~ Μία μέρα, που βρισκόμουν στο κελί του και κουβεντιάζαμε, άκουγα να ηχεί διαρκώς το τηλέφωνο, χωρίς ο Γέροντας να το σηκώνει το ακουστικό.
Κάποια στιγμή όμως, μου είπε :
«Σε παρακαλώ σήκωσέ το και ρώτησε, ποιός είναι και τί θέλει» .
Ήταν μία κυρία, από κάποια πόλη της Βορείου Ελλάδος και έλεγε, πως ήταν ανάγκη να μιλήσει με το Γέροντα. Εκείνος απάντησε :
«Πες της, δεν μπορώ τώρα, έχω πολύ κόσμο που περιμένει, ας πάρει το βράδυ».
Το διαβίβασα. Η κυρία παρεκάλεσε να πώ στο Γέροντα, ότι τον παρακαλεί πολύ να προσευχηθεί για ένα σοβαρό και επείγον οικογενειακό της πρόβλημα. Όταν το άκουσε ο Γέροντας, μου είπε να τη διαβεβαιώσω ότι προσεύχεται. Εκείνη επανέλαβε το επείγον του προβλήματος.
Τότε ο Γέροντας μου λέει:
«Δώσε μου το τηλέφωνο».
Και, ανοίγοντας τη συσκευή, έτσι που να ακούω το διάλογο, της είπε :
«Ε, βρε ευλογημένη, γιατί είσαι ανυπόμονη, αφού σου είπα ότι προσεύχομαι, νομίζεις ότι χρειάζεται να σ’ ακούω για να μάθω το πρόβλημά σου ; Δεν είναι αυτό κι αυτό ; Αλλά το πρόβλημα δεν είναι μόνο μ’ εσένα, είναι και με τον άνδρα σου, που του συμβαίνει αυτό. Αλλά και με το πρώτο σου παιδί και με το δεύτερο, που τους συμβαίνουν αυτά κι αυτά. Δεν είναι έτσι, όπως σου τα λέω;»
Και η κυρία έκπληκτη του απαντούσε: Έτσι είναι ακριβώς, όπως μου τα λέτε, Γέροντα.
Κι ο Γέροντας: «Ε, αφού είναι έτσι, κάνε προσευχή, κάνε αυτά που μας λέει ο Χριστός. Θα προσεύχομαι κι εγώ και μην έχεις αγωνία, τα προβλήματά σου θα πάνε καλά».
Η κυρία δεν εύρισκε λόγια να τον ευχαριστήσει.
Ο Γέροντας, αφού της έδωσε κι άλλες συμβουλές, την ευλόγησε, έκλεισε το τηλέφωνο και στράφηκε σε μένα, που τον κοίταζα εμβρόντητος :
«Τα άκουσες ; Τί θαύμα ήταν αυτό ; Τί μεγάλο και τί καλό Θεό που έχουμε ! Εγώ εδώ, εκείνη μία άγνωστη εκεί μακριά, κι ο Θεός έδειξε καθαρά, σε μένα τον αμαρτωλό, τα προβλήματα τα δικά της, του ανδρός της, των παιδιών της. Τί μεγάλο Θεό που έχουμε»!
Ανθολόγιο Συμβουλών, εκδ. Ι. Μονή Μεταμορφώσεως, Μήλεσι, σελ.307-308
https://simeiakairwn.wordpress.com/2020/06/30/άγιος-πορφύρι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου