ΟΣΙΟΣ ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΣ (ΛΟΥΚΑΣ). (12/02/1888- 21/03/1974) Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΟΙ ΚΟΠΟΙ ΤΩΝ ΓΕΡΟΝΤΩΝ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΤΟΥ ΓΚΛΙΝΣΚ. " «Δῶσε του!» ἀκούγεται ἡ φωνή τοῦ δεσπότη. Ταραγμένος ὁ πατήρ Ἀνδρόνικος προειδοποιεῖ: «Ἔμεινε ἕνα τελευταῖο, μικρό κομμάτι. Αὔριο γιά σᾶς δέν θά ὑπάρχει τίποτε». Ὁ ἐπίσκοπος ἐπαναλαμβάνει: «Δῶσε του!».

Για κάποιο διάστημα ο επίσκοπος Παυλίνος ζούσε στη Μόσχα στο μοναστήρι Νοβοσπάσκυ. Ο πατήρ Ανδρόνικος, πού ήταν διακονητής του, διηγήθηκε ότι κάλεσαν κάποτε τον δεσπότη να λειτουργήσει σε κάποιον ναό. Στον ναό αυτό πάνω από το σύνθρονο κρεμόταν μια μεγάλη κανδήλα. Κατά τη διάρκεια της αναγνώσεως του Αποστόλου οι υποδιάκονοι, αφαιρώντας από τον επίσκοπο το ωμόφορο , άγγιξαν απρόσεκτα την κανδήλα και έχυσαν όλο το λάδι πάνω στον αρχιερέα. Ο επίσκοπος Παυλίνος όχι μόνο δεν ταράχτηκε, άλλα ούτε καν άλλαξε η όψη του. Δεν είπε ούτε λέξη επιπλήξεως. Ζήτησε μόνο μία πετσέτα, σκουπίστηκε και συνέχισε ήσυχα τη Θεία Λειτουργία.

Μετά την κοίμηση του αγίου Πατριάρχου Τύχωνος, ανέθεσαν στον επίσκοπο Παυλίνο να γυρίσει σε όλους τούς αρχιερείς και να λάβει απ’ αυτούς γραπτή συμφωνία για την εκλογή σε Πατριάρχη Μόσχας τού μητροπολίτου Κυρίλλου, τον οποίο στη διαθήκη του ο κεκοιμημένος Πατριάρχης είχε ορίσει ως πρώτο τοποτηρητή. Την εντολή αυτή την εκπλήρωσε ο επίσκοπος Παυλίνος. Όταν όμως επέστρεφε στη Μόσχα, τον συνέλαβαν στο τραίνο, του πήραν τον κατάλογο και φυλάκισαν τούς αρχιερείς, πού είχαν βάλει την υπογραφή τους.

Ό πατήρ Ανδρόνικος οικειοθελώς ακολούθησε τον επίσκοπο Παυλίνο στην εξορία. Εκεί λειτουργούσε μια εκκλησία, όπου ο επίσκοπος προσευχόταν και σπανίως λειτουργούσε. Ζούσαν φτωχικά και τρέφονταν με λιγοστή τροφή. Κάποιες φορές δεν υπήρχε ούτε ψωμί. Ο πατήρ Ανδρόνικος στερούσε τον εαυτό του απ’ όλα για να μπορέσει να δώσει κάτι στον επίσκοπο. Κάποτε πέρασε απ’ αυτόν ένας φτωχός. Ο πατήρ Ανδρόνικος είχε ήδη κάποιες μέρες, πού δεν είχε βάλει μπουκιά στο στόμα του, φυλάγοντας το τελευταίο κομματάκι ψωμί για τον δεσπότη. Αλλά έρχεται ο φτωχός και ζητάει κάτι για την Αγάπη του Χριστού. «Δώσε του!» ακούγεται ή φωνή του δεσπότη. Ταραγμένος ο πατήρ Ανδρόνικος προειδοποιεί: «Έμεινε ένα τελευταίο, μικρό κομμάτι. Αύριο για σάς δεν θα υπάρχει τίποτε». Ό επίσκοπος επαναλαμβάνει: «Δώσε του!».

Το πρωί, μόλις άρχισε να φέγγει, κάποιος χτύπησε το παράθυρο. Ο πατήρ Ανδρόνικος είδε ότι είχε έρθει ο νεωκόρος της εκκλησίας. Έφερε ένα μεγάλο, φρεσκοψημένο ψωμί. Ο δεσπότης γέλασε: «Να, λοιπόν! Αν δεν έδινες χθες στον φτωχό, δεν θα έπαιρνες σήμερα τέτοιο καρβέλι». 

 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΑΣΚΗΣΗ ΚΑΙ ΑΓΙΟΤΗΤΑ. ΤΩΝ ΣΤΑΡΕΤΣ ΤΟΥ ΓΚΛΙΝΣΚ. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ.

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2016/01/12021888-21031974_25.html