– Γέροντα, πώς να προετοιμάζομαι για τη
Θεία Κοινωνία;
– Πάντοτε πρέπει να είναι έτοιμος
κανείς, αλλά, όταν πρόκειται να κοινωνήσει, καλά είναι να κάνει κάτι
περισσότερο από τα πνευματικά που κάνει συνήθως, για να ετοιμασθεί
καλύτερα.
Πολύ θα σε βοηθήσει να διαβάζεις την
Ακολουθία της Θείας Μεταλήψεως και στο κελλί σου. Έτσι θα την καταλαβαίνεις
καλύτερα και θα νιώθεις περισσότερο την αμαρτωλότητά σου.
– Τι να κάνω, Γέροντα, την ώρα της
Θείας Λειτουργίας, όταν δενμπορώ να ετοιμασθώ για να κοινωνήσω;
– Καλά, εκείνη την ώρα θα ετοιμασθείς;
Αλλά και πάλι ο Χριστός δεν είναι άδικος· αν πράγματι κάτι σε εμπόδισε και δεν
μπόρεσες να ετοιμασθείς, Εκείνος το ξέρει. Δεν λέω να μην κάνεις τίποτε, αλλά
να μην είναι ο εαυτός σου εμπόδιο, όταν δεν κάνεις. Καμιά φορά ούτε τη Θεία
Μετάληψη δεν προλαβαίνει να διαβάσει κανείς και πάει να κοινωνήσει σαν
κοσμικός. Τότε να έχει ταπεινούς λογισμούς. «Θεέ μου, να πει, βρίσκομαι σε μια
κοσμική κατάσταση· συγχώρεσέ με». Ο Θεός βλέπει την καρδιά. Πολλές φορές νομίζει
κανείς ότι είναι έτοιμος και δεν είναι, και άλλοτε νομίζει ότι δεν είναι
έτοιμος και τότε είναι. Η καλύτερη ετοιμασία είναι η ταπεινή αντιμετώπιση, η
συντριβή, το φιλότιμο.
Για τη Θεία Κοινωνία δεν προετοιμάζεται
κανείς αλλάζοντας τα ρούχα και πλένοντας τα δόντια. Το κυριότερο είναι να
εξετάσει τον εαυτό του· να δει: Αισθάνεται τη Θεία Κοινωνία ως ανάγκη; Είναι
τακτοποιημένος; Μήπως υπάρχει κάτι που τον εμποδίζει από τη Θεία Κοινωνία και
δεν το έχει εξομολογηθεί; Για να νιώσουμε τη Θεία Κοινωνία, πρέπει να υπάρχουν
προϋποθέσεις. Η καλύτερη προϋπόθεση είναι η ταπεινή προσπάθεια να κόψουμε τα
πάθη μας, για να μείνει στην καρδιά μας ο Χριστός. Αλλιώς ο Χριστός έρχεται με
τη Θεία Κοινωνία μέσα μας, αλλά φεύγει αμέσως και δεν αισθανόμαστε τίποτε. Όταν
παραμένει ο Χριστός, γίνεται μία αλλοίωση στον άνθρωπο. Υπάρχουν άνθρωποι που
νιώθουν μέσα τους τον Χριστό από τη μία Θεία Κοινωνία μέχρι την άλλη χωρίς
διακοπή.
– Γέροντα, πολλές φορές, όταν ο ιερέας
λέει: «Μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης προσέλθετε», νιώθω ότι δεν είμαι
έτοιμη να κοινωνήσω.
– Στα νοσοκομεία, μια ορισμένη ώρα,
περνούν οι για¬τροί, και οι νοσοκόμοι φωνάζουν: «Νοσηλεία!». Τότε όλοι οι
επισκέπτες βγαίνουν από τους θαλάμους και οι άρρωστοι πηγαίνουν στα κρεβάτια
τους και περιμέ¬νουν τον γιατρό, για να τον ενημερώσουν για την κα¬τάστασή τους
και να τους δώσει την ανάλογη θεραπεία. Έτσι κι εσύ, όταν ο ιερέας λέει: «Μετά
φόβου Θεού», να σκέφτεσαι ότι γίνεται νοσηλεία και να προσέρχεσαι στη Θεία
Κοινωνία με συναίσθηση της αμαρτωλότη¬τός σου, ζητώντας ταπεινά το έλεος του
Θεού.
Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι, Περί
Προσευχής
https://paraklisi.blogspot.com/2019/06/blog-post_326.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου