*«Πώς είναι δυνατόν να μην στενοχωρηθώ αν έχω ανάγκη από ένα πράγμα και δεν μου το δίνουν; Αφού το έχω ανάγκη»;*_
Ούτε τότε δεν δικαιολογείται να κατηγορεί κανέναν ή να θλίβεται. Αλλά, αν πράγματι έχει ανάγκη από κάτι, καθώς λέει και δεν του το δίνουν, πρέπει να σκέπτεται: _*Ο Χριστός ξέρει καλύτερα από μένα αν πρέπει να ανακουφιστώ και Αυτός θα συμπληρώσει την έλλειψη αυτού του πράγματος ή αυτής της τροφής*_».
Οι Ισραηλίτες, έφαγαν το μάννα στην έρημο 40 χρόνια. Και το μεν μάννα ήταν ένα είδος, γινόταν όμως στον καθένα ό,τι είχε ανάγκη.
Σ' αυτόν που είχε ανάγκη από γλυκό, γινόταν γλυκό. Σ' αυτόν που είχε ανάγκη από αλμυρό, γινόταν αλμυρό. Και μ' ένα λόγο, γινόταν για τον καθένα ό,τι ταίριαζε στην ιδιοσυγκρασία του (Σοφία Σολομώντος 16,21).
Έτσι λοιπόν, αν έχει κάποιος ανάγκη από αυγό, και δεν του δίνουν παρά λάχανο, πρέπει να πει με τον λογισμό του:
«*Αν ήταν για το συμφέρον μου, οπωσδήποτε θα μου το έστελνε ο Θεός*
Πλην όμως και το ίδιο αυτό το λάχανο, μπορεί να το κάνει για χάρη μου θρεπτικό σαν αυγό ο Θεός». Και είμαι βέβαιος ότι στα μάτια του Θεού, αυτό ισοδυναμεί με μαρτύριο.
_*Αββάς Δωρόθεος*_
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου