Ὁ νέος «Μωυσής» καί ἡ ἔξοδος τῆς Ἑλλάδας ἀπό τήν κρίση (Ἡλιάδης Σάββας, Δάσκαλος)

Ο ευαγγελιστής Ματθαίος απαριθμώντας τους προγόνους του Χριστού τους χωρίζει σε τρία τμήματα, από δεκατέσσερις γενεές το καθένα. Θέλει να δείξει πως οι Ιουδαίοι σε κάθε  γενεαλογικό τμήμα είχαν διαφορετικό πολίτευμα. Κριτές, Βασιλείς, Αρχιερείς.
Σχολιάζει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Θέλει «να δείξει (ο Ματθαίος), ότι ούτε και με τη μεταβολή των  πολιτειακών συστημάτων έγιναν καλύτεροι οι Ιουδαίοι. Αλλά και αριστοκρατούμενοι και βασιλευόμενοι και ολιγαρχούμενοι, παρέμεναν στα ίδια κακά. Και δεν είχαν καμία προκοπή στο θέμα της αρετής, έστω και αν κυβερνιόνταν και από δημαγωγούς και από ιερείς και από βασιλείς». Άλλαζαν πολιτεύματα, μα προκοπή δεν είχαν.
Είναι νόμος πνευματικός πως, αν δεν υπάρξει αλλαγή εσωτερική στο φρόνημα του λαού, οι εξωγενείς παράγοντες αδυνατούν να επιβάλουν την αρετή και κατά συνέπεια την κοινωνική δικαιοσύνη και γαλήνη.

Σύμφωνα δε και με τη σημερινή κατάσταση της Ελλάδας αποδείχτηκε, πως ούτε από αριστερά ούτε από δεξιά ούτε από το κέντρο μπορεί να προέλθει η «έξοδος». Κόμματα άλλοτε πανίσχυρα, παντοδύναμα. Πού ο πλούτος, το κάλλος, η ισχύς και η ευπρέπεια; Πάντα κόνις, πάντα τέφρα, πάντα σκιά (Εξόδιος ακολουθία). Δεν έχουν κανένα νόημα οι ονομασίες τους και οι προκηρύξεις τους ως προς το αταλάντευτο και το διαχρονικό του ιδεολογικού τους περιεχομένου, αν δεν διακονηθούν από ανθρώπους με καθαρά θυσιαστικό πνεύμα.

Μετά απ` όλα αυτά, βιώνουμε μήπως κι εμείς την «κάθοδό μας» στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Μια σύγκριση με την κάθοδο των Εβραίων στην Αίγυπτο έχει να δείξει κάποιες ομοιότητες.

Μπήκαν στην Αίγυπτο οι Ισραηλίτες ως συμβασιλείς. Αυξήθηκαν και κατάντησαν δούλοι. Βλέποντας τη ραγδαία αύξηση του πληθυσμού τους, αποφάσισε ο Φαραώ, που δεν είχε ιδέα για τον Ιωσήφ, να τους εξοντώσει. Ξέρουμε πώς γλίτωσε θαυματουργικά ο Μωυσής και τελικά έγινε ο αρχηγός τους για τη μεγάλη Έξοδο προς τη Γη της Επαγγελίας. Ήταν πρότυπο ακριβούς θεολόγου και αυθεντικού ποιμένα. Υπέστη πολλά  πάθη από το λαό του για σαράντα χρόνια, μέχρι να φτάσουν εκεί και τελικά ο ίδιος δεν τη χάρηκε. Οι μεγάλοι ηγέτες έχουν δόξα τους το Σταυρό.

Μπήκαμε κι εμείς ως συνέταιροι στην Ευρωπαϊκή Ένωση και απολαύσαμε τα «αγαθά» της. Περάσαμε καλά.  Τι γίνεται όμως τώρα που τελείωσε το πανηγύρι; Τώρα που ήρθε  κάποιος Φαραώ, που δε μας γνωρίζει και θέλει να μας πετάξει, να μας εξοντώσει; Αρχίσαμε να υποφέρουμε, να νιώθουμε περιττοί μέσα στην εταιρεία. Δε μας αντέχουν, δε μας συμπαθούν. Μας θεωρούν εμπόδιο στη δαιμονική τους πλεονεξία. Θέλουν τα πάντα δικά τους. Κι εμείς τι κάνουμε; Πού ελπίζουμε, αφού αισθανόμαστε προδομένοι; Βρισκόμαστε σε αδιέξοδο;

Ο Ιησούς Χριστός εμφανίζεται ως ο νέος και ο έσχατος Μωυσής, ο οποίος οδηγεί το λαό του Θεού στην αληθινή και αιώνια ελευθερία. Το Ευαγγέλιό Του είναι το τελειότερο Σύνταγμα για τη διακυβέρνηση ενός κράτους. Όταν οι νόμοι έχουν αρχή τη διδασκαλία του Ευαγγελίου, δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Τα ανθρώπινα πολιτεύματα μπορεί να έχουν αδιέξοδα αλλά  το ευαγγελικό πολίτευμα όχι.

Ο ελληνικός λαός, που κάποτε ένιωθε υπερήφανος για την πίστη του, βρίσκεται σε κατάσταση άγνοιας και σε κάποιο βαθμό αποστασίας. Ξεκάθαρο παράδειγμα η Βουλή, η οποία τον εκπροσωπεί απέναντι στο Σύνταγμα και δεν έχει καμία σχέση με τα της πίστεως. Θεσμός άψυχος, πλήρης συγχύσεως, συναγωγή κραταιών και συνάθροιση  πονηρευομένων, για επίδειξη και διδασκαλία δεξιότητας στην πονηρία. Είναι δυνατόν να περιμένουμε ακόμη κάτι ελπιδοφόρο;

Απλοϊκά και αφελή όλα τα παραπάνω. Μπορεί. Απλώς, σκεφτόμαστε ΑΠΛΑ κι ας μην είναι τόσο απλά τα πράγματα.

Πρώτη προκύπτουσα ερώτηση: Αν βρεθεί ένας πραγματικός άνθρωπος του Θεού,- ΑΝ -που θα μας οδηγήσει, όπως ο Μωυσής τους Ισραηλίτες, ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΤΟΙΜΟΙ ΓΙΑ ΥΠΑΚΟΗ, ώστε να «εξέλθουμε» οριστικά από τη σκλαβιά, που μας πλακώνει;

Δεύτερη και ουσιώδης: Μας έχει απομείνει τόση πίστη και διάκριση, ώστε να επιλέξουμε και να βάλουμε στην εξουσία ανθρώπους συνεργάτες του Θεού, στις εκλογές που έρχονται;

Κατά τα φαινόμενα, η απάντηση είναι: ΟΧΙ.

Ναι, αλλά: «Τα φαινόμενα απατούν πολλές φορές», λέει ο λαός.

Κι εμείς συνεχίζουμε με την ευχή: «Απ` το στόμα σου, λαέ, και στου Θεού τ` αυτί».

Απομένει να γίνει το θαύμα!

 

Κιλκίς, 26-8-2015

http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=3642