Καταγόμενος από το χωριό Ερένκιοι του Ελλησπόντου, που βρίσκεται στη θέση της αρχαίας πόλης Οφρύνιον, ο άγιος Θεόδωρος εγκαταστάθηκε εν συνεχεία στην πόλη Τσανάκ-καλέ στην είσοδο των στενών των Δαρδανελλίων, όπου έμαθε την τέχνη του σαμολαδά.
Ένας εύπορος Τούρκος της περιοχής, θέλοντας να τον υποχρεώσει να παντρευτεί την κόρη του, χρησιμοποίησε κάθε είδους επιχειρήματα για να τον πείσει να αρνηθεί την πίστη του. Αντιμέτωπος με την άρνηση του νέου, προσέφυγε στην μαγεία και μία ημέρα που ο Θεόδωρος, είκοσι ετών τότε, έπεσε άρρωστος στο κρεβάτι, κατάφερε να τον γιατρέψει καίγοντας μπροστά του φύλλα ελιάς πάνω στα οποία είχε χαράξει μυστηριώδη γράμματα.
Έκανε ξανά την πρότασή του, αλλά μάταια, κι έτσι κατηγόρησε τον Θεόδωρο ότι ενώ είχε υποσχεθεί να ασπασθεί την μουσουλμανική πίστη σε περίπτωση που θα γινόταν καλά, εν συνεχεία είχε αθετήσει την υπόσχεσή του. Τον έριξαν στην φυλακή και, αφού ο δούλος του Θεού υποβλήθηκε σε φρικτά βασανιστήρια, εγκαταλείφθηκε για μέρες χωρίς τροφή και νερό.
Ένας ευσεβής ιερέας κατάφερε να μπει κρυφά στην φυλακή για να του φέρει την θεία Κοινωνία και ο Θεόδωρος του αποκάλυψε τότε ότι όλες εκείνες τις μέρες είχε συντηρηθεί θαυματουργικά με την εμφάνιση ενός θεϊκού φωτός.
Οι Τούρκοι τον έριξαν κατόπιν σε έναν λάκκο με ασβέστη, απ’ όπου τον έβγαλαν μετά από τρεις μέρες για να τον δέσουν πάνω σε ένα άλογο και να τον εκθέσουν στην χλεύη του όχλου. Όλες αυτές οι δοκιμασίες ωστόσο το μόνο που κατάφεραν ήταν να στερεώσουν ακόμη περισσότερο τον Θεόδωρο στην πίστη του, κι όταν η πομπή πέρασε μπροστά από μια εκκλησία, τα δεσμά του λύθηκαν και μπόρεσε να κατεβεί από το υποζύγιο για να τιμήσει τον ναό λέγοντας: «Μία είναι η πίστη των Ορθοδόξων!»
Τέλος αφού καταδικάστηκε στις 2 Αυγούστου 1690, οδηγήθηκε στην συνοικία των ξένων διπλωματών όπου, αρνούμενος να του σκεπάσουν το πρόσωπο με τα λόγια: «Με την θέλησή μου παραδίδομαι στον θάνατο για τον Χριστό», αποκεφαλίστηκε παρουσία του πρέσβη της Γαλλίας. Πιστοί έθαψαν το σώμα του στην αυλή της εκκλησίας και μετά από θαύματα που έγιναν, το άγιο λείψανο μεταφέρθηκε στο εσωτερικό του ναού.
Το 1773, κατά τον Ρωσο-τουρκικό πόλεμο, η εκκλησία κάηκε από τους Τούρκους, αλλά το τίμιο λείψανο του αγίου σώθηκε. Κατά τον διωγμό των Ελλήνων από την Τουρκία το 1922, οι κάτοικοι του Τσανάκ-καλέ πήραν μαζί τους, ως τον πολυτιμότερο θησαυρό τους, την κάρα του αγίου Θεοδώρου και την κατέθεσαν στον ναό της Αγίας Ξένης στην Νίκαια του Πειραιά, όπου τιμάται μέχρι τις ημέρες μας σε ιδιαίτερη ιερά πανήγυρη.
(Από το βιβλίο: “Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας”, υπό Ιερομονάχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου. Τόμος δωδέκατος, Αύγουστος, σελ. 20. Ίνδικτος, Αθήναι 2009)
(Πηγή ψηφ. κειμένου: koinoniaorthodoxias.org)
https://alopsis.gr/από-το-συναξάρι-ο-άγιος-νεομάρτυρας-θε-2/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου