Τον Γέροντα Φανούριο τον είχαμε γνωρίσει μετά από παραίνεση του Γέροντα Παισίου…
Πρώτη φορά τον επισκέφτηκα το Μάρτη του 1985 μαζί με τον υποτακτικό ενός γνωστού Γέροντα της Καψάλας…
Το κελί απέριττο φτωχικό αλλά πολύ φιλόξενο ….
Καθίσαμε στο κελί του μέσα…η ομιλία του ήταν πολύ χαριτωμένη…η χροιά της
φωνής του ήταν τέτοια που μίλαγε κατευθείαν στη καρδιά…..είχε μεγάλη
χαρά που πήγαμε και όλο έψαχνε το χώρο του για να βρει κάτι να μας
φιλέψει….
μας είπε ότι είχε πληροφορία ότι θα φύγει πριν την Ανάσταση που τότε
ήταν τέλη Απριλίου αν θυμάμαι καλά….έκλαιγε από χαρά όπως ένας χρόνια
ξενιτεμένος περιμένει πως και πως να επιστρέψει στη Πατρίδα του…έτσι και
αυτός μέτραγε τις ώρες, τις μέρες που θα έφευγε για τον Ποθούμενον!!!!
…μας είπε ότι πήγε σε όλους τους γνωστούς και τους έβαλε μετάνοια και
ό,τι χρωστούσε το έδωσε, ώστε να μην έχει τίποτα που να βαραίνει τη ψυχή
του…υλικό και πνευματικό ..όσο είναι ανθρωπίνως δυνατόν!!!
…μας είπε ότι είχε επίσκεψη από 3 Αγίους ..τον Άγιο Μέγα Βασίλειο τον
Όσιο Θεόφιλο τον Καψαλινό και τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο…γέμισε λέει
το δωμάτιο φως και άρρητη ευωδία…
εκείνος ένιωσε μεγάλη συστολή και αφού
μας είπε ότι μίλησαν για διάφορα εκείνος τότε τους ρώτησε όλο ντροπή, αν
χρωστούσε κάτι….Εκείνοι του απάντησαν ότι δε χρωστούσε και η χαρά του
ήταν πολύ μεγάλη!!! Συνέχεια έλεγε και γελούσε σαν παιδί ότι θα κάνει
Ανάσταση πάνω με τον Κύριο και τους Αγίους που τόσο αγάπησε…
στην ερώτηση πως περνά στο κελί του μόνος …εκείνος απάντησε ότι δεν
είναι μόνος …κατά καιρούς περνάνε Άγγελοι και γεμίζουν το κελί φως τόσο
πολύ που και το δικό του σώμα γέμιζε φως και για πολλές μέρες η χαρά τον
συντρόφευε …..αλλά μας είπε επίσης ότι μια φορά χτύπησε η πόρτα, πάει
εκείνος και ανοίγει και βλέπει τον αντίπαλο το διάβολο…αμέσως τον έδιωξε
και εκείνος πήγε και στάθηκε κάτω από το κυπαρίσσι που είχε στην αυλή
του….και συνεχίζει….μια εβδομάδα βρόμαγε το τόπος από τον βρομιάρη!!!
Είχα μαζί μου ένα πολύ καλό δημοσιογραφικό κασετόφωνο και στο δρόμο,
καθώς ανεβαίναμε προς το κελί του, είπα στον συνοδοιπόρο μου ότι θα τον
μαγνητοφωνήσω…εκείνος μου είπε να μη το κάνω, γιατί ο Γέροντας δεν θα το
ήθελε ..εγώ δεν τον άκουσα και γι’αυτό πήγα και κάθισα δίπλα στο Γέροντα
Φανούριο με σκοπό να τον μαγνητοφωνήσω…και όντως πάτησα το κουμπί…το
κασετόφωνο ήταν σε απόσταση ενός μόνο μέτρου από τον Γέροντα…ενώ ο φίλος
μου κάθονταν σε απόσταση περίπου 4 μέτρων μακριά…μετά το τέλος της
επίσκεψης έβαλα να ακούσω τι έγραψε…και, ενώ η δική μου φωνή και του
φίλου μου ακούγεται τέλεια, η δική του ήταν ένας άναρθρος λόγος ….!!!!
Η
κοίμησή του ήταν οσιακή, κοιμήθηκε καθώς προσευχόταν στο στασίδι του,
στην εκκλησία του κελιού του και με το κομποσχοίνι στο χέρι….η μέρα ήταν
χειμωνιάτικη και το χιόνι πολύ ..οι Πατέρες από τα δίπλα κελιά
μαζευτήκαν για την ακολουθία…έσκαψαν τον τάφο και με μεγάλη προσπάθεια
τον μετέφεραν για την ταφή….το νερό μέσα στο τάφο ήταν περίπου στο ένα
μέτρο και, ενώ η κουβέρτα μέσα στην οποία τον είχανε τυλίξει βούλιαξε, το
σκήνος του έμεινε στην επιφάνεια να επιπλέει……!!!!
Μετά από κάποια χρόνια έγινε η εκταφή του σκηνώματός του…και κει είδαμε
τα οστά του να είναι τρισχαριτωμένα ..μάλιστα τότε είδαμε το μεγαλείο
της άσκησης του….είχε σπάσει το πόδι του καθώς έπεσε κάποια φορά από τη
σκεπή του κελιού που επισκεύαζε….δεν πήγε στο γιατρό αλλά μόνος του πάρα
τους τρομερούς πόνους συνέχιζε την ασκητική ζωή του…
Αυτό που είδαμε ήταν τρομερό…το οστό της κνήμης σπασμένο και το πάνω
κομμάτι του οστού είχε εισχωρήσει στο κάτω και το είχε ανοίξει τα δυο
και έτσι είχε δέσει, γι’αυτό και κούτσαινε ο Γέροντας….απ’ότι φάνηκε
δηλαδή ο Παππούλης δεν έκανε ξάπλα ούτε καμιά προσπάθεια να το διορθώσει
άλλα με περισσή αυταπάρνηση συνέχισε την ασκητική ζωή του!!!
Έτσι επιβεβαιώνεται αυτό που είχε πει ένας χαριτωμένος Γέροντας
Αγιορείτης ..ότι το μυστικό του Αγίου Όρους το κρατάνε οι Ρουμάνοι
ασκητές…εννοώντας την παράδοση της άνευ όρων άσκησης
Την ευχή Του να έχουμε !!
http://iliaxtida.wordpress.com/2012/03/14/fanourios/#more-7598
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου