Γεννήθηκε στην Κρήτη το 1893 από φτωχική
οικογένεια. Ακόμη στην μεγαλόνησο υπήρχαν Τούρκοι και διηγιόταν μέ ψυχική ένταση
τα πόσα υπέφεραν από αυτούς. Δεν πήγε πολλές τάξεις στο Δημοτικό σχολείο παρ'
όλο πού ήταν πολύ έξυπνη. Ήταν μικρή όταν ήρθαν να μείνουν στον Πειραιά. Όταν
μεγάλωσε συνδέθηκε μέ συνομήλικες της και πήγαιναν από την Κοκκινιά μέ τα πόδια
στο Σιμωνοπετρίτικο Μετόχι της Αναλήψεως στον Βύρωνα, στον Γέροντα Ιερώνυμο τον
Σιμωνοπετρίτη για να εξομολογηθούν.
Εκεί η ψυχή της αναπαυόταν και προόδευε πνευματικά.
Ποθούσε την αγγελική ζωή, όμως η υγεία της δεν της επέτρεπε να πάει σε
Μοναστήρι. Υπέφερε ιδιαίτερα από τα νεφρά της και είχε έντονους κεφαλόπονους.
Σε ηλικία 34 ετών αρρώστησε βαρειά. Ο Γέροντας επειδή
γνώριζε τον πόθο της την έκανε μεγαλόσχημη μοναχή. Μετά την κουρά έγινε καλά και
συνέχισε την πνευματική της πορεία.
Γύρω της συγκεντρώθηκαν αρκετές νέες και
σχημάτισαν ένα κύκλο πού διδάσκονταν από την Γερόντισσα Γλυκερία την μοναχική ζωή. Πολλές έφευγαν για
Μοναστήρια και αρκετές έγιναν ηγουμένισσες. Η Γερόντισσα Γλυκερία ποθούσε να ιδρύσει
Μοναστήρι, για να ησυχάσει μέ τις αδελφές πού δεν έφευγαν από κοντά της. Εκ
φύσεως δυναμική, δραστήρια, μέ δυνατή πίστη, είχε τις προϋποθέσεις, αλλά δεν
είχε χρήματα. Κοντά της ήταν και η Θεοδώρα Χατζηστεφάνου πού εργαζόταν ως
νεωκόρος στον Ναό των Αγίων Αναργύρων Καραβά.
Εκεί έγινε η κουρά της και πήρε
τό όνομα Βασιλική. Ένωσαν τις προσευχές τους και Εκείνος πού επιβλέπει στις
δεήσεις των παιδιών Του, έφερε κοντά τους μία ελεήμονα κυρία πού τούς έδωσε
χρήματα για να αγοράσουν τό οικόπεδο. Ό 'Άγιος Νεκτάριος είχε θεραπεύσει
θαυματουργικά την Γερόντισσα Γλυκερία από νευρικό κλονισμό και στην κατοχή των
Γερμανών από φοβία. Δεν γνώριζε, δεν καταλάβαινε. Είδε τον 'Άγιο στο κρεβάτι
της να στέκεται όρθιος και να την σταυρώνει. Έγινε γρήγορα καλά και δεν της παρουσιάσθηκε
ποτέ παρόμοιο πρόβλημα. Η πίστη της και η αγάπη της για τον 'Άγιο, την τραβούσε
στην Αίγινα. Μετά από ταλαιπωρία και πολλά ταξίδια δεν εύρισκε κατάλληλο χώρο.
Είχε στενοχωρηθεί και φεύγοντας για τον Πειραιά παρακάλεσε τον Άγιο Νεκτάριο να
της δείξει κάποιο σημείο αν είναι θέλημα Θεού να φτιάξει Μοναστήρι στην Αίγινα:
«Κάνε Άγιε μου να κερδίσω τά ψάρια που κληρώνουν στο καράβι». Πήρε ένα χαρτάκι
πού έγραφε κάποιο νούμερο. Περνούσε η ώρα και ταλαιπωρημένη αποκοιμήθηκε. Είχε
γίνει η κλήρωση και φώναζε τό παλληκάρι πού είχε τά ψάρια τον τυχερό αριθμό. Για
μια στιγμή συνειδητοποίησε ότι φώναξαν τό νούμερο πού ήταν στο δικό της χαρτάκι
και χάρηκε πολύ.
Πήρε τά ψάρια σαν δώρο τού Αγίου, χαρούμενη ότι στο
επόμενο ταξίδι θα έβρισκε οικόπεδο. Έτσι και έγινε. Στην περιοχή Χλόη της Αίγινας
της πρότειναν τό οικόπεδο πού συγκέντρωνε όσα ζητούσε. Δεν είχε ούτε ρεύμα,
ούτε νερό, ούτε τηλέφωνο και ήταν σε ακατοίκητο μέρος μέ έναν δύσκολο χωματόδρομο.
Τό μισό κτήμα ήταν νταμάρι. Μέ καρότσες και άλογα γινόταν ή μεταφορά ακόμη και
κατ’ εκείνο τό έτος, τό 1950.
Έπρεπε να κτίσει μερικά κελλάκια, να φυτεύσει
δένδρα, να κάνει ένα μανδρότειχο. Με τί χρήματα όμως; Και όμως ο Θεός έβλεπε
τον πόθο της και με οικονομίες και μικρές προσφορές ξεκίνησε τις εργασίες.
Η κυρία που προσέφερε την δωρεά για τό οικόπεδο της
πρότεινε να της δώσει χρήματα να κτίσει ναό για την Αγία Αναστασία την
Φαρμακολύτρια, στην μνήμη της μητέρας της που είχε τό όνομα αυτής της Αγίας.
Στην Γερόντισσα Γλυκερία, η Αγία Αναστασία της είχε
χαρίσει την υγεία τότε πού κινδύνευε να πεθάνει. Την είχε δει στον ύπνο της και
την βοήθησε να αποφύγει την εγχείρηση.
Όλα βοηθούσαν να έρθει η Αγία Αναστασία στο νησί
των πολλών Αγίων.
Τά εγκαίνια του Ησυχαστηρίου έγιναν το 1961. Η
αναγνώρισή του ως νομικού προσώπου δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως
στις 27-8-1965.
Όλα γίνονταν μέ θαυμαστά σημεία. Δεν υπήρχαν δυνατότητες
ούτε από γνωριμίες, ούτε από χρήματα.Η Γερόντισσα επιθυμούσε να δει να
αυξάνεται η αδελφότητα σε αριθμό.Η δυνατή της πίστη, η προσευχή της πού ήταν
ολόψυχη κινούσε τά πάντα κατά θαυμαστό τρόπο.
Η υγεία της την ταλαιπωρούσε συχνά. Η χολή της είχε
πέτρες και πονούσε. Είχε περάσει τά 85 χρόνια της. Κιτρίνισε και κινδύνευσε
πάλι να πεθάνει. Δεν είχε ιατρική ασφάλεια, ούτε καμιά σύνταξη. «Ο Θεός τρέφει
τους μοναχούς όπως τά πουλιά», έλεγε. Δεν φρόντιζε, ούτε μεριμνούσε να αποκτήσει
τίποτε, αφού ο Θεός της τά χάριζε.
Ο Μητροπολίτης Ιερόθεος, όταν κιτρίνισε και έπρεπε να
χειρουργηθεί, μέ τις γνωριμίες πού είχε πρότεινε στον κύριο Γεώργιο Λαμπρόπουλο
να φροντίσει για την Γερόντισσα. Μέ χρήματα πού γενναιόδωρα προσέφερε, την
νοσήλευσαν στον Νοσοκομείο των κληρικών, στην πρώτη θέση και πλήρωνε κρεβάτι να
είναι δίπλα της μία μοναχή για να την φροντίζει.
Όταν παραδειγματικά εργατική, λάτρης της τάξεως και
της καθαριότητος και εξαιρετικά φιλόξενη. Είχε τό χάρισμα τού λόγου και στους
προσκυνητές ανέφερε διηγήσεις Αγίων τόσο όμορφα, πού τούς εντυπωσίαζε.
Όταν φιλακόλουθη και δεν παρέλειπε τίποτε από τό τυπικό των Μοναστηριών. Πολλές ηγουμένισσες πού είχαν τελειώσει
Πανεπιστήμια την συμβουλεύονταν.
Ένας κληρικός πού είχε πολλά πνευματικά παιδιά, τά
έστελνε να συμβουλεύονται την Γερόντισσα. Ο ίδιος μας είπε «Ή Γερόντισσα
Γλυκερία βλέπει πίσω από τον τοίχο».
Κάποτε συζητούσε μέ μία Ηγούμενη, η οποία είχε
παραμερίσει την προηγούμενη Γερόντισσα και μέ την βοήθεια τού πνευματικού τους,
είχε πάρει την θέση της.Η Γερόντισσα Γλυκερία δεν γνώριζε αυτό τό περιστατικό.
Όταν μιλούσε, της έλεγε αυστηρά και έντονα, ότι δεν είναι σωστό να γίνονται Ηγουμένισσες,
διεκδικώντας μία θέση πού δεν τούς ανήκει...
Μια άλλη φορά, μια νέα πού θρήσκευε και ήθελε να
γίνει μοναχή είχε καθίσει στην αυλή και ζητούσε από την Γερόντισσα συμβουλές
για την μοναχική πολιτεία. Η Γερόντισσα δεν άκουγε καλά και μιλούσε δυνατά. Της
είπε προς έκπληξη όλων ότι «πολλές καλογερεύουν μέχρι να βρουν τον γαμπρό».Η
νέα σε μικρό διάστημα αρραβωνιάσθηκε...
Είχε έρθει μία γνωστή της Μονής από τον Καναδά,
μαζί μέ τον σύζυγό της πού δεν ήταν Ορθόδοξος και υπέφερε από τά μάτια του.
Είχε σοβαρό πρόβλημα. Ή κυρία παρακάλεσε την Γερόντισσα να τον σταυρώσει. Η
Γερόντισσα ήταν απλή, ταπεινή και μέ την δυνατή πίστη της έγινε τό θαύμα. Ό
Καναδέζος την ώρα πού τον σταύρωνε είδε φως υπερφυσικό. Τό έγραψε η σύζυγός του
σε επιστολή, όταν γύρισαν στο σπίτι τους. Είχε γίνει τελείως καλά...
Είχε πάει στο Μοναστήρι η κόρη μιας οικογένειας πού
την γνώριζε η Γερόντισσα. Η νέα προσκύνησε τις εικόνες και κάθισε στο στασίδι,
ζητώντας να την σταυρώσει η Γερόντισσα. Κανείς δεν γνώριζε ότι είχε πρόβλημα από
δαιμονική επήρεια. Μόλις την σταύρωσε, σπάραξε και άρχισε να κινεί πόδια, χέρια
και βγήκαν τά παπούτσια της. Μόλις τελείωσε δεν παρουσίασε κάτι πού να δείχνει
ότι ήταν άρρωστη. Τό θαύμα είχε γίνει...
’Έφθασε σε ηλικία 93 ετών, μέ σωματικές και
νοητικές δυνάμεις ακμαίες. Αρρώστησε μόνο τρεις ημέρες. Κατά λάθος της έδωσαν οι
γιατροί περισσότερη αντιβίωση. Τό κατάλαβε, «ο γιατρός φταίει», είπε. Έπαθε
μερικούς σπασμούς στα χέρια και η καρδιά της έσβησε όσιακά την 8η Μαΐου τού
έτους 1986, Πέμπτη της Διακαινησίμου. Κηδεύθηκε την επομένη, Παρασκευή της
Ζωοδόχου Πηγής. Διάβαζε επτά φορές την ημέρα τους Χαιρετισμούς της Παναγίας και
την παρακαλούσε να την βοηθήσει. Η Ζωοδόχος Πηγή, την συνόδευε στο αιώνιο ταξίδι.
Πριν πεθάνει, κοίταξε ψηλά και φώναξε: «Ιερουσαλήμ. Ιερουσαλήμ, Ιερουσαλήμ!».
Η πεποίθηση όλων των πνευματικών της τέκνων είναι
ότι βρίσκεται στα 'Άγια σκηνώματα μετά των Αγίων και ιδιαίτερα με την Αγία
Αναστασία. ’Έλεγε στην συνοδεία της ότι «η Αγία μας ετοίμασε σκήνωμα, Μοναστήρι,
που θα μάς συγκεντρώσει εκεί όλες».
Οι μοναχές της είναι σίγουρες ότι βρήκε παρρησία
στον ουρανό. Υπάρχουν δύο αποδείξεις απτές. Υπήρχε πρόβλημα για να κτίσουν κελιά.
Υπήρχε μεγάλη στενότητα χώρου. Για να βγάλουν άδεια ήταν αδύνατο. Είχαν
ξεπεράσει τά τετραγωνικά μέτρα πού όριζε ή πολεοδομία.
Μόλις κοιμήθηκε εν Κυρίω η Γερόντισσα, ένας
Επίσκοπος πού είχε καταγωγή από την Αίγινα, ήταν στην Ναοδομία. Είχε γίνει ένας
νόμος και μπορούσαν να χορηγήσουν άδειες στα Μοναστήρια. ’Έφερε στις μοναχές την
άδεια σε λίγες ημέρες στην Μονή, χωρίς καν να πάνε στην Αθήνα ή να έχουν κάποια
ελάχιστη επιβάρυνση!
Κάτι ακόμη πού τό διαπιστώνουν οι μοναχές μέχρι
σήμερα: Της άρεσαν πολύ τά ψάρια. Τά στερήθηκε όταν ζούσε. Κάτι κατεψυγμένα ή
μικρά μπορούσαν να προμηθευθούν. Μέ την ευχή της δεν έχουν ακόμη από τό 1986 αγοράσει
ψάρια. Τά πηγαίνουν διάφοροι από εκεί πού δεν το περιμένουν. Μερικές φορές
είναι αρκετά μεγάλα και μονολογούν, «που να είναι η Γερόντισσα να τα δει/».
Και σε μικρότερα θέματα της Μονής αισθάνονται την
δυνατή της ευχή να τις σκεπάζει...
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΓΕΡΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΣ ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΣ. ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΚΑΒΒΑΔΙΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ.
http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2016/07/blog-post_97.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου