"Μην υπενθυμίζεις στον άλλον τα σφάλματα του"
Ήθελα να έχω τη γνώμη του Γέροντα για μια διαπίστωσή μου και, όταν μου δόθηκε ευκαιρία, του είπα: Γέροντα, από παρατηρήσεις μου σε διάφορα περιστατικά της ζωής μου, έχω καταλήξει σ' ένα συμπέρασμα, που προσπαθώ να το εφαρμόζω, όσο μπορώ, στην πράξη: Όταν κάποιος διαφωνεί μαζί μου και είμαι πεπεισμένος για την ορθότητα της απόψεώς μου, του λέω: Ας σταματήσουμε την αντιδικία κι ας το αφήσουμε στο Θεό, να μας δώσει εκείνος, μέσα από τα γεγονότα την ορθή απάντηση.
Όταν, αργότερα, τα γεγονότα με δικαιώνουν, δεν υπενθυμίζω στον τέως αντίδικό μου τη συζήτηση που κάναμε κάποτε και την εν συνεχεία δικαίωσή μου. Σιωπώ.
Συνήθως, σιωπά κι εκείνος- σπανίως βρίσκουμε το θάρρος να ομολογήσουμε τα λάθη μας•
μου αρκεί όμως, ότι ο ίδιος το αντιλαμβάνεται εσωτερικά και χαίρομαι, διότι με τη σιωπή μου, που μοιάζει με αμνησία, τον κάνω να αισθάνεται άνετα μαζί μου, αφού διαπιστώνει, ότι τον σέβομαι και δεν τον εξουθενώνω.
Μόλις το άκουσε αυτό ο Γέροντας, ενθουσιάσθηκε και μου είπε: "Μωρέ, εσύ είσαι ψυχολόγος.
Αυτό είναι το σωστό: να μην κατηγορείς τον άλλον για τα σφάλματά του και να μην του τα υπενθυμίζεις.
Τότε τον καθίζει στο σκαμνί η ίδια η συνείδησή του και τον δικάζει.
Μόνον έτσι διορθώνεται το κακό. Διαφορετικά, όταν εσύ τον κατακρίνεις, αμύνεται, δικαιολογεί τον εαυτό του, ρίχνει τις ευθύνες του σε σένα και σε άλλους, γίνεται σκληρός και το κακό αντί να διορθωθεί χειροτερεύει".
[Γ 327π.]
(Ανθολόγιο Συμβουλών, Άγιο Πορφύριος, σελ.152-153)
https://www.sostis.gr/blog/item/3506-skepaze-panta-ton-adelfo
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου