ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΘΕΟΠΑΤΟΡΕΣ (α) Θεῖο καὶ ἀνθρώπινο θέλημα

π. Δημητρίου Μπόκου

Οἱ ἅγιοι Θεοπάτορες Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα (9 Σεπτ.) ἀνήκουν στὰ ἅγια ἀνδρόγυνα τῆς Ἱερᾶς Ἱστορίας. Μὲ τὴ θεοσέβεια ποὺ τοὺς διέκρινε ἀξιώθηκαν νὰ γίνουν οἱ κατὰ σάρκα προπάτορες (οἱ παπποῦδες δηλαδὴ) τοῦ Χριστοῦ. Κι ὅμως οἱ εὐλαβεῖς αὐτοὶ ἄνθρωποι εἶχαν γεράσει χωρὶς νὰ ἀποκτήσουν τέκνα. Ἡ βαθειά τους ἐπιθυμία ἔμενε ἀνεκπλήρωτη.

Ὁ Θεὸς ἤθελε ὅλα τὰ περιστατικὰ ποὺ ἀφοροῦσαν τὴν ἐνσάρκωση τοῦ Υἱοῦ του νὰ γίνουν μὲ τρόπο θαυμαστό. Ὅταν λοιπὸν εἶχε ἐκλείψει κάθε φυσικὴ δυνατότητα γιὰ ἀπόκτηση παιδιοῦ, ἀφοῦ ἡ Ἄννα ἦταν σχεδὸν ἑξήντα χρονῶν, ὁ Θεὸς ἀνατρέπει τοὺς φυσικοὺς νόμους καὶ τοὺς χαρίζει αὐτὸ ποὺ διακαῶς ἐπιθυμοῦσαν: τὴ θυγατέρα ποὺ θὰ γινόταν «ἡ πάντων χαρά», ἡ μητέρα τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ.

Τί ἔκαναν μέχρι τότε οἱ Θεοπάτορες; Εἶχαν ἀναθέσει «τὴν πᾶσαν ἐλπίδα» τους στὸν Θεό. Ἡ σχέση τους μαζί του ἦταν σχέση ἐμπιστοσύνης καὶ ἀγάπης. Ὁ μεγάλος τους πόθος εἶχε γίνει συνεχής, ἀδιάλειπτη προσευχή. Μιὰ προσευχὴ ὅμως ποὺ διακρινόταν γιὰ τὴν ἤρεμη ἀποδοχὴ τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ. Ἀπεγκλωβισμένη ἀπὸ τὴν ἐγωκεντρικὴ μονομέρεια τοῦ δικοῦ τους θελήματος. Εἶχαν καταλάβει ὅτι πάνω καὶ ἀπὸ αὐτὸ ποὺ ἤθελαν αὐτοί, ἀξία ἔχει ὁ Θεὸς καὶ τὸ θέλημά του. Ἀγαποῦσαν πρῶτα τὸν Θεὸ καὶ μετὰ τὰ δῶρα του. Ζητοῦσαν μὲν ὡς ἄνθρωποι αὐτὸ ποὺ ἐπιθυμοῦσαν. Ἄφηναν ὅμως στὸν Θεὸ τὸ περιθώριο νὰ ἐνεργήσει ὅπως αὐτὸς ἤθελε. «Οὐχ ὡς ἐγὼ θέλω, ἀλλ’ ὡς σύ». Δὲν ἐπέμεναν πάσῃ θυσίᾳ νὰ γίνει τὸ δικό τους.

