Οι άγιοι Δέκα μάρτυρες μαρτύρησαν τον 3ο αιώνα μ.Χ., όταν αυτοκράτορας ήταν ο Δέκιος. Από αυτούς, οι μεν Θεόδουλος, Σατορνίνος, Εύπορος, Γελάσιος και Ευνικιανός, ήταν από τη Γορτυνία της Κρήτης. Ο Ζωτικός, από την Κνωσό. Ο Αγαθόπους από το λιμένα Πανούρμου. Ο Βασιλειάδης (ή Βασιλείδης) από την Κυδωνιά. Ο Ευάρεστος και ο Μόβιος (ή Πόμπιος, ή Πόντιος) από το Ηράκλειο.
Και οι δέκα με πολύ ζήλο εργάζονταν για τη διάδοση του Ευαγγελίου στο νησί. Καταγγέλθηκαν στον έπαρχο Κρήτης, που ήταν συνώνυμος του αυτοκράτορα, ονομαζόταν δηλαδή κι αυτός Δέκιος.
Και οι δέκα με πολύ ζήλο εργάζονταν για τη διάδοση του Ευαγγελίου στο νησί. Καταγγέλθηκαν στον έπαρχο Κρήτης, που ήταν συνώνυμος του αυτοκράτορα, ονομαζόταν δηλαδή κι αυτός Δέκιος.
Ο έπαρχος, όταν είδε την ανθηρή νεότητά τους και το αρρενωπό τους
παράστημα, προσπάθησε να τους παρασύρει με πολλές υποσχέσεις εγκόσμιων
απολαύσεων και ηδονών. Αλλά όταν είδε ότι τίποτα δεν πετύχαινε, διέταξε
να τους μαστιγώσουν, και κατόπιν τους λιθοβόλησαν.
Οι
γενναίοι μάρτυρες του Χριστού υπέμειναν ηρωικά τα βασανιστήρια,
ενθυμούμενοι τα λόγια του ψαλμωδού: «Ἀνδρίζεσθε και κραταιούσθω ἡ καρδία
ὑμῶν, πάντες οἱ ἐλπίζοντες ἐπί Κύριον» (Ψαλμός Λ’ στ. 25). Δηλαδή, να
έχετε γενναίο και ανδρείο φρόνημα, και η καρδιά σας ας γίνεται κραταιά
και ατρόμητη, όλοι εσείς που ελπίζετε στον Κύριο. Κατόπιν, με διαταγή
του έπαρχου, οι στρατιώτες έκοψαν με τα ξίφη τους τις τίμιες κεφαλές των
δέκα χριστιανών Αγίων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου