ἡδέως γὰρ ἀνέχεσθε
τῶν ἀφρόνων φρόνιμοι ὄντες·
Β Κορ. 11,19 Διότι γνωρίζω άλλωστε, ότι ευχαρίστως ανέχεσθε σστους
άφρονας να καυχώνται, αν και είσθε συνετοί και φρόνιμοι.
Β Κορ. 11,20 ἀνέχεσθε γὰρ εἴ
τις ὑμᾶς καταδουλοῖ, εἴ τις κατεσθίει, εἴ τις
λαμβάνει, εἴ τις ἐπαίρεται, εἴ τις ὑμᾶς εἰς
πρόσωπον δέρει.
Β Κορ. 11,20 Και ανέχεσθε πράγματι, εάν κανείς σας υποδουλώνη και σας
κάμνη όργανα του, εάν κανείς κατατρώγη τα αγαθά σας, εάν κανείς σας παγιδεύη
και σας τυλίγη εις τα σχέδιά του, εάν κανείς αλαζονεύεται απέναντί σας και σ*ς
θέτη εις κατωτέραν μοίραν, εάν κανείς σας δέρνη στο πρόσωπον.
Β Κορ. 11,21 κατὰ ἀτιμίαν
λέγω, ὡς ὅτι ἡμεῖς ἠσθενήσαμεν. ἐν ᾧ
δ᾿ ἄν τις τολμᾷ, ἐν ἀφροσύνῃ λέγω, τολμῶ
κἀγώ.
Β Κορ. 11,21 Προς εντροπήν και ταπείνωσίν μου το λέγω, σαν να
υπήρξαμεν ημείς ασθενείς και αδύνατοι μεταξύ σας, και δεν μπορούσαμε τάχα να
κάμωμεν όσα οι ψευδαπόστολοι σας έκαμαν. Σας λέγω όμως τούτο· εις οτιδήποτε
τολμά να καυχηθή κανείς τολμώ και εγώ-με αφροσύνην το λέγω αυτό.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ
ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Ἡμέρας. Παρ. ιγ΄ ἑβδ. Ματθ. (Μρ. δ΄ 1-9).
Μαρκ. 4,1 Καὶ πάλιν ἤρξατο
διδάσκειν παρὰ τὴν θάλασσαν· καὶ συνήχθη πρὸς αὐτὸν
ὄχλος πολύς, ὥστε αὐτὸν ἐμβάντα εἰς τὸ
πλοῖον καθῆσθαι ἐν τῇ θαλάσσῃ· καὶ πᾶς
ὁ ὄχλος πρὸς τὴν θάλασσαν ἐπὶ τῆς γῆς
ἦσαν.
Μαρκ. 4,1 Και πάλιν ήρχισε να διδάσκη ο Ιησούς εις την
παραλίαν. Και εμαζεύθηκε πολύς λαός, δια να τον ακούση, ώστε αυτός ηναγκάσθη να
ανεβή στο πλοίον και να καθίση εις αυτό μέσα εις την θάλασσαν. Ολος δε ο λαός
ευρίσκετο εις την ξηράν πλησίον της θαλάσσης.
Μαρκ. 4,2 καὶ ἐδίδασκεν
αὐτοὺς ἐν παραβολαῖς πολλά, καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς
ἐν τῇ διδαχῇ αὐτοῦ·
Μαρκ. 4,2 Και τους εδίδασκε πολλά με παραβολάς και τους έλεγεν
εις την διδασκαλίαν του·
Μαρκ. 4,3 ἀκούετε. ἰδοὺ
ἐξῆθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι.
Μαρκ. 4,3 “Ακούσατε με προσοχήν. Ιδού εβγήκε ο γεωργός να
σπείρη.
Μαρκ. 4,4 καὶ ἐγένετο ἐν
τῷ σπείρειν ὃ μὲν ἔπεσεν ἐπὶ τὴν ὁδόν,
καὶ ἦλθον τὰ πετεινὰ καὶ κατέφαγον αὐτό·
Μαρκ. 4,4 Και καθώς έσπερνε ένα μέρος του σπόρου έπεσε στον
δρόμον και ήλθαν τα πτηνά και τον κατέφαγαν.
Μαρκ. 4,5 καὶ ἄλλο ἔπεσεν
ἐπὶ τὸ πετρῶδες, ὅπου οὐκ εἶχε γῆν
πολλήν, καὶ εὐθέως ἐξανέτειλε διὰ τὸ μὴ ἔχειν
βάθος γῆς,
Μαρκ. 4,5 Και άλλο έπεσεν εις έδαφος πετρώδες, όπου δεν είχε
πολύ χώμα και αμέσως εβλάστησε, διότι δεν είχε βάθος γης.
Μαρκ. 4,6 ἡλίου δὲ ἀνατείλαντος
ἐκαυματίσθη, καὶ διὰ τὸ μὴ ἔχειν ῥίζαν
ἐξηράνθη·
Μαρκ. 4,6 Οταν δε ανέτειλε ο ήλιος, εκαψαλίσθηκε από τον
καύσωνα και επειδή δεν είχε ρίζαν εξηράθηκε.
Μαρκ. 4,7 καὶ ἄλλο ἔπεσεν
εἰς τὰς ἀκάνθας, καὶ ἀνέβησαν αἱ ἄκανθαι
καὶ συνέπνιξαν αὐτό, καὶ καρπὸν οὐκ ἔδωκε·
Μαρκ. 4,7 Και άλλο έπεσεν εις τα αγκάθια· εβλάστησαν δε και
εμεγάλωσαν τα αγκάθια, το έπνιξαν ολόγυρα και δεν απέδωσε καρπόν.
Μαρκ. 4,8 καὶ ἄλλο ἔπεσεν
εἰς τὴν γῆν τὴν καλὴν καὶ ἐδίδου καρπὸν
ἀναβαίνοντα καὶ αὐξάνοντα, καὶ ἔφερεν ἐν
τριάκοντα καὶ ἐν ἑξήκοντα καὶ ἐν ἑκατόν.
Μαρκ. 4,8 Και άλλο έπεσεν εις την γην την γόνιμον και απέδιδε
καρπόν καθώς εβλάστανε προς τα άνω και εμέστωνε. Και έφερε αλλού τριάντα
κόκκους, αλλού εξήντα και αλλού εκατόν”.
Μαρκ. 4,9 καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς·
ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω.
Μαρκ. 4,9 Και έλεγεν εις αυτούς· “εκείνος που έχει αυτιά να
ακούη, ας ακούη”. (Εκείνος που έχει αγαθήν διάθεσιν ας ακούση και ας διδαχθή).
http://www.imgap.gr/file1/AG-Pateres/AG%20KeimenoMetafrasi/KD/02.%20Mark.htm
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου