Αυτό το πάθος μπορεί να τον φέρει σε μεγάλα κακά κάποιον. Η ζήλια σε
βάζει να κακοποιήσης τον άλλο, να τον κατακρίνεις, να τον φθονήσης, να
τον καταλαλήσης, να τον προδώσεις. Όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος τόσο
αυξάνεται και το πάθος. Με άλλο μέσω δεν εξαλείφεται παρά μόνο με την
παράκληση προς τον Θεόν, με την καθαρά εξομολόγηση και με την
περιφρόνηση προς το πάθος αυτό.
Ακόμα και τα ζώα έχουν την ζήλεια.
Αλλά τα ζώα καθώς και το παιδί αν
ζηλεύουν δεν αισθάνονται, εμεις ομως άνθρωποι με λογική πρεπει να έχουμε
τετοια πάθη; Ποτέ δεν προοδευει εκείνος που νοιώθει ζήλεια, όλοι το
έχουμε αυτό το κακό, άλλος όμως το πολεμάει και άλλος το μετριάζει. Όταν
το πολεμάς δε σε βλάπτει. Αυτό το πάθος σε κάνει φθονερό, μισάδελφο,
θυμώδη, γεμάτο κακία. Εαν κανείς δεν επιμεληθη να το εξαλείψη απο μέσα
του, θα τον καταφάγη.
Πηγή: Απόσπασμα απο το βιβλίο Άγιου Ανθίμου Χίου “Διδαχές πνευματικές – Άρτος ζωής” Ιερά Μονή Παναγίας Βοήθειας Χίου dakriametanoias.blogspot.ca
http://www.diakonima.gr/2015/06/20/%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%AC%CE%B8%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B6%CE%AE%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CF%82-%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CE%B9%CE%BC%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου