Καθημερινό κήρυγμα-κατήχηση-προσωπική συμβουλευτική

ΤΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ

Δ΄. ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥΣ ΠΟΙΜΕΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΙΜΝΙΟ

Καθημερινό κήρυγμα-κατήχηση-προσωπική συμβουλευτική

Τό καθημερινό κήρυγμα-κατήχηση ἀλλά καί ἡ προσωπική συμβουλευτική γίνεται συστηματικά στά Μοναστήρια ἀπό τόν Γέροντα-ἡγούμενο. Τό ἴδιο πρέπει νά γίνεται καί στήν Ἐνορία. Τό κήρυγμα-κατήχηση ἄς μήν γίνεται μόνο στήν διάρκεια τῆς Θείας Λειτουργίας. Τό περιεχόμενό του πρέπει νά εἶναι ἡ μετάνοια, ἡ πνευματική ζωή, οἱ βίοι τῶν Ἁγίων, ἡ ἑρμηνεία τῶν λόγων τοῦ Κυρίου καί τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων. Ἄς εἶναι κήρυγμα πρακτικό, μυσταγωγικό, φωτιστικό ἀλλά καί ἐλεγκτικό, ὅταν χρειάζεται. Ἄς φανερώνει τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο καί ἄς καλεῖ τόν ἄνθρωπο στήν ἀγάπη πρός τόν Θεό.

Ἡ φιλανθρωπία καί ἡ «οἰκονομία» πού κυριαρχεῖ στά Μοναστήρια, μαζί μέ τήν πρακτικότητα τῆς διδασκαλίας, μπορεῖ νά ἀποτελέσει καθοδηγητικό πρότυπο γιά τό περιεχόμενο τοῦ κηρύγματος στίς Ἐνορίες τοῦ κόσμου. Ἡ ἐπιείκια δέν ἀναιρεῖ τόν ἀγαπητικό ἔλεγχο καί τήν φιλάδελφη ὑπόδειξη τοῦ Πνευματικοῦ πατρός πρός τόν ἀδελφό πού σφάλλει.

Ὁ ἀγαπητικός ἔλεγχος, πού γίνεται μέ πολλή ἁπλότητα στό Μοναστήρι, καί ὄχι μόνον ἀπό τόν Γέροντα, ἀλλά καί ἀπό τούς γεροντότερους ἀδελφούς, θά πρέπει νά ἀκολουθεῖται ὡς ποιμαντική πρακτική καί ἀπό τούς Πνευματικούς προϊσταμένους τῶν κοσμικῶν Ἐνοριῶν. Αὐτό προϋποθέτει, βέβαια, τήν πνευματική καλλιέργεια τῶν πνευματικῶν τους τέκνων. Ἡ βίωση τῆς ταπείνωσης καί τῆς ὑπακοῆς, ἡ ὁποία χαρακτηρίζεται ὡς «μίμηση Χριστοῦ»³⁵ εἶναι ἡ καλλίτερη ἐγγύηση γιά τήν ἀποδοχή τῶν ἐλέγχων καί τήν περαιτέρω πνευματική πρόοδό τους.

Τό κήρυγμα θά πρέπει νά γίνεται συχνότερα στίς περιόδους τῶν νηστειῶν.

Στήν Θεία Λειτουργία ἡ ὀρθότερη θέση του εἶναι μετά τήν ἀνάγνωση τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου. Γενικά ἡ λατρεία ἄς συνδυάζεται πάντα μέ κήρυγμα, ἔστω καί ὀλιγόλεπτο, γιά τήν μεγαλύτερη πνευματική ὠφέλεια τῶν συμμετεχόντων.

Ἡ προσωπική συμβουλευτική εἶναι ἐπίσης κάτι πολύ σημαντικό γιά τούς ἐνορῖτες καί ἀποτελεῖ ἕνα σπουδαῖο ἔργο γιά τόν ποιμένα. Ἰδιαίτερα χρήσιμη εἶναι ἡ πρακτική αὐτή γιά ἀνθρώπους πού πρόσφατα ἐξομολογήθηκαν γιά πρώτη φορά στήν ζωή τους ἤ καί δέν τό ἔχουν κάνει ἀκόμη, ἀλλά γιά κάποιο ἄλλο λόγο προσήγγισαν τήν Ἐνορία. Τέτοιος λόγος μπορεῖ νά εἶναι ἡ μελλοντική τέλεση κάποιου Μυστηρίου. Ὁ καλός ποιμένας ἔχει μία ἄριστη εὐκαιρία γιά νά ἀναπτύξει τίς προϋποθέσεις συμμετοχῆς στό Μυστήριο, τήν θεολογία τοῦ Μυστηρίου, τί μᾶς προσφέρει καί πῶς πρέπει νά τελεστεῖ. Ἔτσι δέν θά εἴχαμε τόσα πολλά ἄσχημα φαινόμενα ἰδίως στό Μυστήριο τοῦ Γάμου καί τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος.

Ἐπίσης μέ τήν προσωπική ἐπικοινωνία καί ἰδιαίτερα μέσα ἀπό τήν τακτική Ἐξομολόγηση καί ἐξαγόρευση τῶν λογισμῶν θά μπορέσει ὁ ποιμένας νά ἐντοπίσει καί νά ἐνθαρρύνει τίς ἱερατικές καί μοναχικές κλήσεις καθώς καί τίς κλήσεις γιά δημιουργία εὐλογημένων χριστιανικῶν οἰκογενειῶν. Ἔτσι θά ἀναδειχθοῦν οἱ αὐριανοί ποιμένες, οἱ ἄξιοι ἐκκλησιαστικοί ἡγέτες καθώς καί οἱ σωστές οἰκογένειες-φυτώρια τέτοιων προσώπων.

 Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο:«Τά ἀσκητικά τῆς Ἐνορίας» (Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου) πού ἤδη κυκλοφορεῖ.

35 Πρ. 2, 5.