Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου. Λόγοι Β΄ Μέρος 5ον Κεφάλαιο 2ον.1)«Κατάσταση πνευματική, οχυρό πνευματικό» 2)«Προσευχή, ορθή ζωή, παράδειγμα »
Λόγοι Β΄
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Τα μοναστήρια είναι τα οχυρά της Εκκλησίας
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Τα μοναστήρια είναι τα οχυρά της Εκκλησίας
«Κατάσταση πνευματική, οχυρό πνευματικό»
Χρειάζεται πολλή προσοχή, γιά νά μη μας εγκατάλειψη ό Θεός. Οί ψυχές νά έχουν κάτι πνευματικό. Αυτό σας τιμάει. Θά γίνη μεγάλο τράνταγμα.
Τόσα σας λέω, τόσο σκληρά έχω μιλήσει! Έμενα κάτι νά μου έλεγαν, θά προβληματιζόμουν, θά σκεφτόμουν γιατί μού το είπαν, τί ήθελαν. Γιά νά μήν πω βράδυα, ένα βράδυ δέν θά κοιμόμουν. Άν δέν έβλεπα τά δύσκολα χρόνια πού έρχονται, δέν θά ανησυχούσα τόσο. Άλλα αυτό πού βλέπω είναι ότι αργότερα θά δυσκολευθήτε πολύ. Δέν μέ καταλαβαίνετε. Τότε θά μέ καταλάβετε.
- Άν βρεθή, Γέροντα, μόνος του κανείς σέ δύσκολα χρόνια, τί θά κάνη;
- Αρχισε τώρα νά κάνης πρώτα υπακοή, νά απόκτησης διάκριση, και τότε θά δούμε. Γι’ αυτό είπαμε νά κόψουμε τά κουσούρια πρώτα. Άν έχη κανείς κουσούρια, δέν θά τά βγάλη πέρα. Άν τώρα γκρινιάζη γιά όλα και νομίζη ότι αυτός είναι λεβεντόπαιδο και όλοι οί άλλοι εϊναι χάλια, τότε... Κοιτάξτε νά διορθωθήτε, γιά νά δικαιούσθε τήν θεία βοήθεια.
Νά στηριχθήτε ακόμη περισσότερο στον Θεό. Θά έχουμε πιό δύσκολα χρόνια. Ακόμη είναι άγουρα τά... φρούτα· δέν ωρίμασαν. Όταν εσείς θά είστε ώριμες πνευματικά, ξέρετε τί θά είστε; Όχυρό. Όχι μόνο γιά έδώ, αλλά θά μπορήτε νά βοηθάτε και πιό πέρα.
Γιατί, διαφορετικά, θά έχετε και εσεΐς ανάγκη από ανθρώπινη βοήθεια και προστασία. Και ξέρετε τί κακό είναι ένα μοναστήρι, με ένα σωρό αδελφές, νά έχη ανάγκη από λαϊκούς;
Σήμερα ό μοναχός πρέπει νά ζήση πνευματικά, γιά νά είναι έτοιμος νά ξεπεράση μιά δυσκολία. Νά έτοιμασθή, γιά νά μην τον στενοχωρήση ή στέρηση, γιατί μετά μπορεί νά φθάση στην άρνηση. Θά έρθη εποχή πού θά ξεραθούν τά ποτάμια, όλοι θά διψάσουν, όλοι θά υποφέρουν.
Γιά μας τους μοναχούς δεν είναι τόσο φοβερό· εμείς και νά διψάσουμε, πρέπει νά διψάσουμε, γιατί εμείς ξεκινήσαμε γιά κακουχία. «Ο,τι δέν έκανα εκουσίως ως καλόγερος, θά πώ, το κάνω τώρα ακουσίως, γιά νά καταλάβω τί θά πή καλόγερος. Σ’ ευχαριστώ, Θεέ μου».
Αλλά ό καημένος ό κόσμος! Όταν φθάνουν οι άνθρωποι στο σημείο νά εφευρίσκουν βόμβες πού νά σκοτώνωνται οι άνθρωποι και νά μήν καταστρέφωνται τά κτίρια, τί νά πώ; Όταν είπε ό Χριστός «μιά ψυχή αξίζει όσο ό κόσμος όλος»[1], και αυτοί έχουν τά κτίρια πιο πολύ από όλο τον κόσμο, αυτό είναι φοβερό!
- Γέροντα, νιώθω αγωνία, φόβο, γιά ό,τι μας περιμένει.
- Αυτός ό φόβος μας βοηθάει νά γαντζωθούμε στον Χριστό. Όχι ότι πρέπει νά χαίρεται κανείς γι' αυτήν την κατάσταση πού περιμένουμε, άλλα νά χαίρεται, γιατί θά άγωνισθή γιά τον Χριστό. Δηλαδή δέν θά περάσουμε μιά κατοχή ενός Χίτλερ ή ενός Μουσολίνι, άλλα θά δώσουμε εξετάσεις γιά τον Χριστό.
Δέν είναι ότι θά έχουμε εμείς πολυβόλα, ατομικές βόμβες ανώτερες, και θά νικήσουμε. Τώρα ό αγώνας θά είναι πνευματικός. Θά παλέψουμε μέ τον ίδιο τον διάβολο. Ό διάβολος όμως δέν έχει καμμιά εξουσία, αν δέν τοϋ δώσουμε εμείς εξουσία.
Τί νά φοβηθούμε; Αν ήταν Χίτλερ ή Μουσολίνι, ήταν άλλο. Νά μήν υπάρχη φόβος. Νά χαιρώμαστε πού ή μάχη είναι πνευματική.
Έάν ζήτε μοναχικά, πατερικά, και προσέχετε, θά δικαιούσθε την θεία επέμβαση σε κάθε επίθεση του εχθρού. Άν υπάρχουν άνθρωποι προσευχής, ταπεινοί, πού έχουν πόνο και αγάπη, είναι κεφάλαια πνευματικά, είναι «βάσεις» πνευματικές. Δυό-τρείς ψυχές νά υπάρχουν σε ένα μοναστήρι πού νά σκέφτωνται τον πόνο των άλλων και νά προσεύχωνται, είναι πνευματικό οχυρό. Καθηλώνουν τά πάντα.
«Προσευχή, ορθή ζωή, παράδειγμα »
- Γέροντα, ποια είναι ή σωστή θέση πού πρέπει νά πάρη ό μοναχός στην σημερινή δύσκολη κατάσταση;
- Κατ' αρχάς, προσευχή, ορθή ζωή, παράδειγμα, και όταν χρειασθή και όπου χρειασθή, νά μιλήση.
- Δηλαδή, πρέπει ό μοναχός νά μιλήση, όταν δοθή αφορμή;
- Μά, φυσικά! Άν δέν μιλήση ό μοναχός, ποιος θά μιλήση; Ό μοναχός δέν έχει τι να φοβηθή. Οι άλλοι φοβούνται, μήπως τους πετάξουν από τις θέσεις τους. Εμείς οι αφιερωμένοι στον Θεό, άν δέν τραβήξουμε μπροστά, ποιος θά τραβήξη;
Ό λογισμός μου λέει πώς δέν θά αφήση ό Θεός· δέν θά αφήση! Θά ξεκαθαρίση αυτή ή κατάσταση. Τώρα είναι σάν νά ύπάρχη ένα μεγάλο δίχτυ πού έχει κλείσει μέσα τά ψάρια και είναι σάπιο.
Πάει μιά άπό έδω-μιά από έκει καί θά σπάση στο τέλος. Και δέν θά σπάση, γιατί τά ψάρια είναι μεγάλα, άλλα γιατί έχει σαπίσει το δίχτυ.
- Γέροντα, τά ψάρια είναι οι Χριστιανοί;
- Ναί, οι Χριστιανοί, καί οι άλλοι είναι τά χέλια, τά φίδια. Αλλά καί εμείς θά δώσουμε λόγο στον Θεό γι' αυτήν τήν κατάσταση. Έγώ τώρα τά λέω έξω άπό τά δόντια· δέν κρατιέμαι άλλο!
- Δηλαδή, Γέροντα, τί πρέπει να κάνουμε;
- Πρώτα να κάνουμε δουλειά στον εαυτό μας. Γιατί ως μοναχός σκοπό έχω νά διαλύσω το ανθρώπινο δικό μου πνεύμα, νά φτιάξω πρώτα τον εαυτό μου, γιά νά γίνω άνθρωπος πνευματικός, γιατί αλλιώς δέν έχει νόημα ή ζωή μου ώς μοναχού. Υστερα νά μιλήσουμε με τρόπο, όταν χρειάζεται, και ό Θεός θά βοηθήση νά φέρουμε θετικά αποτελέσματα.
- Γέροντα, μερικοί όμως λένε καλύτερα σιωπή και προσευχή.
- Δέν μπορείς νά άδιαφορήσης, Όταν όλα καίγωνται γύρω σου. Πρέπει νά σβήσης την φωτιά. Ό πόνος δέν σ' αφήνει νά σιωπήσης. Βέβαια, το κυριώτερο είναι νά προσπαθή κανείς νά ζή πνευματικά, όσο μπορεί. Και αν χρειασθή νά πάρη σε ένα σοβαρό ζήτημα κάποια θέση, θά πάρη την θέση πού θά έπιτρέψη ό Θεός.
Νά ζήτε ταπεινά, απλά, πνευματικά, ώστε σε μιά δύσκολη στιγμή νά μήν αναγκασθήτε νά κάνετε συμβιβασμούς. Υστερα νά κοιτάξετε νά ερχωνται γιά μοναχές νέες πού νά έχουν προυποθέσεις γιά τον Μοναχισμό, γιά νά μπορούν νά γίνουν σωστές μοναχές.
Όταν γίνη κανείς καλός μοναχός, ξέρει μετά μέχρι πού χρειάζεται νά ασχοληθή με ένα θέμα· τί πρέπει νά κάνη και τί δέν πρέπει, πώς νά ένεργήση. Αν δέν γίνη σωστός μοναχός, όλα στραβά πάνε. Τό καταλάβατε;
Αν γίνετε σωστές μοναχές, θά ένεργήτε με σύνεση. Αν δέν γίνετε σωστές μοναχές, αν μιά τήν στείλης κάπου, θά πρέπη νά της πής «νά πής αυτό μέχρι εκεί, εκείνο μέχρι εκεί», γιατί αλλιώς μπορεί νά πή ανοησίες.
'Αλλά αυτό είναι κατάσταση υπανάπτυκτη. Πού νά τά βγάλης πέρα μετά;
Γι' αυτό όσες έχουν προυποθέσεις γιά τον Μοναχισμό, νά δουλευτούν, γιά νά γίνουν σωστές μοναχές και νά ξέρουν μέχρι πού πρέπει νά πουν, τί πρέπει νά πουν νά ξέρουν τί πρέπει νά κάνουν σέ μιά δύσκολη στιγμή.
Και θά κινούνται μέσα στην υπακοή, γιατί θά σύμφωνη τό δικό τους πνεύμα με το πνεύμα της Γερόντισσας. Σέ μιά ανάγκη, ένα νεϋμα νά τις κάνη ή Γερόντισσα, θά καταλαβαίνουν, γιατί θά έργάζωνται στην ίδια συχνότητα.
Αλλιώς δεν γίνεται χωριό. Αν δεν μάθετε νά κινήσθε έτσι, μπορεί νά μπή και κάποιος άλλος στην ίδια συχνότητα, νά λέη άλλα πράγματα, νά μήν τό καταλάβετε και νά κάνη μεγάλο κακό.
1. Βλ. Ματθ. 16,26.
Απόσπασμα από τις σελίδες 332 -336 του βιβλίου:
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ Β΄
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου