Πολλοὶ εἶναι ἐκεῖνοι πού λένε: Δὲν δέχομαι τὸ Χριστό, γιατὶ μὲ θέλει δοῦλο. Εἶναι κάτι, πού πολλοὶ σκοντάφτουν στὸ σημεῖο αὐτό. Μὰ σὲ θέλει ὁ Χριστὸς δοῦλο, ὅπως σὲ θέλει ὁ διάβολος; Δὲν μποροῦν οἱ ἄνθρωποι νὰ ἑρμηνεύσουν τὴ δουλεία τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴ δουλεία τοῦ διαβόλου. Ἡ δουλεία τοῦ διαβόλου εἶναι τυραννικὴ καὶ ἔχει σκοπὸ νὰ βασανίζει τὸν ἄνθρωπο. Ἐνῶ στὸ Χριστό, ὁ ἄνθρωπος ἑκούσια δουλώνεται, ὡς εὐγνωμοσύνη γιὰ τὴν φιλανθρωπία πού μᾶς ἔδειξε, ἀπελευθερώνοντὰς μας ἀπὸ τὰ δεσμὰ τοῦ διαβόλου, καὶ μᾶς δόθηκε ἔτσι ἡ εὐκαιρία νὰ σωζόμαστε. Εἶναι λοιπὸν πρὸς συμφέρον τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου, ὁ ἄνθρωπος νὰ ἐξαρτιέται ἀπὸ τὸν Χριστὸ καὶ ὁ ὄρος δοῦλος δὲν ἔχει τὴν αὐστηρὴ ἔννοια τοῦ ὅρου, ὅπως τὴν ἑρμηνεύουμε ἐμεῖς. Εἶναι δουλεία εὐεργετική.
✞ Ἱεροκήρυκας Δημήτριος Παναγόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου