Μαρτυρία κ.Γεωργίου Μιχελόπουλου.
Ο Δημητράκης είναι ένα παιδί με ιδικές ανάγκες, είναι 10 ετών.
Δεν είχε λόγο, με κραυγές έδειχνε την δυσαρέσκεια του, στο σπίτι όλα τα ισοπέδωνε, επί μονίμου βάσεως τα νεύρα του ήταν συνεχώς σε υπερένταση, υπερκινητικός, επικίνδυνος ακόμα και για την σωματική του ακεραιότητα, εκσφενδόνιζε αντικείμενα, ακόμη και τα παπούτσια του, προς πάντες.
Ατίθασο παιδί, το έσκαγε από το σπίτι και δεν ήξερε να γυρίσει πίσω.
Οι ειδικοί, δεν έδιναν περιθώρια βελτίωσης
Πήγα μια μέρα και είδα τον Δημητράκη, η καρδία μου σφίχτηκε, ολόκληρη η οικογένεια ζούσε ένα δράμα. Οι γονείς με περισσή αγάπη τον πρόσεχαν, τις ελπίδες τους τις είχαν αποθέσει στο Θεό.
Φεύγοντας τους είπα ότι θα το πω στον πάτερ Μ, πράγμα που έγινε.
Ο πάτερ Μ συμπεριέλαβε στην προσευχή του τον Δημητράκη.
Τα αποτελέσματα της προσευχής αμέσως έγιναν ορατά, το παιδί άρχισε να ηρεμεί, να μην πετάει τα πράγματά του, το έσκαγε από το σπίτι του και πήγαινε στην εκκλησία, του άρεσε να κάθετε μπροστά στο ιερό, ο ιερέας τον κοινωνεί κάθε Κυριακή.
Σήμερα μετά από δύο χρόνια ο Δημητράκης έχει λόγο, βέβαια η άρθρωση του είναι λίγο βαριά αλλά κατανοητή, έχει ηρεμίσει τελείως, μπορεί να αυτοεξυπηρετιέται, να φτιάχνει το κολατσιό του, το σπουδαιότερο μαθαίνει γράμματα, παίζει με τα άλλα παιδιά μπάλα και γενικά είναι κόσμιος, ανταποδίδει την αγάπη που εισπράττει.
Ο Δημητράκης ανακτά σιγά – σιγά, οι προσευχές του πατρός Μ και των γονέων του έφεραν αποτελέσματα.
Σας έγραψα αυτό το περιστατικό προς δόξα Θεού.
Γιώργος Μιχελόπουλος
(Ευχαριστούμε τον κ.Γεώργιο Μιχελόπουλο που μας έστειλε την προσωπική του εμπειρία εις δόξαν Θεού και παραδειγματισμό.Μας έστειλε,επίσης,τα στοιχεία του και τα ονόματα των προσώπων των παραπάνω γεγονότων.)
(Αποκλειστικό ”Γέροντες της εποχής μας”)
18 Δεκεμβρίου, 2010 — VatopaidiFriend
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου