Οἱ νεομάρτυρες μὲ τὴν θυσία τους βεβαίωναν ὅτι ὁ ἀντίπαλος δὲν εἶναι ἀνίκητος» (π. Γ. Μεταλληνός)

«ΟΙ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΚΑΙ Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ»

Περίληψη Ὁμιλίας τοῦ Πρωτ. π. Γεωργίου Μεταλληνοῦ
τὴν Κυριακή 19.02.2012,
στὴν αἴθουσα ὁμιλιῶν τοῦ Κέντρου Νεότητος
τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας.

ΕΙΣ. ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΙΟΓΡ.»: Ἡ μόνη μαρτυρία ποὺ ΑΞΙΖΕΙ καὶ ΠΕΙΘΕΙ (πάνω ἀπὸ τὶς κυκλοφοροῦσες διάφορες ὄμορφες, καλογραμμένες θεολογικὲς καὶ ἄλλες ἰδέες) εἶναι ἡ αὐθεντικὴ μαρτυρία τῆς ΘΥΣΙΑΣ: «Οἱ Ἅγιοι Νεομάρτυρες προέβαλλαν τὴν συνεπέστερη γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία καὶ ἀποτελεσματικότερη ἀντίσταση στὸν κατακτητὴ χωρὶς θυσίες ἄλλων παρὰ μόνο τοῦ ἑαυτοῦ τους».

.            Στὴν ἀντίσταση τοῦ γένους κατὰ τῶν Ὀθωμανῶν περιλαμβάνονται οἱ Νεομάρτυρες. Αὐτοὶ προέβαλλαν τὴν συνεπέστερη γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία καὶ ἀποτελεσματικότερη ἀντίσταση στὸν κατακτητὴ χωρὶς θυσίες ἄλλων παρὰ μόνο τοῦ ἑαυτοῦ τους. Οἱ μάρτυρες τοῦ ὑπόδουλου γένους ξαναζωντάνεψαν μέσα στὴν δουλεία τὴν ἀρχαία χριστιανικὴ παράδοση τοῦ μαρτυρίου. Ἦταν κυρίως νέοι διαφόρων ἐπαγγελμάτων, ποὺ εἴτε προέβαλλαν ἄρνηση στὸν ἐπιβαλλόμενο ἐξισλαμισμό τους, εἴτε τὸν ἀπέβαλλαν μετὰ τὴν ἐξώμοσή τους. Οἱ περισσότεροι ἦταν πρώην ἐξωμότες, ποὺ κάποια στιγμή, μετανοώντας γιὰ τὴν ἄρνησή τους, παρουσιάζονταν δημόσια στὸν τόπο ὅπου εἶχε γίνει ἡ ἀλλαξοπιστία τους καὶ δήλωναν τὴν πίστη τους στὸν Χριστὸ καὶ τὴν ἐπιστροφή τους στὴν Ἐκκλησία, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ὑποστοῦν μαρτυρικὸ θάνατο.

.            Ἡ ὁμολογία τους ἀποσκοποῦσε στὴν ἀπόρριψη τοῦ κατακτητῆ καὶ τὴν ἄμεση ἐπιβεβαίωση τῆς ὑπεροχῆς τῆς χριστιανικῆς πίστεως. Τὸ μαρτύριό τους δείχνει τὴν συμμετοχὴ τῆς Ἐκκλησίας στὴν ἀντίσταση καὶ τὴν ἑνότητα ὅλου τοῦ γένους ἐναντίον τοῦ τυράννου καὶ ἀποτελεῖ μία γενναία ἀντίσταση κατὰ τοῦ ἐξισλαμισμοῦ. Στὴν ἐπιστροφὴ καὶ ὁμολογία τῶν Νεομαρτύρων συνέβαλλαν ἀποφασιστικὰ οἱ Γέροντες Πνευματικοί τους ποὺ ζοῦσαν στὰ ἁγιορείτικα μοναστήρια, καὶ οἱ ὁποῖοι τοὺς προετοίμαζαν πνευματικά.
.         Ἡ εἰδοποιὸς διαφορὰ μεταξὺ νεομαρτύρων καὶ ἐθνομαρτύρων εἶναι ὅτι οἱ μὲν πρῶτοι προέτασσαν τὴν πίστη ἐνῶ οἱ δεύτεροι ὠθοῦνταν κυρίως ἀπὸ τὴν ἀγάπη τους στὴν πατρίδα. Ἐπίσης διαφορὰ ὑπάρχει στὸ γεγονὸς ὅτι ὁ θάνατος τῶν Νεομαρτύρων συνοδεύεται ἀπὸ θαυμαστὰ γεγονότα, ποὺ ἀποδεικνύουν ὅτι αὐτοὶ ἦσαν δοχεῖα τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ.
.             Οἱ Νεομάρτυρες ἦταν τὸ μόνιμο στήριγμα τῶν ὑποδούλων κυρίως μετὰ τὸ μαρτύριό τους, διότι ἀναγνωρίζονταν ἀμέσως ὡς ἅγιοι ἀπὸ τὸν λαὸ ἀκόμα καὶ πρὶν τὴν ἀνακήρυξή τους ἀπὸ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο. Ἡ συμβολή τους ἀποδείχθηκε τεράστια. Ἀναγνωρίστηκαν ὡς διακεκριμένοι ἀγωνιστὲς τῆς πίστης καὶ τῆς ἐλευθερίας, ποὺ μὲ τὴν θυσία τους βεβαίωναν ὅτι ὁ ἀντίπαλος δὲν εἶναι ἀνίκητος. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἔδινε θάρρος καὶ προετοίμαζε τὸ ὑπόδουλο ἔθνος γιὰ τὴν τελικὴ ἀναμέτρησή του μὲ τὸν κατακτητὴ στὴν ἐπανάσταση τοῦ 1821.

ΠΗΓΗ: im-ka.g

http://christianvivliografia.wordpress.com/2012/02/21/%CE%BF%E1%BC%B1-%CE%BD%CE%B5%CE%BF%CE%BC%CE%AC%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%B5%CF%82-%CE%BC%E1%BD%B2-%CF%84%E1%BD%B4%CE%BD-%CE%B8%CF%85%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%B2%CE%B5%CE%B2/