Ἡ ἀποστασία τῶν ἡμερῶν μας καί ἡ ἐλπίδα τῶν πιστῶν. Μηνύματα ἐπί τῇ ἑορτῇ τοῦ Πάσχα Ἀρχιμανδρίτου Γεωργίου Καθηγουμένου Ἱ. Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου.

Ἀρχιμανδρίτου Γεωργίου Καθηγουμένου Ἱ. Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου

Ἐκδόσεις Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου

Ἅγιον Ὅρος 2005

Ἀνάστασιν Χριστοῦ
Θεασάμενοι

Μηνύματα ἐπί τῇ ἑορτῇ τοῦ Πάσχα

Ὁ Σταυρός καί ἡ Ἀνάστασις

Β

αθύς εἶναι ὁ πόνος μας γιά τήν ζοφερά ἀπό πνευματικῆς ἀπόψεως κατάστασι τῆς νεοελληνικῆς κοινωνίας μας καί τοῦ κόσμου.

Ἡ ἀποστασία ἀπό τόν Θεό τῶν Πατέρων μας, τόν Θεάνθρωπο Χριστό, τό Εὐαγγέλιο καί τήν Ἐκκλησία Του κορυφώνονται.

Τό πρώην εὐσεβές ἔθνος μας γίνεται ἀθεϊστικό. Ὁ ἀθεϊσμός ὕπουλα διεισδύει στήν Παιδεία μας. Ὁ ὑλισμός καί ἡ διαφθορά ναρκώνουν καί ἀποπροσανατολιζουν τίς συνειδήσεις νέων καί μεγαλυτέρων.

Τήν Μεγάλη Τεσσαρακοστή, περίοδο μετανοίας, εἰσάγεται στήν Βουλή πρός ψήφισιν τό νομοσχέδιο νομιμοποιήσεως τῶν ἀμβλώσεων, δηλαδή τῶν φόνων χιλιάδων ἀνυπερασπίστων ὑπάρξεων.  Προϊόν καί αὐτό μιᾶς ἀθεϊστικῆς καί ὑλικστικῆς θεωρήσεως τῆς ζωῆς.

Ἐργατικά σωματεῖα καλούν τά μέλη τους νά ἑορτάσουν σέ πλατεῖες τήν ἐργατική πρωτομαγιά μέ χορούς καί τραγούδια τήν ἡμέρα τῆς Μεγάλης Πέμπτης, πού ἡ Ἐκκλησία ζῆ τά φρικτά γεγονότα τοῦ Σωτηριόυ Πάθους τοῦ Χριστοῦ.

Τήν ἑπομένη, Μεγάλη Παρασκευή, φθάνει ἡ εἴδησις τοῦ πυρηνικοῦ ἀτυχήματος στό Τσερνομπίλ καί τῶν κινδύνων πού ἀντιμετωπίζει ἡ ἀνθρωπότης ἀπό τήν ραδιενέργεια.

Ὄχι πρό πολλοῦ χρόνου εἴχαμε πληροφορηθῆ τήν ἔκρηξι τοῦ ἐμερικανικοῦ διαστημικοῦ λεωφορείου «Τσάλεντζερ».  Τσάλεντζερ σημαίνει «Προκαλῶν».  Μήπως ὁ Τσάλεντζερ συνοψίζει τό προκλητικό πνεῦμα του σύγχρονου ἀνθρώπου, πού θεοποοιεῖ τόν ἑαυτό του βασιζόμενος στά ἐπιτεύγματα τῆς τεχνικῆς καί τῆς ἐπιστήμης του;

Ὁ Ἀμερικανός ἀστροναύτης Τζίμ Ἔρβιν, πού τό 1971 εἶχε περπατήσει στήν σελήνη, ἐδήλωσε ὅτι «Εἶναι σάν ὁ Θεός νά μᾶς ἔκλεισε τήν πόρτα στά διαστημικά μας προγράμματα».

Τά ἀτυχήματα αὐτά, ὄπως καί ἡ γενικώτερη οἰκολογική καταστροφή πού κάθε μέρα συντελεῖται, θά ἔπρεπε νά μᾶς κάνουν νά ἐπαναξετάσουμε τήν στάσι μας ἀπέναντι στόν Δημιουργό καί τήν δημιουργία.  Στάσι γεμάτη ἔπαρσι καί ἀλαζονεία.

Θεωρεῖ ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος τήν φύσι ὡς ἰδιοκτησία του καί ὄχι ὡς δῶρο τοῦ Θεοῦ.  Δέν τήν χρησιμοποιεῖ εὐχαριστώντας τόν Θεό οὔτε ὡς μέσο κοινωνίας μαζί Του.  Τήν χρησιμοποιεῖ αὐτόνομα, ἐγωκεντρικά, σάν νά εἶναι αὐτός ὁ δημιουργός της καί τό τελικό νόημά της.

Ὁ ἀλαζών ἄνθρωπος, χωρισμένος ἀπό τόν Θεό, δέν μπορεῖ νά χρησιμοποιήσει τήν φύσι ὡς Βασιλεύς, Ἱερεύς καί Προφήτης.  Ξεπέφτει, κατά τήν σύγχρονη ὁρολογία, σέ καταναλωτή (π. Ἀλέξανδρος Σμέμαν). Τήν βιάζει καί ἔτσι τήν ἀσχημαίνει καί τήν παραμορφώνει, ἐνῶ ἔχει κληθῆ νά τήν μεταμορφώνῃ.

Τελικά ὁ ἴδιος καταστρέφει τόν κόσμο καί βασανίζεται μέσα σ’ αὐτόν τόν κόσμο, πού μέ τήν ἀλαζονεία του φιλοδόξησε νά ἀναπλάσῃ καί ἀναμορφώσῃ χωρίς τόν Θεό.

Ἡ ἴδια ἡ φύσις ἐπαναστατεῖ κατά τοῦ ἐπαναστατημένου κατά τοῦ Θεοῦ ἀνθρώπου.  Δέν δέχεται νά ὑποταχθῇ σ’ αὐτόν πού ἀρνεῖται τόν Δημιουργό της. Ἐκδικεῖται αὐτόν πού ἀσεβεῖ στόν Δημιουργό καί στήν δημιουργία, σ’ αὐτόν πού ἀντί νά κάνῃ εὐχαριστική χρῆσι, ὁδηγώντας την στό κατά Θεόν τέλος (σκοπό) της, κάνει κατάχρησι καί παράχρησι.

Οἱ ἴδιες οἱ δυνάμεις πού ἀλόγιστα ἐλευθερώνουμε καί ἐξαπολύουμε στήν φύσι στρέφονται τώρα ἐναντίον μας καί ἐμεῖς δέν μποροῦμε νά τίς ἐλέγξουμε καί τιθασεύσουμε.

Ὁ παραλογισμός τοῦ ἐπαναστατημένου κατά τοῦ Θεοῦ ἀνθρώπου φθάνει μέχρι τοῦ σημείου νά βιάζῃ ὄχι μόνο τήν ἐξωτερική φύσι, ἀλλά καί τήν ἴδια ἀνθρωπίνη του φύσι σκοτώνοντας τά ἔμβρυα πού κυοφορεῖ.  Καί πάλι δέν λαμβάνει ὑπ’ ὄψιν του ὅτι ἡ βιαζομένη φύσις τόν ἐκδικεῖται μέ τίς γνωστές στό σῶμα καί στήν ψυχή τῆς γυναίκας καταστρεπτικές συνέπειες (βλ. ἄρθρο Δρ. Νικ. Τώνη, «Ἀμβλώσεις καί προβληματισμοί», ἐφημ. ‘‘Μακεδονία’’ 18-5-1986).

Καί στήν περίπτωσι αὐτή ἐνεργεῖ ἀλαζονικά.  Θέλει νά ἀλλάξῃ τούς ὅρους τῆς φύσεως.  Ἀσεβεῖ στόν Δημιουργό τόν χορηγό τῆς ζωῆς, καί στό δῶρο Του, τήν ζωή.

Αὐτήν τήν γενετική λειτουργία, στήν ὁποία ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος τόσο ἀσεβεῖ, ἔρχεται καίρια νά πλήξῃ ἡ ραδιενέργεια.

Στήν Ἀμερική γίνονται 4.000 ἐκτρώσεις τήν ἡμέρα.  Στήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία γύρω στίς 300.000-400.000 τόν χρόνο.

Τώρα εἶναι «νόμιμες» κατά τόν νόμο τῶν ἀνθρώπων.  Κατά τόν θεῖο Νόμο ὅμως εἶναι παράνομες καί ἀποτροπιαστικές.  Βλέπω τό πλῆθος τῶν ἀμβλώσεων, ὅπως και τήν νομιμοποίησί τους, ὡς τό μεγαλύτερο ἁμάρτημα τοῦ νέου Ἑλληνισμοῦ.  Ἀμάρτημα μέ τό ὁποῖο ἀναστατώνουμε τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ.  Ἅς προσευχηθοῦμε ὅλοι ἐκτενῶς νά ὑπάρξῃ συναίσθησις τῆς φοβερᾶς ἀποστασίας καί μετάνοια, πρίν ὁ Πανάγαθος Θεός ἀπό ἀγάπη καί γιά τήν διόρθωσί μας μᾶς στείλει κάποια βαρειά παιδαγωγική δοκιμασία.

Μέσα σ’ αὐτά τά γεγονότα εἴδαμε καί πάλι ἐφέτος νά ὑψώνεται στόν Σταυρό ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖ τόν ὕψωσε ἡ ἀλαζονεία καί οἱ ἁμαρτίες ὅλων μας.

Ἐάν ὁ Ἰησοῦς Χριστός δέν εἶχε νικήσει τήν ἁμαρτία καί τόν θάνατο, ὅλα γύρω μας θά ἦταν σκοτεινά καί ἀπειλπιστικά.

Τό μεγαλύτερο ἁμάρτημα πού ἔκαναν οἱ ἄνθρωποι ἦταν νά σκοτώσουν τήν Ζωή τους. Ἀλλά ἡ Ζωή δέν νικήθηκε. Νίκησε τόν θάνατο.  Καί εἶναι ἐν μέσῳ ἡμῶν μέχρι τῆς συντελείας τῶν αἰώνων.

Ἔτσι ἐλπίζουμε καί χαιρόμεθα.  Πονᾶμε γιά τήν ἰδική μας ἀποστασία καί κακία, ἀλλά ἐλπίζουμε καί χαιρόμεθα γιά τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί τήν τελική νίκη Του κατά τοῦ κακοῦ.

Ὁ Σταυρωθείς καί Ἀναστάς Ἰησοῦς μᾶς συγχωρεῖ, ὅταν μετανοοῦμε, καί μᾶς προσφέρει τήν ἀναστημένη ζωή Του.

Μέσα σ’ ἕνα χρόνο κακίας, φθορᾶς καί θανάτου ἐμεῖς ἑνωμένοι μέ τόν Χριστό, μποροῦμε νά ζοῦμε τήν καινή κτίσι καί Βασιλεία Του, τήν Βασιλεία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος Αὐτή εἶναι ἡ ὄντως χαρά καί ἐλπίδα μας.

Μέ αὐτές τίς σκέψεις χαιρετοῦμε ὅλους τούς ἐν Χριστῷ ἀδελφούς μας καί τούς εὐχόμεθα νά ζήσουν τήν δύναμι τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μέσα στήν ὀδυνηρά πραγματικότητα τοῦ σημερινοῦ κόσμου.

Χριτός Ἀνέστη!  Ἀληθῶς Ἀνέστη!

Ἅγιον Πάσχα 1986.

Ἀπόσπασμα ἀπό τό «Ἀνάστασιν Χριστοῦ  Θεασάμενοι».
Μηνύματα ἐπί τῇ ἑορτῇ τοῦ Πάσχα 
Ἔκδοση της Ι. Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὅρους 
Ἔτος 2005
σελίδες 34 - 38

Διαβάστε περισσότερα πατῶντας στο  Ἀνάστασιν Χριστοῦ  Θεασάμενοι

__________________

Ψηφιοποίηση κειμένου Κατερίνα

http://anavaseis.blogspot.com/2011/05/blog-post_9657.html