Ο καλός μας Θεός μάς χάρισε το Μέγα Μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως, αυτό το ιερό Βαπτιστήριο, στο οποίο πλένεται ο άνθρωπος ψυχικά και γίνεται ολόλευκος, καινούργιος κατά Χριστόν άνθρωπος.
Πόση ευχαριστία πρέπει να προσφέρουμε στον Θεό συνεχώς γι’ αυτό το μεγάλο καλό που μας άφησε! Δηλαδή μας άφησε την καρδιά Του ανοιχτή, οσάκις θελήσουμε να καθαρισθούμε, να εισερχόμαστε άνετα.Όσο και να αμαρτήσει ο άνθρωπος, όσο και να κυλισθεί στην αμαρτία, όσο και να μαυρίσει την ψυχή του, μπορεί άνετα σε μια στιγμή, σε λίγη ώρα να γίνει κατάλευκος σαν το περιστέρι και σαν το χιόνι. Υπάρχει μεγαλύτερο μεγαλείο από τούτο ή μεγαλύτερη ευτυχία για τον άνθρωπο;
Το εμπόδιο για να φθάσουμε στο εξομολογητήρι είναι η υπερηφάνεια και ο εγωισμός. Πώς θα πω τα αμαρτήματά μου; Πιάνει τον άνθρωπο μία ντροπή· αλλά την ντροπή αυτή πρέπει να την έχουμε, όταν πρόκειται να αμαρτήσουμε. Τότε θα μας φυλάξει, για να μη κάνουμε αμαρτίες. Όταν όμως πρόκειται να φθάσουμε στην μεγάλη αυτή σωτηρία, πρέπει να τρέξουμε αμέσως.
Όταν αντιληφθούμε ότι έχουμε την κακή αρρώστια του καρκίνου και μάθουμε ότι κάποιος γιατρός είναι στον Βόρειο Πόλο, αμέσως θα δώσουμε τα πάντα, θα εξοικονομήσουμε τα χρειώδη και θα σηκωθούμε να πάμε, να θεραπευθούμε από τη νόσο αυτή του σώματος. Δεν φειδόμεθα μήτε κόπους, μήτε μόχθους, μήτε οικονομικά, μήτε τίποτε. Τα αφήνουμε όλα και τρέχουμε. Ταπεινώνεται η ψυχή μας, προκειμένου να γίνουμε καλά.
Όταν έχουμε όμως τον καρκίνο της αμαρτίας και μας απειλεί με θάνατο της ψυχής, πόσο πρέπει να εγκαταλείψουμε τα πάντα, και δουλειά και μεροκάματο και απόσταση και να τρέξουμε! Να φθάσουμε εκεί, να γονατίσουμε, να αναποθέσουμε την πληγή μας εκεί κάτω, να πάρουμε το φάρμακο, να γίνουμε καλά, κι έτσι να γλυτώσουμε από τον φοβερό θάνατο της ψυχής!
Σαν άνθρωποι που είμεθα, δεν γνωρίζουμε την ώρα που θα έρθει ο Κύριος. Μας το είπε: «Γρηγορείτε, ότι ουκ οίδατε την ημέραν, ουδέ την ώραν, εν η ο Υιός του ανθρώπου έρχεται» (Ματθ. 25:13). Τρέξτε, λέει, μη κάθεστε καθόλου· δεν γνωρίζετε την στιγμή, που θα αποφασίσει ο Κύριος να πάρει την ζωή σας και να σας οδηγήσει στο μεγάλο εκείνο φοβερό δικαστήριο, από το οποίο δεν εξαιρείται κανείς.
Δεν έχουμε συλλάβει την έννοια του πράγματος, τόσο της Ιεράς Εξομολογήσεως όσο και της ίδιας μας της ζωής. Πόσο είναι επισφαλής η ζωή μας! Από στιγμή σε στιγμή ενδέχεται να συναντήσουμε το δικαστήριο και τον δικαστή.
Τώρα, όσο ακόμη είμαστε στη ζωή, μπορούμε να κάνουμε τον Χριστό μας ευσπλαχνικότερο, και να Τον συναντήσουμε με καθαρό πρόσωπο με τη μετάνοιά μας και την εξομολόγηση. Διαφορετικά, δια της αμετανοησίας, θα Τον συναντήσουμε χωρίς έλεος και συγνώμη.
Η Εκκλησία μας εύχεται εκτενώς. Εκφωνεί ο διάκονος: «Χριστιανά τα τέλη της ζωής ημών, ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά και καλήν απολογίαν, την επί του φοβερού βήματος του Χριστού». Πράγματι, αυτό πρέπει να ισχύει για όλους μας. Αυτή την καλή απολογία να ζητούμε, αυτό το ειρηνικό τέλος.
Από το βιβλίο: Γέροντος Εφραίμ Προηγουμένου Ι.Μ. Φιλοθέου, Η τέχνη της σωτηρίας. Έκδ. Ι.Μ. Φιλοθέου, Άγιον Όρος 2005. Ομιλία ΙΣΤ’, Το μυστήριον της μετανοίας, σελ. 241 (αποσπάσματα).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου