Ἡ σοφία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί τό διορατικό χάρισμα (θαυμαστά περιστατικά)

Ο ΣΟΦΟΣ ΚΑΙ ΔΙΟΡΑΤΙΚΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ

Ἡ θεία χάρις σοφίζει τόν ἄνθρωπο πού τήν δέχεται καί τήν ἔχει ἐνεργό μέσα του. 
«Στήν ἀμέσως ἐπόμενη συνάντηση πού εἶχα μαζί του, ἄρχισε νά μοῦ λέει, αὐτελοξεί ὁλόκληρα ἀποσπάσματα ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἰωάννου τῆς Κλίμακος! Ἦταν καταπληκτικός! Ἡ δέ ἑρμηνεία, πού ἔδιδε, δέν ἦταν μόνον αὐθεντική, ἦταν καί διασταλτική! Ἀπό κάθε λέξη ἔβγαζε καί ἕνα βαθύ νόημα, πού ξεπερνοῦσε κατά πολύ τήν γραμματική της ἑρμηνεία! Ἐγώ, μέ πολύ μεγάλη δυσκολία τόν παρακολουθοῦσα! Ἐάν δέν ντρεπόμουν, θά… τὄβαζα στά πόδια!  Καί ἐκεῖνος, σάν νά τό ἔκανε σκοπίμως…
ἐξακολουθοῦσε νά μέ βομβαρδίζει μέ ὁλόκληρες περικοπές καί νά δίδει τέτοιες σοφές ἑρμηνεῖες, πού κυριολεκτικά, μέ ἄφηνε ἄφωνο!»[1]. 

Μέσα στό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ ὑπάρχει ποικιλία χαρισμάτων· ἕνα τέτοιο εἶναι τό χάρισμα τῆς διοράσεως. Ἄς δοῦμε πῶς τό περιγράφει πνευματικό παιδί τοῦ Γέροντα Πορφυρίου ὅπως αὐτό φανερώθηκε σ' ἕνα Εὐχέλαιο:

«Ἦλθε ἡ ὥρα γιά τό Εὐχέλαιο. Ψάλτης ἐγώ. Πρίν, ὅμως, ἀρχίσει τό Εὐχέλαιο, ὁ Παππούλης ἔδωσε ἐντολή νά τοποθετηθοῦν ὅλοι σέ σχῆμα κύκλου καί μάλιστα κατά τέτοιον τρόπον, πού ὁ ἕνας νά μήν κρύβει τόν ἄλλον, ἀλλά ὄχι καί σέ μιά σειρά, διότι ἄλλωστε δέν χωρούσαμε. Εἶχε τόν λόγον του νά τό πράξει αὐτό. Ὅταν ὅλα ἔγιναν, ὅπως ὑπέδειξεν ὁ Παππούλης, τότε ἄρχισε καί τό Εὐχέλαιο. Ἐπικρατοῦσε ἀπόλυτη σιγή! Μόνον ἡ φωνή τοῦ Παππούλη ἀκούγονταν καί τοῦ ψάλτη. Ἐνῶ, ὅμως, συνεχίζετο τό Εὐχέλαιο, παρατηρούσαμε τόν Παππούλη νά «χτενίζει»μέ τά μάτια του, ὅλους τούς παρευρισκομένους, ἀπό τά χύχια μέχρι τήν κεφαλή, κατά τρόπον περίεργον καί ἐντυπωσιακόν! Νόμιζε κανείς, πώς περνᾶ ἕναν -ἕναν χωριστά ἀπό… ἀκτινοσκόπηση. Τοῦτο ἔγινε ἀντιληπτό ἀπό ὅλους. Αὐτός, ἐξ ἄλλου, ἦταν καί ὁ λόγος τῆς κυκλικῆς τοποθετήσεώς μας… Γιά νά μπορέσει νά… ἀκτινογραφήσει, μέ τήν θεία χάρη πού εἶχε ὅλους. Ὄχι βέβαια πώς κάποιο ὑλικό ἐμπόδιο δυσχεραίνει τή διόραση, πού ἐνεργεῖ μέ τή θεία χάρη.  Ἀλλά προφανῶς γιά νά μᾶς βλέπει ὅλους καί νά μήν ξεχάσει κανέναν. Καί γιά νά δείξει τό ἀνθρώπινο καί νά κρύψει, κατά τή συνήθειά σου, τό θεϊκό στοιχεῖο. Καί δέν μπορῶ νά θεωρήσω καθόλου συμπτωματικό, τό γεγονός, ὅτι ἐνῶ ἐγώ τελείωνα τήν ἀνάγνωση τοῦ Ἀποστόλου,
ὁ Παππούλης ἀργοῦσε νά ἀρχίσει τήν ἀνάγνωση τοῦ Εὐαγγελίου, ἀκριβῶς, διότι, κατά τήν γνώμη μου, ἀπησχολεῖτο μέ τήν ἀκτινοσκόπηση τῶν παρακολουθούντων τό Εὐχέλαιο! Τοῦτο συμπεραίνεται καί ἀπό τά ὅσα μοῦ εἶπε ὁ Παππούλης, μετά τό Εὐχέλαιο ὅταν τόν πήγαινα στό σπίτι του. Ἦταν πολύ καταλυτικός καί ἀποκαλυπτικός. Ἡ τάδε, Ἀνάργυρε, πάσχει ἀπό ὑπερθυρεοειδισμό. Ὁ ἄλλος ἀπό τό στομάχι του. Ἐκεῖνος ἀπό τό ἀναπνευστικό. Ἐκείνη εἶναι ὑπερευαίσθητη κ.λπ. κ.λπ. Ἀλλά μοῦ εἶπε, δέν θά πεῖς σέ κανέναν τίποτα. Ἐγώ θά προσευχηθῶ γιά ὅλους. Ἔτσι, μαζί μέ τό Εὐχέλαιο, ἔγινε καί ἡ ἀκτινοσκόπηση, ὅλων τῶν παρευρισκομένων!»[3].

«Γιά μιά στιγμή, ὅμως, βλέπουμε τόν Παππούλη νά σηκώνεται ἀπότομα ὄρθιος καί νά ἑτοιμάζεται νά φύγει. Μᾶς ξάφνιασε ὅλους. Ἐξάλλου ἦταν περασμένα μεσάνυκτα. Πέσαμε ὅλοι ἐπάνω του μέ παρακάλια νά τόν μεταπείσουμε, ἀλλά στάθηκε ἀδύνατον. Τί εἶχε συμβεῖ; Ἁπλούστατα, τήν στιγμή ἐκείνη πέρασε ἀπό τήν σκέψη τοῦ γαμπροῦ μου τοῦ Γιώργου, ὅπως πληροφορηθήκαμε ἀπό τόν ἴδιο ἀργότερα, ὅτι ἔπρεπε στίς 5.15΄ τό πρωΐ νά φύγει, γιά τό ἀεροδρόμιο τοῦ ἑλληνικοῦ, ὅπου ἐργαζόταν ὡς ἐπιθεωρητής ἀεροσκαφῶν στό Κρατικό Ἐργοστάσιο Ἀεροπλάνων, (Κ.Ε.Α.), καί τήν ἡμέρα ἐκείνη ἦταν προγραμματισμένη ἡ ἐπιθεώρηση τῆς Βασιλικῆς Ντακότας καί ἦταν ἀδύνατη ἡ ἀπουσία του ἀφ’ἑνός καί ἀφ’ ἑτέρου σκέφθηκε, ὅτι εἴμασταν πάρα πολλοί, σέ σχέση μέ τά ὑπνοδωμάτια, πού διέθετε τό σπίτι του, καί ἄρχισε νά τόν προβληματίζει ὁ ὕπνος τοῦ Παππούλη, δεδομένου ὅτι ἔπρεπε νά τοῦ παραχωρηθεῖ ξεχωριστό δωμάτιο. Ὁ Παππούλης, πού εἶχε τήν χάρη αὐτή ἀπό τόν καλόν μας Θεό, διάβασε…τίς σκέψεις αὐτές τοῦ γαμπροῦ μου καί ἀμέσως θέλησε νά τόν ἀπαλλάξει ἀπό τούς προβληματισμούς του, μέ τήν ἀποχώρησή του. »[4]. 

Ἄς ἔχουμε τήν εὐχή τοῦ σοφισμένου ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα καί διορατικοῦ Γέροντα Πορφύριου.

Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

http://HristosPanagia3.blogspot.com

---

[1]   Ἀναργύρου Καλλιάτσου,  Ὁ πατήρ Πορφύριος, ΣΤ΄ἔκδοσις, Ἐκδόσεις : Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου, Ἡ  Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, Ἀθῆναι  2005, σελ. 34-35.

[2] Ἀναργύρου Καλλιάτσου,  Ὁ πατήρ Πορφύριος, ΣΤ΄ἔκδοσις, Ἐκδόσεις : Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου, Ἡ  Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, Ἀθῆναι  2005, σελ. 40-41.

[3] Ἀναργύρου Καλλιάτσου,  Ὁ πατήρ Πορφύριος, ΣΤ΄ἔκδοσις, Ἐκδόσεις : Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου, Ἡ  Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, Ἀθῆναι  2005, σελ. 44-45.

[4] Ἀναργύρου Καλλιάτσου,  Ὁ πατήρ Πορφύριος, ΣΤ΄ἔκδοσις, Ἐκδόσεις : Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου, Ἡ  Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, Ἀθῆναι  2005, σελ. 47.