Κήρυγμα μίσους

+ Αρχιμ. Δανιήλ Γούβαλη

- Θέλετε -πρότεινε- να σας διαβάσω ένα επίσημο κήρυγμα μίσους της οργανώσεως των Ιεχωβιτών;

- Διαβάστε το, να ιδούμε. Διαβάστε το.

- Είναι από επίσημο κείμενο της οργανώσεως.

- Διαβάστε το.

Άνοιξε τότε μία Σκοπιά τού 1968 -συγκεκριμένα το τεύχος 3/1 Φεβρ. 1968- και άρχισε να διαβάζη στην σελ. 83.

Η περικοπή αυτή αναφέρεται στον Αρμαγεδδώνα, στην μεγάλη μάχη δηλαδή του Ιεχωβά σύμφωνα με την ιεχωβική διδασκαλία, όπου όλοι όσοι δεν ανήκουν στην Σκοπιά θα εξοντωθούν κατά τρόπο φρικτό προς μεγάλη χαρά των Ιεχωβιτών.

- Ο Ιεχωβά Θεός δεν θα εκτέλεση σωτηρίους πρά­ξεις για τους εχθρούς του. Θα εγερθή εναντίον των στον Αρμαγεδδώνα, για να σύντριψη την τετριχωμένην κορυφήν εκείνων που είναι ένοχοι ενώπιόν του και οι οποίοι εξακολου­θητικά προσθέτουν στην ενοχή των. Καλά τα λέει έως εδώ.

Ο Δ προαισθάνθηκε ότι το κείμενο αυτό θα ήταν μεγά­λος καταπέλτης εναντίον του και άρχισε τις παρεμβάσεις:

- Μα, πως διαβάζετε έτσι γρήγορα-γρήγορα, μπλά-μπλά-μπλά, χωρίς να αναφέρετε και το χωρίο της Γ ραφής;

- Δεν τελείωσα ακόμη. Μη με διακόπτετε. Ακούσθηκαν και άλλες φωνές.

- Αφήστε τον να τελειώση.

- Στην καταστροφή της θρησκευτικής Βαβυλώνος της Μεγάλης και στον πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος στον Αρμαγεδδώνα αυτοί οι εχθροί θα προσπαθήσουν να διαφύγουν σε θέσεις υψηλές και χαμηλές, κρυπτόμενοι σε τόπους φαινομενικά εξασφαλισμένους από οποιονδήποτε. Αν, καθώς θα ελέγαμε, θα εισήρχοντο στην ορεινή περιοχήν της Βασάν και επάνω στις υψηλές της κορυφές, από εκεί ο Ιεχωβά Θεός αναποφεύκτως θα τους κατεβάση και θα τους φέρη για τιμωρία. Αν, ευρι­σκόμενοι σε υποβρύχια κινούμενα με ατομική ενέργεια, θα προσπαθούσαν να κρυφθούν στα βάθη της θαλάσσης, ο Ιεχωβά Θεός, από τον οποίον δεν μπορούν ν' αποφύγουν, θα τους ανεβάση από εκεί. Για ποιόν σκοπό; Για ν' αντιμετωπί­σουν σφαγή, ώστε το αίμα της ζωής των να μπόρεση να εκχυθή. Σφαγή! Από τον Θεόν προφανώς.

- Αυτό θα το ιδούμε, είπε ο Δ.

- Συνεχίζουμε. Τώρα φθάνουμε στο σατανικό τμήμα της περικοπής. Στο κήρυγμα του μίσους. Αυτό θα καταστήση ικανούς τους αληθινούς ακολούθους του Υιού του Δαβίδ, τους Μάρτυρες του Ιεχωβά δηλαδή, να πλύνουν τους πόδας των στο αίμα των εχθρών των. Σε τέτοιους βδελυκτούς ε­χθρούς, σ' εμάς δηλαδή, καμμιά κόσμια ταφή δεν θα δοθή, αλλά αν έχωμε οποιουσδήποτε βιβλικά καταφρονημένους σκύλους στην υπηρεσία μας, ο Θεός θα τους αφήση να γλείψουν το αίμα των έχθρων εναντίον των οποίων ηγέρθη ο Θεός.

- Πω, πω! τι μίσος που κηρύττει η Οργάνωσις, ακού­σθηκε να λέγη κατάπληκτος ο Β.

- Σάς ερωτώ, συνεχίζει ο Α. Που αναφέρει η Γραφή ότι οι Χριστιανοί θα πλύνουν τα πόδια τους στο αίμα των έχθρων τους;

- Το λέει. Το λέει στην Αποκάλυψι.

Άρχισαν να ξεφυλλίζουν την Γραφή, ενώ ο Α πρόσθε­σε:

- Και που λέει η Γραφή ότι οι Χριστιανοί θα έχουν σκύλους καταφρονημένους στην οργάνωσί τους για να γλεί­φουν το αίμα των εχθρών τους;

Η Αποκάλυψις δεν τους διευκόλυνε, και γι' αυτό κατέ­φυγαν σε προφητικά κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης.

Ο άλλος Ιεχωβίτης, που μέχρι τώρα ήταν βουβό πρό­σωπο, πήρε τον λόγο και άρχισε να διαβάζη με ιδιαίτερο στόμφο μία περικοπή από τον προφήτη Σοφονία, από το πρώτο κεφάλαιο:

- Εγγύς είναι η ημέρα του Κυρίου η μεγάλη, εγγύς και σπεύδει σφόδρα... Ημέρα οργής η ημέρα εκείνη... Και θέλω καταθλίψει τους ανθρώπους... Και το αίμα αυτών θα διαχυθή ως κόνις.

- Μάλιστα! Το αίμα αυτών θα διαχυθή ως κόνις. Αλλά δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Θέλω να μου βρήτε να γράφη για πλύσιμο ποδιών στο αίμα και για σκύλους που γλύφουν το αίμα των έχθρων.

Την στιγμή αυτή ο Α εστράφη προς τον Φώτη (ο Φώτης, είπαμε, είναι αυτός, που είχε περιπλοκή στα δίχτυα των Ιεχω­βιτών) και σε τόνο ζωηρό και εντυπωσιακό του λέγει:

- Βλέπεις, κύριε Φώτη, τι διδάσκει αυτή η οργάνωσις! Καταλαβαίνεις τι φοβερά πράγματα θα λάβουν χώρα σύμφω­να με τις διδασκαλίες της! Εσύ επί παραδείγματι στον Αρμα­γεδδώνα, αφού ο πατέρας σου δεν είναι Μάρτυς του Ιεχωβά, θα πλύνης τα πόδια σου στο αίμα του! Το καταλαβαίνεις αυτό; Ο Ιεχωβά θα κασταστρέψη, θα κατασφάξη τον πατέρα σου, και συ θα ανασκουμπωθής, θα γύμνωσης τα πόδια σου, για να τα πλύνης μέσα στο αίμα του!

Και ο Β με ζωηρό επίσης τόνο συμπλήρωσε:

- Και οι άλλοι συνάδελφοί σου Μάρτυρες του Ιεχωβά θα παρακινούν τους σκύλους των, ώστε να γλύφουν με ηδονή το αίμα του πατέρα σου!

Όπως αντιλαμβάνεται ο καθένας, αυτά τα τελευταία ερέθισαν υπερβολικά τον Δ, ο οποίος ποτέ δεν περίμενε να έχουν οι συνομιληταί του στις τσάντες τους ιεχωβιτικά έντυπα με τέτοια ενοχλητικά κείμενα. Άλλωστε σε όσες συναντήσεις είχε με Ορθοδόξους δεν του έτυχε κάτι παρόμοιο. Δεν του συνέβη να παίρνουν όπλα από τα ίδια τα βιβλία της οργανώ­σεως και να τον χτυπούν.

Η ατμόσφαιρα της συζητήσεως ήταν αρκετά τεταμένη. Άλλαξε όμως εξ αιτίας του σπιτονοικοκύρη. Παρεκάλεσε να του επιτρέψουν να αποχωρήση. Πλησίαζαν οι ημέρες, που θα έπαιρνε την άδειά του και έπρεπε να κανονίση τα του ταξιδιού του. Οι άλλοι βέβαια μπορούσαν να καθήσουν και να συνεχί­σουν την συζήτησι, αφού παρέμεναν στο σπίτι η σύζυγός του, η μητέρα του και τα παιδιά του.

Ο Α όμως δεν ήθελε να αναχωρήση αυτή τη στιγμή.

- Καθήστε ένα λεπτό, του λέει, να ακούσετε και μία άλλη αξιόλογη περικοπή από το χιλιαστικό περιοδικό.

- Λυπούμαι. Δεν με παίρνει η ώρα. Πρέπει να φύγω. Μου την δείχνετε κάποια άλλη φορά.

Εν συνεχεία τους χαιρέτησε και απεχώρησε. Έτσι δημιουργήθηκε ύφεσι στην όλη ατμόσφαιρα, οπότε ο Δ παίρ­νει τον λόγο και με εξαιρετικά ευγενικό ύφος και ήπιο τόνο προσπάθησε να δημιουργήση ευμενείς εντυπώσεις για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Άλλωστε η συζήτησις φαινόταν πως βάδιζε προς το τέλος, και όλοι οι αιρετικοί εκπαιδεύονται ειδικά να δημιουργούν στο τέλος ευνοϊκές για τις θέσεις τους εντυπώσεις. Όσοι έχουν συζητήσει με αιρετικούς, έχουν πείραν του πράγματος. Μάλιστα έχουμε περιπτώσεις κατά τις οποίες και πριν έρθη η ώρα του τέλους, εφ' όσον τα πράγματα είναι υπέρ αυτών, βρίσκουν κάποια δικαιολογία και διακόπτουν την συζήτησι, ώστε να αποχωρήσουν με το αίσθημα του νικητού. Όλο λοιπόν το περίτεχνο ύφος του Δ αποσκοπούσε να παρουσιάση στην τελευταία αυτή φάσι νικήτρια την χιλιαστική οργάνωσι και να ανακτηθή το έδαφος, που χάθηκε με το φοβερό εκείνο κείμενο της Σκοπιάς.

- Ήθελα πολύ να σάς παρακαλέσω, άρχισε να λέγη, επειδή δεν έχουμε και ώρα, αλλά και όσες ώρες και να διαθέταμε, αυτά δεν τελειώνουν, να δώσετε προσοχή σ' αυτό που θα πω. Προσέξτε, παρακαλώ σ' ένα απλό πράγμα. Σάς ερωτώ:

- Υπάρχει Θεός αληθινός με αυτιά, με μάτια, με σοφία, με δύναμι που τα βλέπει και τα εποπτεύει όλα;

- Βεβαίως υπάρχει.

- Από το ένα μέρος έχουμε τον Θεό. Από το άλλο μέρος έχουμε ένα σύνολο ανθρώπων που θα πρέπει να είναι ο λαός του Θεού. Αυτή τη στιγμή ομιλώ άχρωμα. Δεν τους κατονομάζω. Δεν λέγω ότι είναι οι Ορθόδοξοι ή οι Μάρτυρες του Ιεχωβά λαός του Θεού. Πάντως σ' αυτούς που είναι ο πραγματικός λαός του Θεού, πρέπει οπωσδήποτε να υπάρχη και να επαναπαύεται το Πνεύμα του Θεού.

Από το βιβλίο ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