Λέγει χαρακτηριστικὰ ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός: «Ἦσαν ὁ Ἰωακεὶμ καὶ ἡ Ἄννα ἄνθρωποι εὐλαβεῖς, σώφρονες, ἐνάρετοι, ταπεινοί, …ἀλλὰ παιδιὰ δὲν ἔκαμνον. Γνωρίζοντας πὼς ὁ πανάγαθος Θεὸς δίδει ὅλα τὰ ἀγαθά, τὸν παρεκάλουν νὰ τοὺς δώσει ἕνα τέκνον, ἀρσενικὸν ἢ θηλυκόν, καὶ νὰ τὸ ἀφιερώσουν εἰς τὸν Ναόν… Βλέποντας ὁ πανάγαθος Θεὸς τὴν καλήν τους γνώμην, τοὺς εὐλόγησε καὶ ἐγέννησαν τὴν Δέσποιναν τὴν Θεοτόκον καὶ τὴν ἔβγαλαν Μαρίαν… Σεῖς, ἀδελφοί μου, ὁπού δὲν κάμνετε παιδιά, νὰ ἔχετε τὴν ἐλπίδα σας εἰς τὸν Θεόν, ὡσὰν ὁ Ἰωακεὶμ καὶ ἡ Ἄννα, ὄχι νὰ κάμνετε γοητείας καὶ μαγικὰ καὶ ἄλλα διαβολικά… Καθὼς ὁ Ἰωακεὶμ καὶ ἡ Ἄννα ἐζητοῦσαν παιδίον ἀπὸ τὸν Θεὸν καὶ ὄχι ἀπὸ ἄνθρωπον, ἔτσι καὶ ἡ εὐγενία σας ὅ,τι θέλετε νὰ ζητήσετε, ἀπὸ τὸν Θεὸν νὰ ζητήσετε καὶ ὄχι ἀπὸ ἄνθρωπον…».

Οἱ ἅγιοι Θεοπάτορες γνωρίζουν ὅτι δὲν εἶναι τίποτε δικό τους. Ὅλα εἶναι τοῦ Θεοῦ καὶ τοὺς τὰ δίνει γιὰ ὅσο χρόνο θέλει ἐκεῖνος νὰ τὰ ἔχουν. Γι’ αὐτὸ καὶ δὲν μετέρχονται ὁποιοδήποτε μέσο νὰ τ’ ἀποκτήσουν, ἐπιτρεπτὸ ἢ ἀνεπίτρεπτο, «γοητεῖες καὶ μαγικὰ καὶ ἄλλα διαβολικά». Ἀρκοῦνται σὲ ὅσα καὶ ὅταν καὶ γιὰ ὅσο τοὺς δώσει ὁ Θεός. Γι’ αὐτὸ καὶ δὲν τὰ οἰκειοποιοῦνται, ἀλλὰ τὰ ἀντιπροσφέρουν ὅλα πρόθυμα στὸν Θεό, σὲ μιὰ κίνηση εὐχαριστίας, «τὰ σὰ ἐκ τῶν σῶν», μὲ ἀποκορύφωμα τὴν χωρὶς δισταγμὸ ἀφιέρωση τοῦ παιδιοῦ τους, ποὺ μὲ τόση λαχτάρα περίμεναν μιὰ ζωή. Ὁ Θεὸς τοὺς τὸ ἔδωσε, τοῦ Θεοῦ εἶναι καὶ τώρα. Καὶ τὸ παιδί τους ἀκόμα δὲν τὸ θεωροῦν ἀπόλυτο κτῆμα τους.

Πόση ἀντίθεση μὲ τὸν σημερινὸ ἄνθρωπο, γιὰ τὸν ὁποῖο τὸ νόημα τῆς ζωῆς εἶναι ἡ ἄμεση καὶ μὲ κάθε τρόπο, θεμιτὸ ἢ ἀθέμιτο, ἱκανοποίηση τῆς κάθε του ἐπιθυμίας! Γιὰ τὸν ὁποῖο καὶ ὁ Θεὸς δὲν εἶναι τίποτε περισσότερο από ἁπλὸ ὄργανο γιὰ τὴν ἐπιτυχία τῶν σκοπῶν του. Καί, κατὰ τὴν ἐντελῶς βρεφικὴ νοοτροπία τοῦ καλομαθημένου ἀνθρώπου, εἶναι καλὸς ὁ Θεὸς ὅταν ἐκπληρώνει τὰ αἰτήματά του, ἄδικος ὅμως, κακὸς καὶ ἄχρηστος, ὅταν συμβαίνει τὸ ἀντίθετο.

Ἡ τόσο νηφάλια στάση τῶν ἁγίων Θεοπατόρων ἔχει νὰ μᾶς πεῖ ἄραγε τίποτε;

(ΛΥΧΝΙΑ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ, ἀρ. φ. 386, Σεπτέμβριος 2015)

(Συνεχίζεται)

Ἀ ν τ ι ύ λ η

Ἱ. Ναὸς Ἁγ. Βασιλείου, 481 00 Πρέβεζα

Τηλ. 26820-25861/23075/6980.898.504

e-mail: antiyli.gr@gmail.com