Κάποιος αγράμματος μοναχός δεν ήξερε καμμία προσευχή να πει. Του λέει ο γέροντας:
- Αφού δεν πορείς να μάθεις κάποια προσευχή να λες το: "Θεοτόκε Παρθένε Χαίρε"
- Γέροντα, ούτε αυτό μπορώ να το πω...
- Ε, τότε λέγε μόνο το: "Χαίρε Μαρία"...
- Αυτό μπορώ να πω! Αυτό μπορώ να το μάθω, είπε ο μοναχός.
''Χαίρε Μαρία'' έλεγε ο μοναχός καθημερινά, χιλιάδες φορές.
- Σταμάτα να λες αυτήν την προσευχή, γιατί δεν μπορώ να σε πλησιάσω..
Κοιμήθηκε ο γέροντας και το θάψανε. Στο τάφο του μετά από καιρό άνθισε μόνο του ένα λουλούδι. Ανοίξανε τον τάφο να δούνε και είδαν παραδόξως, ότι είχε ρίζα την καρδιά του μοναχού, η οποία δεν είχε λιώσει και έγραφε πάνω σε αυτήν: "Χαίρε Μαρία" με χρυσά γράμματα!
Έμεινε στην ιστορία ο μοναχός αυτός ως ο "Χαίρε Μαρίας".
Εκείνος που εγκωμιάζει την Παναγία χαριτώνεται και κάθε φορά που την εγκωμιάζεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου